Νιτροφουραντοΐνη
φάρμακο / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η νιτροφουραντοΐνη, που πωλείται με την επωνυμία Furolin μεταξύ άλλων, είναι αντιβιοτικό φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία λοιμώξεων της ουροδόχου κύστης, λοιμώξεων του ωτός, περιορισμένων λοιμώξεων του δέρματος, αλλά δεν είναι τόσο αποτελεσματικό για τις λοιμώξεις των νεφρών.[1] Λαμβάνεται από το στόμα.[1]
Ονομασία IUPAC | |
---|---|
(E)-1-[(5-nitro-2-furyl)methylideneamino]imidazolidine-2,4-dione | |
Κλινικά δεδομένα | |
Εμπορικές ονομασίες | Furolin, Macrobid, Macrodantin και άλλες |
AHFS/Drugs.com | monograph |
MedlinePlus | a682291 |
Δεδομένα άδειας |
|
Κατηγορία ασφαλείας κύησης |
|
Οδοί χορήγησης | Από το στόμα |
Κυκλοφορία | |
Κυκλοφορία |
|
Φαρμακοκινητική | |
Βιοδιαθεσιμότητα | 40% |
Μεταβολισμός | Ήπαρ (75%) |
Βιολογικός χρόνος ημιζωής | 20 λεπτά |
Απέκκριση | ούρα και χολή |
Κωδικοί | |
Αριθμός CAS | 67-20-9 Y |
Κωδικός ATC | J01XE01 |
PubChem | CID 6604200 |
DrugBank | DB00698 Y |
ChemSpider | 5036498 Y |
UNII | 927AH8112L Y |
KEGG | D00439 Y |
ChEBI | CHEBI:71415 N |
ChEMBL | CHEMBL572 Y |
Χημικά στοιχεία | |
Χημικός τύπος | C8H6N4O5 |
Μοριακή μάζα | 238.16 |
O=[N+]([O-])c2oc(/C=N/N1C(=O)NC(=O)C1)cc2 | |
InChI=1S/C8H6N4O5/c13-6-4-11(8(14)10-6)9-3-5-1-2-7(17-5)12(15)16/h1-3H,4H2,(H,10,13,14)/b9-3+ Y Key:NXFQHRVNIOXGAQ-YCRREMRBSA-N Y | |
Φυσικά στοιχεία | |
Σημείο τήξης | 270 to 272 °C (518 to 522 °F) (decomp.) |
(verify) |
Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν ναυτία, απώλεια όρεξης, διάρροια και πονοκεφάλους.[1] Μπορεί να εμφανιστούν σπάνια μούδιασμα, πνευμονικά προβλήματα ή ηπατικά προβλήματα.[1] Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε άτομα με νεφρικά προβλήματα και σε άτομα με ανεπάρκεια του ενζύμου G6PD. Ενώ φαίνεται να είναι γενικά ασφαλές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κοντά στον τοκετό.[2] Ενώ λειτουργεί συνήθως επιβραδύνοντας την ανάπτυξη των βακτηρίων, μπορεί να οδηγήσει σε βακτηριακό θάνατο στις υψηλές συγκεντρώσεις που βρίσκονται στα ούρα.[1]
Η νιτροφουραντοίνη πωλήθηκε για πρώτη φορά το 1953.[3] Είναι στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.[4] Διατίθεται ως γενικό φάρμακο.[1] Το 2017, ήταν το 185ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πάνω από τρία εκατομμύρια συνταγές.[5][6]