Μπικίνι
From Wikipedia, the free encyclopedia
To μπικίνι είναι ένα γυναικείο μαγιό δύο τεμαχίων με δύο τρίγωνα υφάσματος στην κορυφή, παρόμοιο με ένα σουτιέν, και καλύπτοντας τα στήθη της γυναίκας, και δύο τρίγωνα υφάσματος στο κάτω μέρος, το μπροστινό κάλυμμα της λεκάνης αλλά εκθέτοντας τον ομφαλό, και το πίσω μέρος που καλύπτουν τους γλουτούς.[1] Το μέγεθος της κορυφής και του πυθμένα μπορεί να ποικίλει από την πλήρη κάλυψη του στήθους, της λεκάνης και των γλουτών, σε πολύ λεπτά σχέδια όπως το λουρί ή το G-string που καλύπτουν μόνο τις αρεόπαινες και τις μούσες, αλλά εκθέτουν τους γλουτούς.
Τον Μάιο του 1946, ο σχεδιαστής μόδας Jacques Heim από το Παρίσι κυκλοφόρησε ένα σχέδιο από δύο κομμάτια μαγιό που ονόμασε Atome.[2] Όπως τα μαγιό της εποχής, κάλυπτε τον ομφαλό της φέρουσας και απέτυχε να προσελκύσει πολλή προσοχή. Ο σχεδιαστής ενδυμάτων Louis Réard παρουσίασε τον νέο του μικρότερο σχεδιασμό τον Ιούλιο.[3] Ονομάστηκε έτσι από την Ατόλη του Μπικίνι, όπου η πρώτη δημόσια δοκιμή μιας πυρηνικής βόμβας είχε λάβει χώρα μόλις τέσσερις ημέρες νωρίτερα. Το σκουρόχρωμο σχέδιο του ήταν ριψοκίνδυνο, εκθέτοντας τον ομφαλό του χρήστη και πολλά τμήματα από τους γλουτούς του. Κανένα μοντέλο διαδρόμου δεν θα το φορούσε, γι' αυτό και προσέλαβε μία γυμνή χορεύτρια από το Καζίνο του Παρισιού για να το μοντάρει σε μια ανασκόπηση της μόδας μαγιό.[4]
Λόγω του αμφιλεγόμενου και αποκαλυπτικού σχεδιασμού του, το μπικίνι έγινε δεκτό με πολύ βραδύ ρυθμό από το κοινό. Σταδιακά, άρχισε να κερδίζει αυξημένη έκθεση και αποδοχή, καθώς αστέρια κινηματογραφικών ταινιών όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ράκουελ Ουέλς και η Ούρσουλα Άντρες τα φορούσαν και φωτογραφήθηκαν σε δημόσιες παραλίες και το κοινό είδε τις ταινίες. Σε πολλές χώρες, αρχικά απαγορεύτηκε αυτός ο σχεδιασμός σε παραλίες και άλλους δημόσιους χώρους.[5]
Η μινιμαλιστική σχεδίαση μπικίνι έγινε κοινή στις περισσότερες δυτικές χώρες από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 ως και μαγιό και εσώρουχα. Μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα καθιερώθηκε να χρησιμοποιείται ευρέως ως αθλητικά είδη σε μπιτς βόλεϊ και σωματοδόμηση. Υπάρχουν αρκετές σύγχρονες στυλιστικές παραλλαγές του σχεδιασμού που χρησιμοποιούνται για σκοπούς μάρκετινγκ και ως βιομηχανικές ταξινομήσεις, όπως monokini, microkini, tankini, trikini, pubikini και skirtini. Το σύντομο μαγιό ενός άνδρα μπορεί επίσης να ονομάζεται μπικίνι.[1] Ομοίως, μια ποικιλία τύπων ανδρικών και γυναικείων εσωρούχων περιγράφεται ως εσώρουχα μπικίνι.
Το μπικίνι έχει αποκτήσει σταδιακά ευρεία αποδοχή στη Δυτική κοινωνία. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000, τα μπικίνι απέφεραν συνολικά κέρδη 811 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ετησίως και ενίσχυαν τις υπηρεσίες spin-off, όπως η αποτρίχωση μπικίνι και το μαύρισμα.[6]