Λε Μαραί (παριζιάνικη συνοικία)

Το Λε Μαραί (γαλλ. Le Marais) είναι ιστορική συνοικία του Παρισιού (όχι διοικητική), η οποία εκτείνεται σε ένα τμήμα του 3ου και του 4ου δημοτικού διαμερίσματος του Παρισιού, στην δεξιά όχθη του Σηκουάνα. Οριοθετείται, σήμερα, στα δυτικά από την rue Beaubourg, στα ανατολικά από την Λεωφόρο Μπωμαρσαί, στα βόρεια από την rue de Bretagne και στα νότια από τον Σηκουάνα.^[1]

Η Πλατεία Αγίου-Παύλου, στη διάρκεια ομιχλώδους ημέρας του φθινοπώρου.

Το Λε Μαραί είναι παλιά βαλτώδης περιοχή στην οποία δραστηριοποιούνταν από τον 12ο αιώνα θρησκευτικά τάγματα (ανάμεσά τους το Τάγμα των Ναϊτών), τα οποία εγκατέστησαν μονάδες τους. Στις αρχές του 17ου αιώνα, με την κατασκευή της Πλατείας των Βοσγίων, η συνοικία αυτή, μέχρι πρότινος περιφερειακή, κατέστη τόπος κατοικίας της παριζιάνικης αριστοκρατίας. ^[2]Μεγάλος αριθμός ιδιωτικών μεγάρων κατασκευάστηκαν, πολλά εκ των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα. Στα μέσα του 18ου αιώνα η συνοικία εγκαταλείφτηκε από την παριζιάνικη ελίτ για χάρη του Faubourg Saint-Honoré και του Faubourg Saint-Germain που πρόσφεραν περισσότερο χώρο. Η Γαλλική Επανάσταση αποτελείωσε τον εκδιωγμό των πλούσιων κατοίκων. Η συνοικία, έκτοτε, κατοικούνταν από καλλιτέχνες και εργάτες οι οποίοι διέμεναν στα παλιά ιδιωτικά μέγαρα και έχτιζαν τα εργαστήριά τους στις παλιές αυλές τους.^[3]

Τα μεγάλα έργα ανακατασκευής του Παρισιού στη διάρκεια του 19ου αιώνα είχαν μικρό αντίκτυπο στην συνοικία που διατήρησε τους στενούς της δρόμους, αλλά μεγάλος αριθμός αξιόλογων κτιρίων σταδιακά κατεδαφίστηκε. Το 1969, ο Αντρέ Μαλρώ ξεκίνησε ένα πρόγραμμα διατήρησης και ανάδειξης της περιοχής, το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η διασωθείσα, πλέον, συνοικία, χάρη στα όμορφα κτίριά της, δέχεται τις επισκέψεις τουριστών, ενώ έχει πέραση στις οικονομικά άνετες κοινωνικές ομάδες του Παρισιού. Πολλά είναι τα μουσεία που έχουν εγκατασταθεί σε αυτήν, όπως το μουσείο Καρναβαλέ, δημοτικό μουσείο της ιστορίας του Παρισιού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η οικία του Βίκτωρα Ουγκώ, το Μουσείο Πικάσο, το Μουσείο Κονιάκ-Ζαι κ.α.^[4][5]

Αρκετές κοινότητες δημιουργήθηκαν με το πέρασμα των ετών : Εβραίοι στα τέλη του 19ου αιώνα, Κινέζοι μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ομοφυλόφιλοι.^[6]

Παραπομπές

1. . «en.parisinfo.com/discovering-paris/walks-in-paris/exploring-the-marais».
2. . «worldinparis.com/le-marais-paris».
3. . «parisperfect.com/marais.php».
4. . «theculturetrip.com/europe/france/paris/articles/a-millennials-guide-to-le-marais-paris/».
5. . «parismarais.com/en/arts-and-culture/marais-museums».
6. . «toptraveller.gr/neighbourhood/le-marai-le-marais-paris/».

Βιβλιογραφία

• Danielle Chadych, Le Marais, évolution d'un paysage urbain, Parigramme, 2010

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Λε Μαραί (παριζιάνικη συνοικία)

• Η συνοικία του Μαραί- Σημερινές φωτογραφίες και της δεκαετίας του 1900.