Νέσσος

Στην ελληνική μυθολογία ο Νέσσος ήταν Κένταυρος, γιος του Ιξίωνα και της Νεφέλης.^[1][2]

Για τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, δείτε: Νέσσος ο Χίος.

Νέσσος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Νέσσος (Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Γονείς	Ιξίων και Νεφέλη
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Σύμφωνα με τη μυθολογία

Ο Νέσσος είχε λάβει μέρος στην πάλη του Φόλου με τον Ηρακλή. Αφού καταδιώχθηκε από τον ήρωα, ο Νέσσος εγκαταστάθηκε στις όχθες του ποταμού Ευήνου, όπου εργαζόταν ως περαματάρης, περνώντας πεζούς διαβάτες στην άλλη πλευρά του ποταμού πάνω στην πλάτη του.^[1][3]

Εκεί, μετά από χρόνια, ο Νέσσος συνάντησε για δεύτερη φορά τον Ηρακλή όταν αυτός βρισκόταν μαζί με τη Δηιάνειρα. Ο Ηρακλής πέρασε κολυμπώντας το ποτάμι, αλλά εμπιστεύθηκε τη Δηιάνειρα να την περάσει ο Νέσσος. Όμως, ο Νέσσος αποπειράθηκε να απαγάγει τη Δηιάνειρα (ή κατά μία εκδοχή να τη βιάσει), οπότε ο Ηρακλής τον σκότωσε τοξεύοντάς τον με τα δηλητηριώδη βέλη του (κατά μια εκδοχή χτυπώντας τον με το ρόπαλό του).^[1][3]

Ο θάνατος του Νέσσου

Πεθαίνοντας όμως ο Νέσσος έδωσε στη Δηιάνειρα ένα δήθεν ερωτικό φίλτρο ανακατεμένο με το αίμα ή/και το σπέρμα του, λέγοντάς της ότι αν ο Ηρακλής έπαυε ποτέ να την αγαπά έπρεπε να του δώσει να φορέσει ένδυμα εμποτισμένο με αυτό το υγρό. Αυτό και έγινε μετά από καιρό, όταν η Δηιάνειρα θέλησε να κάνει τον ήρωα να ξεχάσει την Ιόλη: απέστειλε στον Ηρακλή ένα χιτώνα εμποτισμένο με το «φίλτρο». Αυτός ο «Χιτώνας του Νέσσου» υπήρξε το φονικό όργανο που σκότωσε τον μέγιστο των Ελλήνων μυθικών ηρώων, τον Ηρακλή, με φρικτούς πόνους.^[3]

Ο θάνατος του Κενταύρου Νέσσου απεικονίζεται πάνω σε γνωστό αγγείο. Σε αυτή την αναπαράσταση, ο Ηρακλής, κρατώντας ξίφος, έχει το ένα πόδι του πάνω στη ράχη του Νέσσου και τον αρπάζει από τα μαλλιά, ενώ ο Κένταυρος ικετεύει τον ήρωα για τη σωτηρία του.

Δείτε επίσης

• Ο αστεροειδής 7066 Νέσσος (7066 Nessus), που ανακαλύφθηκε το 1993 και ανήκει στην κατηγορία των Κενταύρων, πήρε το όνομά του από το μυθικό αυτό πλάσμα.

Παραπομπές

1. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 45. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 97.
2. «Κένταυροι, τα μυθικά πλάσματα με τη διττή φύση». Μνήμες Ελληνισμού (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2023.
3. «Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη και η Ακτινοβολία της». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2023.

Πηγές

• Έμι Πάτση-Γκάριν: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα, 1969