Ιάπωνας ποδοσφαιριστής και πολιτικός From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κουνίσιγκε Καμαμότο (ιαπωνικά: 釜本 邦茂, Kamamoto Kunishige, γεννήθηκε 15 Απριλίου 1944) είναι Ιάπωνας πρώην ποδοσφαιριστής, προπονητής ποδοσφαίρου και πολιτικός. Κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική Ιαπωνίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού, όπου ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με επτά γκολ.[3] Είναι ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών για την Ιαπωνία,[4][5] θεωρούμενος ως ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία της χώρας.[6][7]
Κουνίσιγκε Καμαμότο | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | 釜本 邦茂 (Ιαπωνικά) |
Γέννηση | 15 Απριλίου 1944[1] Κιότο |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
Ύψος | 179 cm |
Βάρος | 73 kg |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο Ουασέντα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποδοσφαιριστής προπονητής ποδοσφαίρου[2] πολιτικός |
Εργοδότης | Kyoto Bunkyo University |
Περίοδος ακμής | 1963 - 1984 |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ιαπωνίας |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Συμβούλων (1995–2001) |
Βραβεύσεις | The Order of the Rising Sun, Gold Rays with Neck Ribbon |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Καμαμότο γεννήθηκε στο Κιότο στις 15 Απριλίου 1944. Μεγάλωσε στο Κιότο και φοίτησε στο γυμνάσιο Γιαμασίρο. Στη συνέχεια, πήγε στη Σχολή Εμπορίου του Πανεπιστημίου Ουασέντα. Ήταν ο πρώτος σκόρερ στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα του Καντό για 4 συνεχόμενες χρονιές. Κέρδισε επίσης το Κύπελλο Ιαπωνίας του 1963 και του 1966 με το πανεπιστήμιο.[7] Αυτή ήταν η τελευταία φορά που μια πανεπιστημιακή ομάδα κέρδισε το Κύπελλο Ιαπωνίας. Η ειδικότητά του ήταν το εμπόριο και απέκτησε πτυχίο τεχνών από το Πανεπιστήμιο Ουασέντα το 1966.
Μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο Ουασέντα, το 1967 ο Καμαμότο εντάχθηκε στην Γιανμάρ Ντίζελ (σήμερα Σερέσο Όσακα) της Σόκερ Λιγκ Ιαπωνίας. Έπαιξε όλα τα παιχνίδια στο πρωτάθλημα από την πρώτη σεζόν. Το 1968 έγινε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Ο σύλλογος κέρδισε τον 1ο τίτλο του Κυπέλλου Ιαπωνίας το 1968 με το νικητήριο γκολ του στον τελικό. Ο σύλλογος κέρδισε επίσης το Κύπελλο Ιαπωνίας το 1970. Το 1971, ο σύλλογος κέρδισε τον 1ο πρωτάθλημα και έγινε ήταν επίσης ο πρώτος σκόρερ για δεύτερη φορά. Το 1974 και το 1975, ο σύλλογος κέρδισε το πρωτάθλημα και τις δύο χρονιές και επίσης κέρδισε το Κύπελλο Ιαπωνίας του 1974. Το 1978 έγινε παίκτης-προπονητής. Ο σύλλογος κέρδισε το πρωτάθλημα το 1980. Το 1982 υπέστη ρήξη αχίλλειου τένοντα 2 φορές. Το 1984, όταν ήταν 40 ετών, αποσύρθηκε ως ποδοσφαιριστής. Ήταν πρώτος σκόρερ 7 φορές και επιλέχθηκε στην Ομάδα της Χρονιάς 14 φορές. Επιλέχθηκε επίσης 7 φορές ως ο Ιάπωνας Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς.[7][8] Παραμένει πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο πρωτάθλημα της χώρας του με 202 τέρματα.[6][9]
Στις 3 Μαρτίου 1964, όταν ο Καμαμότο ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Ουασέντα, έκανε το ντεμπούτο του και σημείωσε ένα γκολ για την Εθνική Ιαπωνίας ενάντια στη Σιγκαπούρη.[10] Τον Οκτώβριο, επιλέχθηκε από την Ιαπωνία για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 στο Τόκιο. Έπαιξε σε όλους τους αγώνες και σημείωσε ένα γκολ.[6] Το 1968, επιλέχθηκε επίσης στην Ιαπωνία για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού. Η Ιαπωνία κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο και ο Καμαμότο ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Συμμετείχε σε όλους τους αγώνες και σημείωσε 7 γκολ.[11] Το 2018, αυτή η ομάδα επιλέχθηκε στο Hall of Fame Ποδοσφαίρου της Ιαπωνίας. Στη δεκαετία του 1970, αφού πολλοί παίκτες που είχαν αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαν αποχωρήσει από την εθνική ομάδα, συνέχισε να επιλέγεται στην εθνική ομάδα. Έπαιξε επίσης στους Ασιατικούς Αγώνες 1966, 1970 και 1974. Το 1977 αποσύρθηκε από την εθνική ομάδα. Έπαιξε 76 παιχνίδια και σκόραρε 75 γκολ για την Ιαπωνία μέχρι το 1977.[5][8][12]
Το 1978, όταν ο Καμαμότο έπαιζε για τη Γιανμάρ Ντίζελ, έγινε παίκτης-προπονητής. Οδήγησε το σύλλογο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1980. Ο σύλλογος κέρδισε επίσης το Κύπελλο Ιαπωνίας το 1983 και το 1984. Το 1984, παραιτήθηκε την ίδια στιγμή που αποσύρθηκε ως ποδοσφαιριστής. Το 1991, υπέγραψε στην τοπική αντίπαλο της Γιανμάρ Ντίζελ, Ματσουσίτα Ελέκτρικ (αργότερα Γκάμπα Οσάκα). Παραιτήθηκε το 1994.
