Μουεζίνης
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο μουεζίνης (στα Αραβικά: مؤذن : muʾaḏḏin) στο Ισλάμ είναι εκείνος που έχει καθήκον με τη μελωδική φωνή του να αναγγέλλει την ώρα της προσευχής και να καλεί τους πιστούς στο τζαμί από τον μιναρέ (σήμερα η αναγγελία εναλλακτικά γίνεται από τα ηχεία του τζαμιού[2] αντικαθιστώντας τον μουεζίνη [1]), εκφωνώντας φράσεις του Κορανίου με γνωστότερη εκείνη: «Αλλάχου άκμπαρ» [3], που σημαίνει «Ο Θεός είναι μεγάλος»[4][1].
Ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Δεν υπάρχει άλλος Θεός από τον Αλλάχ. Ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του Αλλάχ. Ελάτε στην προσευχή. Ελάτε στη σωτηρία. Ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Δεν υπάρχει άλλος Θεός από τον Αλλάχ.
— Κάλεσμα του μουεζίνη σε προσευχή. [1]
Στην ισλαμική θρησκεία δεν χρησιμοποιούνται καμπάνες και σήμαντρα. Για το λόγο αυτό, στην πρόσκληση των πιστών χρησιμοποιείται η ζώσα φωνή του μουεζίνη που εκφωνεί την πρόσκληση για προσευχή της Παρασκευής που ονομάζεται αντχάν (στα αραβικά η λέξη σημαίνει κάλεσμα[5]), καθώς και το κάλεσμα σαλάτ στις καθημερινές πέντε προσευχές [1] από τον μιναρέ (ή τα ηχεία) του τζαμιού[6].
Ο μουεζίνης δεν είναι πάντοτε ιερωμένος (χότζας) [εκκρεμεί παραπομπή], ενώ απαραίτητα πρέπει να έχει μελωδική και δυνατή φωνή. Έτσι, ο επαγγελματίας μουεζίνης επιλέγεται για να υπηρετήσει στο μουσουλμανικό τέμενος με βάση τον καλό χαρακτήρα του, τη δυνατή φωνή του και τις δεξιότητες της καλλιφωνίας του.[2] Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι μουεζίνιδες ήταν οι πιο καλοπληρωμένοι εργαζόμενοι.[6]