Μανιστουσού
βασιλιάς, γιος του Σάργοντα βασιλιά των Ακκάδιων / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μανιστουσού ήταν ο τρίτος βασιλιάς στην Ακκαδική αυτοκρατορία, σύμφωνα με την Μέση Χρονολόγηση κυβέρνησε 15 χρόνια μέχρι την δολοφονία του (2270 π.Χ. - 2255 π.Χ.).[2][3] Ο Μανιστουσού ήταν μικρότερος γιος του ιδρυτή της Ακκαδικής αυτοκρατορίας Σαργών του Μέγα και της συζύγου του βασίλισσας Τασλουλτούμ, διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Ριμούς. Ο διάδοχος του Μανιστουσού ήταν ο γιος του Ναράμ-Σιν ο κορυφαίος Ακκάδιος αυτοκράτορας. Με την άνοδο του στον θρόνο συμφιλιώθηκε με τους επαναστάτες και ξεκίνησε χωρίς προβλήματα νέες εκστρατείες στην μακρινή ανατολή. Στον Περσικό κόλπο 32 βασιλείς συμμάχησαν εναντίον του, ο Μανιστουσού τους συνέτριψε, λεηλάτησε τις πόλεις τους και κατέλαβε όλα τα μεταλλεία από ασήμι κατά μήκος του Περσικού.[4] Αργότερα μετέβη στον ποταμό Τίγρη όπου ξεκίνησε το εμπόριο με 37 έθνη. Κατέκτησε πολλές πόλεις στο Ελάμ και οικοδόμησε ξανά τον κατεστραμμένο ναό της Ινάννα στην Νινευή (2260 π.Χ.). Τοποθέτησε στις κατακτημένες περιοχές του Ελάμ τοπικούς Ακκάδες κυβερνήτες.[5][6][7]
Μανιστουσού | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Θάνατος | 2255 π.Χ. |
Θρησκεία | Μεσοποταμιακή μυθολογία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης (2269 π.Χ.–2255 π.Χ.)[1] |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Ναράμ-Σιν[1] |
Γονείς | Σαργών[1] και Τασλουλτούμ |
Αδέλφια | Ριμούς Ιλαμπά'ις-τακάλ Σου-Ενλίλ Ενχεντουάννα |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | βασιλιάς |
![]() | |
δεδομένα |
Ο Μανιστουσού δολοφονήθηκε από ένα μέλος της αυλής του, τον διαδέχθηκε ο γιος του Ναράμ-Σιν, μια πυραμιδοειδή στήλη με μακρά σφηνοειδή επιγραφή αναφέρεται στο όνομα του, βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου.[3] Σε πολλές επιγραφές καταγράφεται ως "βασιλεύς της Κις".[8] Ένας πιθανός ανδριάντας του Μανιστουσού βρέθηκε στα Σούσα μαζί με ανδριάντες άλλων Ακκάδιων ηγεμόνων, μεταφέρθηκαν εκεί από τον Ελαμίτη βασιλιά τον 12ο αιώνα π.Χ.[9] Οι εχθροί του αναγνωρίστηκαν από τις επιγραφές στα σώματα τους.[10][11] Ο ανδριάντας μεταφέρθηκε στο Λούβρο.[12]