Αμερικανική δραματική ταινία του 1942 From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Κυρία Μίνιβερ (αγγλικά Mrs. Miniver) είναι Αμερικανική δραματική ταινία του 1942 σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάιλερ και πρωταγωνίστρια τη Γκριρ Γκάρσον στον ομώνυμο ρόλο[4][5]. Η ταινία βραβεύτηκε με όσκαρ καλύτερης ταινίας το 1942 και απέσπασε άλλα πέντε βραβεία σε σύνολο δώδεκα υποψηφιοτήτων. Ο Γουάιλερ κέρδισε το πρώτο από τα τρία όσκαρ σκηνοθεσίας και η Γκάρσον βραβεύτηκε με όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου.
 |
Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. |
| Κυρία Μίνιβερ | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Γουίλιαμ Γουάιλερ[1][2][3] |
| Παραγωγή | Σίντνει Φράνκλιν |
| Σενάριο | Γουίλσον Πένισον Τζον Λι Μέιχιν |
| Πρωταγωνιστές | Γκριρ Γκάρσον Γουόλτερ Πίτζεον Τερέζα Ράιτ Ντέιμ Μέι Γουίτι |
| Μουσική | Χέρμπερτ Στόθαρτ |
| Φωτογραφία | Τζόζεφ Ράτενμπεργκ |
| Μοντάζ | Χάρολντ Φ. Κρες |
| Εταιρεία παραγωγής | Metro-Goldwyn-Mayer |
| Διανομή | Metro-Goldwyn-Mayer και Netflix |
| Πρώτη προβολή |  4/6/1942 |
| Διάρκεια | 128 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Αγγλία, καλοκαίρι του 1939, παραμονές του Β' Παγκοσμίου πολέμου, η Κέι Μίνιβερ (Γκριρ Γκάρσον) μια φιλήσυχη και καλοσυνάτη γυναίκα με τον άντρα της Κλεμ (Γουόλτερ Πίτζεον) περνούν ξέγνοιαστες στιγμές με τα τρία τους παιδιά σε μια μικρή πόλη στο Λονδίνο. Ο μεγάλος τους γιος Βίν (Ρίσαρντ Νέι) έχει επιστρέψει από το πανεπιστήμιο για να περάσει μαζί τους τις διακοπές του καλοκαιριού κι εκεί γνωρίζει κι ερωτεύεται την Κάρολ (Τερέζα Ράιτ), εγγονή της Λαίδης Μπέλτον (Ντέιμ Μέι Γουίτι) και διαδόχου της αριστοκρατικής οικογένειας των Μπέλτον. Ο πόλεμος όμως ξεσπάει μέσα στην ξεγνοιασιά του καλοκαιριού, ο Βιν καλείται να υπηρετήσει στην αεροπορία κι ο Κλεμ μαζί με άλλους συμπατριώτες του κάνουν νυχτερινές περιπολίες. Τα δεδομένα αλλάζουν όχι μόνο για την οικογένεια Μίνιβερ αλλά και για ολόκληρο το αγγλικό έθνος, σκοπός της Κέι γίνεται το να κρατήσει την οικογένεια ενωμένη δίνοντας κουράγιο και αποφασιστικότητα σε όλους όσους βρίσκονται κοντά της.
