Μπαϊμπάρς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μπαϊμπάρς (αλ-Μαλίκ αλ Ζαχίρ Ρουκν αλ-ντιν Μπαϊμπάρς αλ Μπουντουγκνταρί, 19 Ιουλίου 1223 - 2 Μαΐου 1277), με καταγωγή από το τουρκικό φύλο των Κιπτσάκων και με το προσωνύμιο Αμπού αλ-Φουτούχ[1], ήταν ο τέταρτος Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου. Το όνομά του προέρχεται από το κιπτσακικό τουρκικό bay (μπάη, μπέη=αρχηγός) + bars (μπαρς=πάνθηρας).
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Μπαϊμπάρς | |
---|---|
Σουλτάνος της Αιγύπτου και της Συρίας | |
Περίοδος | 24 Οκτωβρίου 1260 - 2 Μαΐου 1277 |
Στέψη | 1260 |
Προκάτοχος | Κουτούζ |
Διάδοχος | Αλ-Σαΐντ Μπαρακάχ |
Γέννηση | 19 Ιουλίου 1223 Κριμαία |
Θάνατος | 2 Μαΐου 1277 (54 ετών) Δαμασκός, Συρία |
Επίγονοι | Αλ-Σαΐντ Μπαρακάχ Σολαμίς |
Θρησκεία | Σουνίτης |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Αρχικά πωλήθηκε ως σκλάβος στους Μογγόλους. Ο εμίρης της Χάμα ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαϊμπάρ, λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης: πολύ ψηλός, μελαχρινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε σε έναν Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε σωματοφύλακας του Αγιουβίδη κυβερνήτη Ας Σαλίχ Αγιούμπ.
Ήταν στρατιωτικός διοικητής των Μαμελούκων (1250), όταν ηττήθηκε στη Ζ' Σταυροφορία από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Θ' τον Άγιο, και στρατιωτικός διοικητής υπό τον σουλτάνο Κουτούζ στην μάχη του Άιν Τζαλούτ. Μετά τη μάχη, ο σουλτάνος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Μπαϊμπάρ, που λέγεται ότι ήταν αναμεμειγμένος στη δολοφονία του, γιατί ο Κουτούζ δεν του ανέθετε υψηλές διοικητικές θέσεις λόγω φόβου.