Κόμμα Προοδευτικών

Το Κόμμα Προοδευτικών ήταν ελληνικό δεξιό πολιτικό κόμμα, με ιδρυτή και πρόεδρο τον Σπύρο Μαρκεζίνη.

Κόμμα Προοδευτικών
Πρόεδρος	Σπυρίδων Μαρκεζίνης
Ιδρυτής	Σπυρίδων Μαρκεζίνης
Ίδρυση	1955 1974 (επανίδρυση)
Διάλυση	1984
Διάσπαση από	Ελληνικός Συναγερμός
Πτέρυγα νεολαίας	Προοδευτική Ένωσις Νέων
Ιδεολογία	Συντηρητισμός Εθνικισμός
Πολιτικό φάσμα	Δεξιά
Χρώματα	Καφέ
Πολιτικό σύστημα Ελλάδας Πολιτικά κόμματα Εκλογές

Ιστορικό

Το Κόμμα Προοδευτικών ιδρύθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1955. Είχε προηγηθεί η διαφωνία του Μαρκεζίνη με τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο και η αποχώρησή του από το κυβερνών κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού. Αρχικώς, κατάφερε να πάρει μαζί του και άλλους 22 βουλευτές του Συναγερμού,^[1] ενώ μέχρι τη λήξη της κοινοβουλευτικής περιόδου η δύναμη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος είχε φτάσει τους 30 βουλευτές.^[2]

Το κόμμα κατέβηκε αυτόνομα για πρώτη φορά στις εκλογές του 1956. Όμως με ποσοστό 2,22% δεν κατάφερε να εξασφαλίσει καμία έδρα. Στις εκλογές του 1958 συμμετείχε σε συνασπισμό κομμάτων με την ονομασία Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωσις, εξασφαλίζοντας 2 έδρες (από το σύνολο των 10 που κέρδισε ο συνασπισμός).

Στις εκλογές του 1961 κατέβηκε σε κοινό ψηφοδέλτιο με την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, εξασφαλίζοντας 14 έδρες από το σύνολο των 100 που κέρδισε η παράταξη, ενώ κατήλθε αυτόνομα στις εκλογές του 1963 (3,73% και 2 έδρες).

Τελευταία προδικτατορική εμφάνιση του κόμματος ήταν στις εκλογές του 1964, όπου τη φορά αυτή κατήλθε σε κοινό ψηφοδέλτιο με την ΕΡΕ του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, κερδίζοντας 8 έδρες από τις συνολικά 107 που κέρδισε η παράταξη. Την περίοδο της χούντας η λειτουργία του ανεστάλη, όπως άλλωστε και όλων των κομμάτων.

Ο Σπύρος Μαρκεζίνης επανίδρυσε το κόμμα στις 9 Απριλίου 1979. Σκοπός του κόμματος ήταν η σταθερότητα δομών μέσα από τη λήψη ορισμένων τότε προοδευτικών μέτρων κυρίως στην εξωτερική πολιτική (αποδέσμευση από την υπερκυριαρχία των ΗΠΑ, ένταξη στην ΕΟΚ, καλές σχέσεις με τις ανατολικές χώρες και την Τουρκία), στο περιβάλλον και στην κοινωνική προστασία (έλεγχος αλλά όχι κρατικοποίηση της υγείας).

Έχοντας συσπειρώσει το μεγαλύτερο κομμάτι του εθνικιστικού χώρου, μετείχε στις βουλευτικές εκλογές (1,69% και καμία έδρα) καθώς και τις ευρωεκλογές του 1981 (1,96% και μία έδρα). Τελευταία παρουσία του Κόμματος Προοδευτικών ήταν στις ευρωεκλογές του 1984, όπου όμως το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό (0,17%) σήμανε και το τέλος του στο πολιτικό σκηνικό. Ορισμένα στελέχη του πέρασαν στην Εθνική Πολιτική Ένωση, άλλοι αποπειράθηκαν να ιδρύσουν νέους φορείς και άλλοι ιδιώτευσαν.^[3]

Αποτελέσματα εκλογών

Βουλή των Ελλήνων

Έτος	Αρχηγός κόμματος	Αριθμός ψήφων	Ποσοστό ψήφων	Έδρες	Θέση
1952	Σπύρος Μαρκεζίνης	δε συμμετείχε	δε συμμετείχε	30 / 300	Αντιπολίτευση
1956	Σπύρος Μαρκεζίνης	74.545	2,22%	0 / 300	3ο κόμμα Εκτός Βουλής
1958	Σπύρος Μαρκεζίνης	408.787 (Π.Α.Δ.Ε.)	10,62% (Π.Α.Δ.Ε.)	2 / 300	4ο κόμμα
1961	Σπύρος Μαρκεζίνης	1.555.442 (μαζί με Ε.Κ.)	33,66% (μαζί με Ε.Κ.)	14 / 300	Αξιωματική αντιπολίτευση
1963	Σπύρος Μαρκεζίνης	173.981	3,73%	2 / 300	4ο κόμμα
1964	Σπύρος Μαρκεζίνης	1.621.546 (μαζί με Ε.Ρ.Ε.)	35,26% (μαζί με Ε.Ρ.Ε.)	8 / 300	Αξιωματική αντιπολίτευση
1981	Σπύρος Μαρκεζίνης	95.799	1,69%	0 / 300	4ο κόμμα Εκτός Βουλής

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Έτος	Αρχηγός κόμματος	Αριθμός ψήφων	Ποσοστό ψήφων	Έδρες	Θέση	Ομάδα
1981	Σπύρος Μαρκεζίνης	111.245	1,96%	1 / 24	6η	Μ.Ε.
1984	Σπύρος Μαρκεζίνης	10.152	0,17%	0 / 24	12η	-

Παραπομπές

1. Karageorgos, Dimitrios (2015, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ)), Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956
2. Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977.(pdf)
3. Τα μικρά κόμματα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας^{[νεκρός σύνδεσμος]}