Ο Καμαμότο επιλέχθηκε ως μέλος της Βουλής των Συμβούλων τον Ιούλιο του 1995 και στη συνέχεια υπηρέτησε μέχρι τον Ιούλιο του 2001. Διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος της Ιαπωνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας από τον Ιούλιο του 1998 έως τον Ιούλιο του 2008. Το 2005 επιλέχθηκε στο Hall of Fame Ποδοσφαίρου της Ιαπωνίας.[8]
Πηγή:[13]
Πρωτάθλημα | Κύπελλο | Λιγκ Καπ | Σύνολο | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Σεζόν | Ομάδα | Κατηγορία | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ |
1967 | Γιανμάρ Ντίζελ | Πρωτάθλημα Ιαπωνίας | 14 | 14 | 3 | 7 | — | 17 | 21 | |
1968 | 14 | 14 | 3 | 5 | — | 17 | 19 | |||
1969 | 12 | 10 | 3 | 7 | — | 15 | 17 | |||
1970 | 14 | 16 | 3 | 5 | — | 17 | 21 | |||
1971 | 14 | 11 | 3 | 5 | — | 17 | 16 | |||
1972 | 14 | 11 | 4 | 5 | — | 18 | 16 | |||
1973 | 16 | 17 | 2 | 0 | — | 18 | 17 | |||
1974 | 18 | 21 | 4 | 3 | — | 22 | 24 | |||
1975 | 17 | 9 | 3 | 2 | — | 20 | 11 | |||
1976 | 18 | 15 | 3 | 2 | 1 | 0 | 22 | 17 | ||
1977 | 18 | 20 | 4 | 4 | 3 | 2 | 25 | 26 | ||
1978 | 18 | 15 | 3 | 4 | 3 | 4 | 24 | 23 | ||
1979 | 18 | 7 | 3 | 2 | 2 | 1 | 22 | 11 | ||
1980 | 18 | 10 | 2 | 0 | 3 | 2 | 23 | 12 | ||
1981 | 18 | 11 | 2 | 0 | 0 | 0 | 20 | 11 | ||
1982 | 8 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 8 | 1 | ||
1983 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 2 | 0 | ||
1984 | 0 | 0 | 3 | 0 | 0 | 0 | 3 | 0 | ||
Σύνολο | 251 | 202 | 48 | 51 | 12 | 9 | 311 | 262 |
Πηγή:[14]
Εθνική Ιαπωνίας | ||
---|---|---|
Έτος | Συμ. | Γκολ |
1964 | 2 | 1 |
1965 | 3 | 3 |
1966 | 7 | 6 |
1967 | 5 | 11 |
1968 | 4 | 7 |
1969 | 0 | 0 |
1970 | 6 | 3 |
1971 | 6 | 8 |
1972 | 8 | 15 |
1973 | 3 | 2 |
1974 | 5 | 5 |
1975 | 7 | 5 |
1976 | 16 | 9 |
1977 | 4 | 0 |
Σύνολο | 76 | 75 |
Πηγή: [15]
Ομάδα | Από | Έως | Ρεκόρ | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Α | Ν | Ι | Η | Νίκες % | |||
Γκάμπα Οσάκα | 1993 | 1994 | 80 | 31 | 0 | 49 | 38,75 |
Σύνολο | 80 | 31 | 0 | 49 | 38,75 |
Ατομικές
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.