Η ταινία είναι βασισμένη σε μια σειρά ιστοριών συνέχειας που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα The Times, με πρωταγωνίστρια το χαρακτήρα της κυρίας Μίνιβερ, τον οποίο επινόησε ο Τζαν Στράθερ[6]. Τα άρθρα αυτά δημοσιεύτηκαν με τη μορφή μυθιστορήματος το 1939, αμέσως μετά το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Πρώτη επιλογή για το ρόλο της Κέι Μίνιβερ ήταν η Νόρμα Σίρερ, μεγάλη πρωταγωνίστρια της Metro-Goldwyn-Mayer κατά τη δεκαετία του '30. Η Σίρερ αρνήθηκε το ρόλο ο οποίος δόθηκε έπειτα στην τότε ανερχόμενη και ήδη υποψήφια, δυο φορές, για Όσκαρ Γκριρ Γκάρσον. Η Γκάρσον μετά την επιτυχία της ταινίας έγινε μεγάλη σταρ και βασίλισσα του αμερικάνικου Box Office καθ' όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Η Γκάρσον θεωρείται ως η κυριότερη εκπρόσωπος των "Woman's pictures", όρος που χρησιμοποιείται για τις ταινίες εκείνης της εποχής που αποσκοπούσαν στο να δώσουν κουράγιο στις γυναίκες, όσο οι σύζυγοί τους έλειπαν στον πόλεμο. Ο Γουόλτερ Πίτζον κι η Γκριρ Γκάρσον (που είχαν συνεργαστεί ήδη μια φορά για το Λουλούδια στο βούρκο (Blossoms in the dust) την προηγούμενη χρονιά) καθιερώθηκαν ως κινηματογραφικό ζευγάρι καθώς εμφανίστηκαν μαζί σε άλλες έξι ταινίες: το 1943 στο Μαντάμ Κιουρί (Madame Curie), το 1944 στο Κυρία Πάρκινγκτον (Mrs. Parkington), το 1947 στο Η Τζούλια παρεκτρέπεται (Julia Misbehaves), το 1948 στο Ο θρύλος των Φόρσαϊτ (That Forsyte Woman), το 1950 στη συνέχεια του Κυρία Μίνιβερ το Το τέλος της κυρίας Μίνιβερ (The Miniver Story) και το 1953 στο Βίκι (Scandal at Scourie). Στα γυρίσματα της ταινίας η Γκάρσον γνώρισε κι ερωτεύτηκε τον κινηματογραφικό της γιο Ρίτσαρντ Νέι. Ο Νέι ήταν 11 χρόνια μικρότερός της και οι δυο τους παντρεύτηκαν μετά τη λήξη των γυρισμάτων.
Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου κατά τη διάρκεια του πολέμου, χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη ταινία ως πιο αποτελεσματική από ότι 100 μάχες ενώ ο Ρούσβελτ χρησιμοποίησε το λόγο του ιερέα κατά το τέλος της ταινίας, για να ανυψώσει το ηθικό των Αμερικανών στρατιωτών που βρίσκονταν τότε στο πεδίο της μάχης[7].
Η συνέχεια της ταινίας που προβλήθηκε το 1950 με τίτλο "Το τέλος της κυρίας Μίνιβερ" του Χ.Σ. Πότερ, δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία κι ο δημιουργός της κυρίας Μίνιβερ Τζαν Στράθερ δε συμμετείχε στην παραγωγή.
| Ηθοποιός | Ρόλος |
| Γκριρ Γκάρσον | Κέι Μίνιβερ |
| Γουόλτερ Πίτζεον | Κλεμ Μίνιβερ |
| Τερέζα Ράιτ | Κάρολ Μπέλτον |
| Ντέιμ Μέι Γουίτι | Λαίδη Μπέλτον |
| Ρίτσαρντ Νέι | Βιν Μίνιβερ |
| Χένρι Τράβερς | Τζέιμς Μπάλαρντ |
| Ρέτζιναλντ Όουεν | Φόλεϊ |
| Χένρι Γουίλκοξον | Εφημέριος |
| Μπρέντα Φορμπς | Υπηρέτρια |
Η ταινία προτάθηκε για 12 βραβεία όσκαρ και κέρδισε έξι. Τη βραδιά της τελετής των όσκαρ του 1942, η Γκριρ Γκάρσον κέρδισε το όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου και εκνεύρισε όλους τους παρευρισκόμενους με τον ευχαριστήριο λόγο της, ο οποίος ήταν πολύ μακρύς. Ο ευχαριστήριος λόγος της Γκάρσον, που θεωρείται ο πιο μακρύς στην ιστορία των βραβείων, έγινε θέμα συζητήσεων και σάτιρας στους κύκλους του Χόλιγουντ για τα χρόνια που ακολούθησαν. Η Τερέζα Ράιτ βρέθηκε υποψήφια τόσο για το Β' γυναικείο όσο και για τον Α' γυναικείο ρόλο (για την ταινία Η αποθέωση (The pride of the Yankees) του Σαμ Γουντ). Ο Γουίλιαμ Γουάιλερ κέρδισε το πρώτο του όσκαρ σκηνοθεσίας γι' αυτή την αντιπολεμική προπαγάνδα.
Βράβευση:
Υποψηφιότητα:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
