![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Herman_Melville_profile.jpg/640px-Herman_Melville_profile.jpg&w=640&q=50)
Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς
διήγημα του Χέρμαν Μέλβιλ / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μπάρτλμπυ, ο γραφιάς: μια ιστορία της Ουώλ Στρητ (Bartleby, the Scrivener: A Story of Wall Street) είναι διήγημα του Αμερικανού λογοτέχνη Χέρμαν Μέλβιλ -διήγημα στο οποίο κρύβεται ο πιο μελαγχολικός και αινιγματικός χαρακτήρας της παγκόσμιας λογοτεχνίας, [2] γραμμένο το 1853. Θεωρείται σαν το καλύτερο διήγημά του, και ένα από τα καλύτερα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. [3]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Herman_Melville_profile.jpg/640px-Herman_Melville_profile.jpg)
Συγγραφέας | Χέρμαν Μέλβιλ |
---|---|
Τίτλος | Bartleby, the Scrivener |
Υπότιτλος | A Story of Wall Street |
Γλώσσα | Αμερικανικά αγγλικά |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1853 |
Μορφή | διήγημα |
Θέμα | ψυχική ασθένεια |
Χαρακτήρες | Bartleby |
Τόπος | Νέα Υόρκη |
LC Class | OL102732W[1] |
Πρώτη έκδοση | Putnam's Magazine |
Δημοσιεύθηκε στο | The Piazza Tales |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το διήγημα πρωτοδημοσιεύτηκε ανώνυμα σε δύο συνέχειες στο νεοϋρκέζικο περιοδικό "Putnam's Magazine", τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1853 και στη συνέχεια συμπεριλήφθηκε με μικρές αλλαγές στη συλλογή διηγημάτων του Μέλβιλ, "The Piazza Tales" που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1856 από τον εκδοτικό οίκο "Dix & Edwards". Σύμφωνα με τους μελετητές του έργου του, η έμπνευση για το διήγημα ήρθε στον Μέλβιλ όταν διάβασε μια αγγελία – διαφήμιση για ένα καινούριο βιβλίο, το "The Lawyer's Story", τον Φεβρουάριο του 1853.[4] Τον καιρό της δημοσίευσης το διήγημα δεν προκάλεσε το ενδιαφέρον. Τώρα πια όμως θεωρείται από τα καλύτερα διηγήματα, θυμίζοντας έντονα τη γραφή του Φραντς Κάφκα, στο μυθιστόρημα «Η Δίκη» και στο «Πεινασμένος καλλιτέχνης».
«...Ως γραφέας, ο Μπάρτλμπυ ανήκει σ' έναν λογοτεχνικό αστερισμό. Ο πολικός του αστέρας είναι ο Ακάκι Ακακίεβιτς [Ντοστογιέφσκι]. Το επίκεντρό του διαμορφώνεται από τους δίδυμους αστέρες Μπουβάρ και Πεκυσέ [Φλωμπέρ]. Και το άλλο του άκρο φωτίζεται από τα λευκά φώτα του Ζίμον Τάννερ [Ρόμπερτ Βάλζερ] και του πρίγκιπα Μύσκιν. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η ζώνη των αστεροειδών των δικαστικών υπαλλήλων του Κάφκα....» (Τζόρτζιο Αγκάμπεν)
Το διήγημα μπορεί κανείς να το διαβάσει από το "Putnam's Magazine", ψηφιοποιημένο από την «Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κορνέλ» των ΗΠΑ.(Cornell University Library) [5]
Έχει γυριστεί και σε κινηματογραφική ταινία, και μάλιστα τρεις φορές, το 1970[6], το 1972[7]και το 2001[8].
Στην Ελλάδα μάλιστα, έγινε θεατρική διασκευή του διηγήματος, σε σκηνοθεσία και διασκευή της Σοφίας Φιλιππίδου από τη μετάφραση του Μένη Κουμανταρέα και παρουσιάστηκε στο «Από μηχανής θέατρο», το χειμώνα του 2013. [9]