Μίλγιαν Μίλγιανιτς
Γιουγκοσλάβος ποδοσφαιριστής, προπονητής και διοικητικό στέλεχος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μίλγιαν Μίλγιανιτς (σερβικά κυριλλικά: Миљан Миљанић, 4 Μαΐου 1930 – 13 Ιανουαρίου 2012) ήταν Γιουγκοσλάβος, μετέπειτα Σέρβος, ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως αμυντικός, προπονητής και διοικητικός αξιωματικός.
Μίλγιαν Μίλγιανιτς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Миљан Миљанић (Σερβικά) |
Γέννηση | 4 Μαΐου 1930 Μπίτολα |
Θάνατος | 13 Ιανουαρίου 2012[1] Βελιγράδι |
Τόπος ταφής | Νέο Κοιμητήριο Βελιγραδίου |
Χώρα πολιτογράφησης | Γιουγκοσλαβία Σερβία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποδοσφαιριστής προπονητής ποδοσφαίρου[2] |
Περίοδος ακμής | 1951 |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Γεννημένος στη Μπίτολα, στη Μπανόβινα του Βαρδάρη του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, ο Μίλγιανιτς πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε αυτό που αργότερα θα γινόταν Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας εντός της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και τελικά η σημερινή Βόρεια Μακεδονία.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Μίλγιανιτς ήταν προπονητής του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου (κέρδισε 10 τρόπαια), της Ρεάλ Μαδρίτης (κέρδισε διαδοχικούς τίτλους Πριμέρα Ντιβισιόν, συμπεριλαμβανομένου ενός νταμπλ τη σεζόν 1974–75), της Βαλένθια ΚΦ (απογοητευτική περίοδος που κράτησε τρία τέταρτα της σεζόν 1982-83 όταν απολύθηκε, με την ομάδα στην 17η θέση στο πρωτάθλημα) και την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, της οποίας ήταν προπονητής στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1974 και του 1982.
Είναι εξίσου γνωστός ως ο παντοδύναμος πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Ο.Δ. Γιουγκοσλαβίας, μια θέση που κατείχε για χρόνια πριν φύγει το 2001.
Η επιρροή του στο παιχνίδι του ποδοσφαίρου στη Γιουγκοσλαβία είναι τεράστια καθώς μια ολόκληρη γενιά προπονητών, συμπεριλαμβανομένων των Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς, Ίβιτσα Όσιμ, Τόζα Βεσελίνοβιτς, κ.α. ήρθαν υπό την διδασκαλία του. Εκτός από τους θαυμαστές, ο Μίλγιανιτς έχει το μερίδιο των επικριτών που θεωρούν το σήμα κατατεθέν του, η προσεκτική και αμυντική τακτική, καθώς και η εξάρτηση από μεγαλύτερους ηλικιακά παίκτες, συνέβαλαν στα κακά αποτελέσματα και το μη ελκυστικό παιχνίδι της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980.
Το 2002, για τη συνεισφορά του στο ποδόσφαιρο, ο Μίλγιανιτς έγινε ο αποδέκτης του Τάγματος Αξίας της FIFA — η υψηλότερη διάκριση που απονέμεται από τη FIFA.[3]