Λουί Λαμπέρ
μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λουί Λαμπέρ (γαλλικά: Louis Lambert, προφορά:[lwi lɑ̃bɛʁ]) είναι μυθιστόρημα τού Γάλλου μυθιστοριογράφου και θεατρικού συγγραφέα Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799-1850), το οποίο γράφτηκε το 1832. Ανήκει στην ενότητα των έργων του «Φιλοσοφικές σπουδές» (Études philosophiques) της σειράς μυθιστορημάτων του Η ανθρώπινη κωμωδία. Η πλοκή του μυθιστορήματος στο μεγαλύτερο μέρος της εκτυλίσσεται σε ένα σχολείο της γαλλικής κωμόπολης Βαντόμ (Vendôme) και αναφέρεται στη ζωή και τις θεωρίες ενός ιδιοφυούς παιδιού, που ενθουσιάζεται από τον Σουηδό φιλόσοφο Εμάνουελ Σβέντενμποργκ (1688-1772).
Όπως και ο δημιουργός του, Ονορέ ντε Μπαλζάκ, έτσι και ο Λουί περνά την εφηβεία του στο Κολλέγιο της Βαντόμ, διαβάζοντας πολλά βιβλία και υποφέροντας από τιμωρίες που του επέβαλλαν οι καθηγητές του. | |
Συγγραφέας | Ονορέ ντε Μπαλζάκ |
---|---|
Μεταφραστής | Ντορέτα Πέππα |
Εικονογράφος | Édouard Toudouze |
Τίτλος | Louis Lambert |
Γλώσσα | Γαλλικά |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1832 |
Πολιτιστικό κίνημα | Ρεαλισμός |
Μορφή | Μυθιστόρημα |
Σειρά | Η Ανθρώπινη κωμωδία |
Χαρακτήρες | Louis Lambert |
Προηγούμενο | Οι εξόριστοι |
Επόμενο | Σεραφίτα |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Μπαλζάκ έγραψε το Λουί Λαμπέρ το καλοκαίρι του 1832, την περίοδο που έμεινε με τους φίλους του στον Πύργο του Σασσέ. Δημοσιεύτηκε σε τρεις συνολικά εκδόσεις, με τρεις διαφορετικούς τίτλους. Το μυθιστόρημα περιέχει μία ελάχιστη μόνο πλοκή και στο μεγαλύτερο μέρος του δίνει έμφαση στις μεταφυσικές ιδέες τού ιδιοφυούς του πρωταγωνιστή και τού μοναδικού του φίλου (ο οποίος, τελικά, φαίνεται να είναι ο ίδιος ο Μπαλζάκ). Παρόλο που το μυθιστόρημα δεν είναι τυπικό παράδειγμα του ρεαλιστικού στιλ, για το οποίο ο Μπαλζάκ φημιζόταν, παρέχει ενδιαφέρουσα εικονογράφηση της προσωπικής του παιδικής ηλικίας. Ειδικές λεπτομέρειες και γεγονότα σχετιζόμενα με τη ζωή του συγγραφέα – που περιλαμβάνουν τιμωρίες και τον κοινωνικό του οστρακισμό – υποδηλώνουν ότι το βιβλίο, στην πραγματικότητα, είναι τόσο φαντασιούργημα όσο και αυτοβιογραφία.
Όταν ήταν φοιτητής στην πόλη Βαντόμ, ο Μπαλζάκ έγραψε ένα δοκίμιο με τίτλο Πραγματεία περί θέλησης, το οποίο περιγράφεται στο μυθιστόρημα ως έργο τού Λουί Λαμπέρ. Το δοκίμιο αυτό σχολιάζει τη φιλοσοφία του Σβέντενμποργκ και άλλων, αν και ο Μπαλζάκ στην πραγματικότητα δεν εξετάζει σοβαρά αυτές τις έννοιες πριν την ύστερη περίοδο της ζωής του. Μεταξύ των ιδεών, που αναλύονται στο δοκίμιο και αλλού στο μυθιστόρημα, είναι για παράδειγμα ο διαχωρισμός μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής ύπαρξης, ο ρόλος των αγγέλων, η πνευματική μάθηση, αλλά ακόμη και η σχέση μεταξύ της ιδιοφυΐας και της τρέλας.
Αν και οι κριτικοί υποδέχθηκαν με δυσμένεια το μυθιστόρημα, ο Μπαλζάκ διαρκώς είχε την γνώμη ότι προσέφερε μία αξιόλογη άποψη για τη φιλοσοφία, κυρίως για τη μεταφυσική. Καθώς αυτός σταθεροποιούσε τη βασική δομή τού έργου Ανθρώπινη Κωμωδία, αποφάσισε να εντάξει τον Λουί Λαμπέρ στην ενότητα Φιλοσοφικές σπουδές. Ο συγγραφέας εκ νέου μεταχειρίστηκε τα ίδια θέματα στο μεταγενέστερο διήγημά του Σεραφίτα, σχετικά με ένα χωρίς φύλο αγγελικό πλάσμα.