Λιουμπόβ Ποπόβα

Η Λιουμπόβ Σεργκέγιεβνα Ποπόβα (ρωσικά: Любо́вь Серге́евна Попо́ва, Ιβανόφσκι, Ρωσική Αυτοκρατορία, 24 Απριλίου 1889 - Μόσχα, Σοβιετική Ένωση, 25 Μαΐου 1924^[7]) ήταν Ρωσίδα καλλιτέχνιδα που ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με τη ζωγραφική, τη σκηνογραφία, τη χαρακτική και τον σχεδιασμό υφασμάτων. Ήταν σημαντική εκπρόσωπος του καλλιτεχνικού ρεύματος της Ρωσικής πρωτοπορίας και μέσα από το έργο της συνέβαλε στην ανάπτυξη των κινημάτων του κυβοφουτουρισμού, του σουπρεματισμού και του κονστρουκτιβισμού^[8].

Λιουμπόβ Ποπόβα
Η Ποπόβα σε φωτογραφία πριν το 1920.
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Попова, Любовь Сергеевна (Ρωσικά)
Γέννηση	24 Απριλίου 1889 Ιβανόφσκι, Ρωσική Αυτοκρατορία
Θάνατος	25 Μαΐου 1924 Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
Αιτία θανάτου	Οστρακιά
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	νεκροταφείο Βεγκάνκοβο
Εθνικότητα	Ρώσοι[1]
Χώρα πολιτογράφησης	Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσική Αυτοκρατορία
Σπουδές	d:Q16651706 και Ακαδημία ντε Λα Παλέτ
Ιδιότητα	ζωγράφος[2][1], διδάσκων πανεπιστημίου, καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[2][1], εικονογράφος[3][1], σκιτσογράφος[1], σκηνογράφος[2][1], δημιουργός κολάζ[1], σχεδιαστής[2][1], τυπογράφος[2], σχεδιαστής[1], σχεδιαστής μόδας[1] και καλλιτέχνης[4][5]
Κίνημα	Κονστρουκτιβισμός[1], Φουτουρισμός[1], Κυβισμός[1] και Σουπρεματισμός[1]
Είδος τέχνης	Αφηρημένη τέχνη[6][1], φιγούρα[1], γυμνό[1], αστικό τοπίο[1], γεωμετρική αφαίρεση[1] και Νεκρή φύση[1]
Καλλιτεχνικά ρεύματα	Κονστρουκτιβισμός[1], Φουτουρισμός[1], Κυβισμός[1] και Σουπρεματισμός[1]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Βιογραφία

Η Ποπόβα γεννήθηκε το 1889 στο Ιβανόφσκι της περιφέρειας της Μόσχας και ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά του φιλάνθρωπου και φιλότεχνου Σεργκέι Μαξίμοβιτς Ποπόφ και της Λιουμπόβ Βασιλίεβνα Ζούμποβα. Επρόκειτο για μια πλούσια οικογένεια που διέθετε ιδιόκτητη βιομηχανία υφασμάτων και ζούσε σε έπαυλη^[7]. Η Ποπόβα μετακόμισε οικογενειακώς πρώτα στη Γιάλτα (1902) και έπειτα στη Μόσχα. Κατά την παραμονή της στην Κριμαία υπήρξε μαθήτρια του Γυμνασίου Θηλέων Γιαλτίνσκαγια, ενώ όταν εγκαταστάθηκε στη ρωσική πρωτεύουσα, εισήχθη στο Γυμνάσιο Θηλέων Αρσενίεβνα. Ακολούθως σπούδασε για δύο χρόνια στη σχολή Αλφιέροφ από την οποία έλαβε πτυχίο λογοτεχνίας^[7].

Από το 1907 μέχρι το 1909 παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής σε καλλιτεχνικά εργαστήρια της Μόσχας^[8] με καθηγητές τους Στάνισλαβ Ζουκόφσκι και Κονσταντίν Γιουόν^[7][9], ενώ τα επόμενα χρόνια πραγματοποίησε μαζί με την οικογένειά της μια σειρά από εκπαιδευτικά ταξίδια σε πόλεις της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (Κίεβο, Νόβγκοροντ, Πσκοφ κ.ά.) και της Ιταλίας προκειμένου να μελετήσει από κοντά διάφορα καλλιτεχνικά έργα της ρωσικής παράδοσης και της Αναγέννησης αντίστοιχα^[7][8].

Το φθινόπωρο του 1912 επέστρεψε προσωρινά στη Μόσχα όπου δούλεψε σε ένα συνεργατικό στούντιο με καλλιτέχνες όπως ο Βλαντιμίρ Τάτλιν και ο Ιβάν Αξιόνοφ^[7]. Στα τέλη του ίδιου έτους μετέβη στο Παρίσι για περαιτέρω σπουδές στην ακαδημία Λα Παλέτ υπό την επίβλεψη των Ανρί Λε Φωκονιέ και Ζαν Μέτζιγνκερ. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη Γαλλία γνωρίστηκε και συνδέθηκε φιλικά με την επίσης ζωγράφο - και συμμαθήτριά της - Ναντέζντα Ουντάλτσοβα^[8][9][10].

