Μογγολική αυτοκρατορία της Ινδίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μογγολική Αυτοκρατορία της Ινδίας ή Αυτοκρατορία των Μουγκάλ ή Αυτοκρατορία των Μεγάλων Μογγόλων (περσικά گورکانیان = Gūrkāniyān, ουρντού مغلیہ سلطنت = Moghly-e Soltanat, αγγλ. Mughal Empire) ήταν αυτοκρατορική δύναμη στην Ινδική υποήπειρο, από το 1526 έως το 1857 (τα τελευταία 100 χρόνια, υπό βρετανική στην ουσία κηδεμονία). Οι Μογγόλοι αυτοκράτορες της Ινδίας ήταν Μουσουλμάνοι και απευθείας απόγονοι τόσο του Τζένγκις Χαν (από τον γιο του, Τσαγκατάι Χαν), όσο και του Ταμερλάνου. Στην ακμή τους, στα τέλη του 17ου και αρχές του 18ου αιώνα, κυβερνούσαν το μεγαλύτερο τμήμα της ινδικής χερσονήσου, από τη Βεγγάλη στα ανατολικά μέχρι το Βαλουχιστάν στα δυτικά, το Κασμίρ στα βόρεια και την κοιλάδα Καβέρι στα νότια. Ο πληθυσμός της εκείνο τον καιρό εκτιμάται σε 110 με 150 εκατομμύρια, σε μια έκταση πάνω από 3,2 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Μογγολική Αυτοκρατορία της Ινδίας گورکانیان (Περσικά) مغلیہ سلطنت (Ουρντού) | |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Πρωτεύουσα | Άγκρα (1526–1571) Φατεχπούρ Σικρί (1571–1585) Λαχώρη (1585–1598) Άγκρα (1598–1648) Σαχτζαχαναμπάντ (1648–1857) | ||||
Γλώσσες | Περσικά (επίσημη και της Αυλής) Τουρκικά Τσαγκατάι (τα πρώτα χρόνια) Ουρντού (ύστερη περίοδος) | ||||
Θρησκεία | Σουνιτικό Ισλάμ (1526-1857) Ντιν-ε Ιλαχί (1582–1605) | ||||
Πολίτευμα | Μοναρχία | ||||
Αυτοκράτορας | |||||
- | 1526–1530 | Μπαμπούρ μπέης (πρώτος) | |||
- | 1837–1857 | Μπαχαντούρ Σαχ Β΄ (τελευταίος) | |||
Ιστορική εποχή | Πρώιμη νεότερη περίοδος | ||||
- | Ίδρυση | 1526 | |||
- | Κατάλυση | 1857 | |||
Η κλασική περίοδος της αυτοκρατορίας ξεκίνησε το 1556 με την ανάρρηση στον θρόνο του Ακμπάρ του Μεγάλου. Υπό την ηγεσία του, η Ινδία απήλαυσε μια περίοδο πολιτιστικής και οικονομικής προόδου καθώς και θρησκευτικής ειρήνης και αρμονίας. Ο Ακμπάρ ήταν αποτελεσματικός και ικανός πολέμαρχος, που συνήψε συμμαχίες με αρκετά ινδουιστικά βασίλεια της περιοχής Ρατζαστάν. Κάποια βασίλεια της Ρατζαστάν συνέχισαν να αποτελούν σημαντική απειλή για τη μογγολική εξουσία στη βορειοδυτική Ινδία, μέχρι που υποτάχθηκαν τελικώς στον Ακμπάρ.
Η περίοδος της βασιλείας του Σαχ Τζαχάν, 5ου στη σειρά αυτοκράτορα, ήταν η «Χρυσή Εποχή» της μογγολικής αρχιτεκτονικής και τεχνών. Ανήγειρε πολλά θαυμάσια μνημεία, με πιο διάσημο από αυτά το θρυλικό Τατζ Μαχάλ στην πόλη Άγκρα, καθώς και το Μαργαριταρένιο Τζαμί, το «Κόκκινο Οχυρό», το τζαμί Τζάμα στο Δελχί, και το Οχυρό της Λαχώρης. Η ινδική αυτοκρατορία των Μογγόλων έφτασε στο ζενίθ της εδαφικής της επεκτάσεως κατά τη βασιλεία του Αουρανγκζέμπ, ο οποίος επικράτησε των αντιπάλων του και επέκτεινε την αυτοκρατορία στον νότο κατά 1,25 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια, διοικώντας πάνω από 150 εκατομμύρια υπηκόους, σχεδόν το 1/4 του τότε παγκόσμιου πληθυσμού.
Μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα οι Μαράτα είχαν ερημώσει τις ινδικές επαρχίες από το Ντέκκαν ως τη Βεγγάλη, ενώ προέκυψε δυσαρέσκεια στο εσωτερικό της χώρας (εκτός από τις αποσχιστικές τάσεις των Ρατζαστανών, Σιχ και Τζατ), εξαιτίας της αδυναμίας του διοικητικού και οικονομικού συστήματος της αυτοκρατορίας. Το 1739, ο αποδυναμωμένος αυτοκράτορας ηττήθηκε στη μάχη της Καρνάλ από τις δυνάμεις του Ναντέρ Σαχ, σάχη του Ιράν, με αποτέλεσμα τη δραματική εξασθένηση της μογγολικής εξουσίας. Ο τελευταίος αυτοκράτορας, Μπαχαντούρ Σαχ Β΄, είχε τον έλεγχο μόνο πάνω στην πόλη Σαχτζαχαναμπάντ (Παλαιό Δελχί), υπό την εποπτεία των Βρετανών. Υποστήριξε την Ινδική Εξέγερση του 1857 και ανατράπηκε από τους Βρετανούς, με τα τελευταία υπολείμματα της πάλαι ποτέ πανίσχυρης αυτοκρατορίας να περνούν στη Βρετανική Αυτοκρατορία.
Το όνομα της Αυτοκρατορίας προέρχεται από τις αρχικές κοιτίδες των Τιμουριδών, τις κεντροασιατικές στέπες που είχε κατακτήσει ο Τζένγκις Χαν και από τότε είναι γνωστές ως Μογγολιστάν, «Γη των Μογγόλων». Παρόλο που οι πρώτοι Μογγόλοι της Ινδίας μιλούσαν την τουρκική γλώσσα Τσαγκατάι και διατήρησαν κάποιες τουρκομογγολικές πρακτικές, είχαν εξιρανιστεί σε μεγάλο βαθμό και έτσι μετέφεραν την περσική λογοτεχνία και την υψηλή κουλτούρα τους στην Ινδία, διαμορφώνοντας τη βάση για την ινδοπερσική κουλτούρα και τη διάδοση του Ισλάμ στη Νότια Ασία.