![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/61/The_Beatles_arrive_at_JFK_Airport.jpg/640px-The_Beatles_arrive_at_JFK_Airport.jpg&w=640&q=50)
Μπιτλομανία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Μπιτλομανία[1][2][3] (αγγλικά: Beatlemania) λεγόταν ο φανατισμός που επικράτησε γύρω από το βρετανικό ροκ συγκρότημα The Beatles από το 1963 έως το 1966. Η δημοτικότητα του γκρουπ αυξήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στα τέλη του 1963, ωθούμενη από τα σινγκλ "Please Please Me", "From Me to You" και "She Loves You". Τον Οκτώβριο, ο βρετανικός τύπος υιοθέτησε τον όρο «Beatlemania» για να περιγράψει τις σκηνές λατρείας που επικρατούσαν στις εμφανίσεις του συγκροτήματος. Μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου 1964, οι Beatles κατείχαν τόσο την πρώτη όσο και τη δεύτερη θέση στο Billboard Hot 100, με τα "I Want to Hold Your Hand" και "She Loves You" αντίστοιχα. Οι παγκόσμιες περιοδείες τους χαρακτηρίζονταν από τα ίδια επίπεδα υστερίας και τσιρίδων από τις θαυμάστριές τους, τόσο σε συναυλίες όσο και στις μετακινήσεις του γκρουπ. Οι σχολιαστές παρομοίασαν την ένταση αυτής της λατρείας με θρησκευτικό ενθουσιασμό και με φαντασιώσεις γυναικείου αυνανισμού. Ορισμένες θαυμάστριες έφτασαν να πλησιάζουν το συγκρότημα πιστεύοντας ότι τα μέλη του διέθεταν υπερφυσικές θεραπευτικές δυνάμεις.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/61/The_Beatles_arrive_at_JFK_Airport.jpg/640px-The_Beatles_arrive_at_JFK_Airport.jpg)
Τον Φεβρουάριο του 1964, οι Beatles έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι τηλεοπτικές τους εμφανίσεις στο The Ed Sullivan Show έφτασαν τα 73 εκατομμύρια περίπου τηλεθεατές. Η άμεση δημοτικότητα του συγκροτήματος στη χώρα εδραίωσε τη διεθνή τους απήχηση και η άνευ προηγουμένου κυριαρχία τους στους εθνικούς καταλόγους επιτυχιών επαναλήφθηκε σε πολλές άλλες χώρες. Η συναυλία τους τον Αύγουστο του 1965 στο Στάδιο Σι της Νέας Υόρκης σηματοδότησε την πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε μεγάλο ανοιχτό στάδιο για τέτοιο σκοπό, και με κοινό 55.000, έσπασε κάθε ρεκόρ προσέλευσης και εσόδων. Για προστατευθούν από τις θαυμάστριές τους, οι Beatles συνήθως ταξίδευαν σε αυτές τις συναυλίες με θωρακισμένο αυτοκίνητο. Από το τέλος εκείνης της χρονιάς, το συγκρότημα άρχισε να γυρίζει διαφημιστικά σποτ, για να αποφύγει τις προσωπικές εμφανίσεις σε τηλεοπτικά προγράμματα. Το άλμπουμ τους Rubber Soul που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1965 σηματοδότησε μια βαθιά αλλαγή στη δυναμική μεταξύ θαυμαστών και καλλιτεχνών, καθώς πολλοί θαυμαστές των Beatles προσπάθησαν να εκτιμήσουν την προοδευτική ποιότητα στην εμφάνιση, τους στίχους και τον ήχο του συγκροτήματος.
Το 1966, ο Τζον Λένον σχολίασε ότι η ομάδα είχε γίνει «πιο δημοφιλής από τον Χριστό». Λίγο αργότερα, όταν οι Beatles έκαναν περιοδεία στην Ιαπωνία, τις Φιλιππίνες και τις ΗΠΑ, αντιμετώπισαν έναν εξεγερμένο όχλο, βία, πολιτικές αντιδράσεις και απειλές δολοφονίας. Απογοητευμένοι από τους περιορισμούς της μπιτλομανίας και μην μπορώντας να ακούσουν τους εαυτούς τους να παίζουν πάνω από τις κραυγές των θαυμαστών τους, σταμάτησαν τις περιοδείες και έγιναν καθαρά στούντιο συγκρότημα. Η δημοτικότητα και η επιρροή τους επεκτάθηκε σε διάφορους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους, ενώ η μπιτλομανία συνεχίστηκε σε μικρότερη κλίμακα από τότε και μέχρι την έναρξη της σόλο καριέρας των μελών τους.
Η μπιτλομανία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο λατρείας θαυμαστών ως προς την ένταση και το εύρος της. Αρχικά, οι θαυμάστριες ήταν κυρίως έφηβες και η συμπεριφορά τους κατακρίθηκε από πολλούς. Μέχρι το 1965, η βάση των θαυμαστών τους εμπεριείχε και ακροατές που παραδοσιακά απέφευγαν την ποπ κουλτούρα. Η νεολαία βοήθησε στη γεφύρωση των διαχωρισμών μεταξύ των οπαδών της φολκ και της ροκ. Κατά τη δεκαετία του 1960, η μπιτλομανία αποτέλεσε αντικείμενο ανάλυσης από ψυχολόγους και κοινωνιολόγους. Μια μελέτη του 1997 θεώρησε το φαινόμενο πρώιμη επίδειξη της δύναμης των πρωτοφεμινιστριών. Έχει συγκριθεί με τις εκδηλώσεις απέναντι σε διάφορους ποπ μουσικούς –ιδιαίτερα με αγορίστικες μπάντες και με την Τέιλορ Σουίφτ– αν και καμία από αυτές τις εκδηλώσεις δεν έχει το εύρος και το βάθος του fandom των Beatles ούτε την πολιτιστική τους επίδραση.