Επιστρέφοντας το καλοκαίρι του 1913 στη Ρωσία συνεργάστηκε στενά με τους Τάτλιν, Μοργκούνοφ, Ουντάλτσοβα κλπ και το 1914 πραγματοποίησε τις πρώτες τις εκθέσεις ως μέλος της ομάδας Βαλές Καρό^[8]. Το ίδιο έτος έκανε ακόμη ένα εκπαιδευτικό ταξίδι σε Γαλλία και Ιταλία που όμως διακόπηκε πρόωρα εξαιτίας της κήρυξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα επόμενα χρόνια συνέχισε σταθερά την εκθεσιακή της δραστηριότητα και αναδείχτηκε σε μια από τις εξέχουσες μορφές της Ρωσικής πρωτοπορίας, συνυπάρχοντας μάλιστα το 1916 - 1917, ως μέλος της εικαστικής ομάδας Σουπρέμους^[8], με εκπροσώπους του ρεύματος όπως οι Μαλέβιτς, Κλιουν, Ροζάνοβα, Ουντάλτσοβα, Έξτερ κ.ά.

Μετά το ξέσπασμα της Οκτωβριανής επανάστασης η Ποπόβα ανήκε στους καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν με τον νεοπαγή κρατικό μηχανισμό των μπολσεβίκων για τη χάραξη μιας νέας κρατικής πολιτικής στον τομέα των εικαστικών τεχνών και παράλληλα εργάστηκε πάνω στον τομέα της προπαγάνδας των Σοβιετικών κατά τις περιόδους του Ρωσικού Εμφυλίου και των πρώτων χρόνων του Μεσοπολέμου^[11].

Παράλληλα παρουσίασε σημαντική καλλιτεχνική ευρύτητα ασχολούμενη ως σκηνογράφος για θεατρικές παραστάσεις, ως σχεδιάστρια υφασμάτων στο πρώτο Κρατικό Εργοστάσιο Εκτύπωσης Υφασμάτων που λειτούργησε στη Μόσχα αλλά και ως σχεδιάστρια για αφίσες, εξώφυλλα εντύπων και πορσελάνες. Υπήρξε μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ρωσ:Институт Художественной Культуры) και καθηγήτρια στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ρωσ: ВХУТЕМАС)^[8]. Πέθανε τον Μάιο του 1924 προσβεβλημένη από οστρακιά^[10]. Λίγους μήνες μετά το θάνατό της, διοργανώθηκε στη Μόσχα μεγάλη αναδρομική έκθεση με έργα της^[7][8].

Προσωπική ζωή

Παντρεύτηκε το 1918 τον ιστορικό τέχνης Μπόρις φον Έντινγκ. Τον ίδιο χρόνο το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο όμως το καλοκαίρι του 1919 ο σύζυγός της πέθανε από τύφο, ενώ και η ίδια αρρώστησε βαριά καταφέρνοντας ωστόσο να αναρρώσει. Το 1924, ο γιος της προσβλήθηκε από οστρακιά που μεταδόθηκε και στην ίδια με αποτέλεσμα να πεθάνουν αμφότεροι μέσα στον Μάιο^[7][10].

Έργα

• 
  Spatial Force Construction (1920-21).
• 
  Γυναίκα που ταξιδεύει (1915).
• 
  Σύνθεση (1920).
• 
  Άτιτλο (περ. 1915)
• 
  Πορτραίτο ενός φιλοσόφου (1915)
• 
  Σχέδιο υφάσματος γύρω το 1924.

Παραπομπές

1. (Ολλανδικά) RKDartists. 64299.
2. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/17862. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
3. 9122. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
4. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2009504553. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
5. «Concise Dictionary of Women Artists» (Αγγλικά) Fitzroy Dearborn Publishers. 2001.
6. www.museothyssen.org/en/collection/artists/popova-liubov.
7. Railing, Patricia. «Biography Liubov Popova» (PDF). incorm.eu. International Chamber of Russian Modernism. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2017.
8. «Ποπόβα Λ. - Μούχινα Β., "Ομαδική φωτογραφία όπου διακρίνονται η Λιουμπόβ Ποπόβα και η Βέρα Μούχινα" (c. 1912)». greekstatemuseum.com. Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2017.
9. Ann Sutherland Harris, Women Artists, 1550-1950, Museum Associates of the Los Angeles County Museum of Art, New York, 1976, σελ. 310.
10. «Οι αμαζόνες των καβαλέτων». tovima.gr. Το Βήμα. 18 Ιουνίου 2000. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2017.
11. «Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ. Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί - 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση». greekstatemuseum.com. Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. 28 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2017.