Νασέρ αλ-Ντιν Σαχ Κατζάρ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Nασέρ αλ-Ντιν Σαχ [5], περσικά: ناصرالدینشاه قاجار, (16 Ιουλίου 1831 – 1 Μαΐου 1896) από τη δυναστεία των Κατζάρ, ήταν ο τέταρτος σάχης στο Ιράν των Κατζάρ από τις 5 Σεπτεμβρίου 1848 έως την 1η Μαΐου 1896, όταν δολοφονήθηκε. Ήταν γιος τού Moχάμαντ Σαχ Κατζάρ και της Mαλέκ Σαχ Χανούμ και ο τρίτος μακροβιότερος μονάρχης στην ιστορία τού Ιράν, μετά τον Σαπούρ Β΄ της δυναστείας των Σασανιδών και τον Tαχμάσπ Α΄ της δυναστείας των Σαφαβιδών. Ο Nασέρ αλ-Ντιν Σαχ είχε βασιλική εξουσία για σχεδόν 51 χρόνια.
Ήταν ο πρώτος σύγχρονος Πέρσης μονάρχης, που επισκέφτηκε επίσημα την Ευρώπη και έγραψε για τα ταξίδια του στα απομνημονεύματά του. Εκσυγχρονιστής, επέτρεψε την ίδρυση εφημερίδων στη χώρα και έκανε χρήση σύγχρονων μορφών τεχνολογίας, όπως τηλεγράφων, φωτογραφίας και επίσης σχεδίασε παραχωρήσεις για σιδηροδρομικές γραμμές και αρδευτικά έργα. Παρά τις εκσυγχρονιστικές του μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, οι φορολογικές του μεταρρυθμίσεις καταχράστηκαν από άτομα στην εξουσία και η κυβέρνηση θεωρήθηκε διεφθαρμένη και ανίκανη να προστατεύσει τους απλούς πολίτες από την κακοποίηση της ανώτερης τάξης, που οδήγησε σε αυξανόμενα αντικυβερνητικά αισθήματα. Κατέληξε να δολοφονηθεί, όταν επισκεπτόταν ένα ιερό.