Κλάση θωρηκτών Γιαμάτο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Τα θωρηκτά κλάσης Γιαμάτο (ιαπωνικά: 大和型戦艦, Yamato-gata senkan) ήταν θωρηκτά του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού τα οποία κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα πλοία είχαν εκτόπισμα 73.000 τόνους με πλήρες φορτίο όντας τα μεγαλύτερα, βαρύτερα και πλέον οπλισμένα θωρηκτά που κατασκευάστηκαν ποτέ. Έφεραν το μεγαλύτερο ναυτικό πυροβολικό που εγκαταστάθηκε ποτέ σε πολεμικό πλοίο, εννέα ναυτικά πυροβόλα 460 χιλιοστών, το καθένα από τα οποία μπορούσε να βάλλει βλήματα 1.340 κιλών με βεληνεκές 42 χιλιόμετρα. Ολοκληρώθηκαν δύο πλοία της κλάσης (το Γιαμάτο και το Μουσάσι) ενώ ένα τρίτο (το Σινάνο) μετατράπηκε σε αεροπλανοφόρο κατά την διάρκεια της ναυπήγησής του.
Εικονογράφηση του Γιαμάτο, όπως ήταν γύρω στο 1945 | |
Επισκόπηση κλάσης | |
---|---|
Κατασκευαστές: | Ναυτικό Οπλοστάσιο Κούρε Ναυτικό Οπλοστάσιο Γιοκοσούκα Ναυπηγεία Ναγκασάκι της Μιτσουμπίσι |
Χειριστές: | Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό |
Προηγούμενη: | Κλάση Ναγκάτο (πραγματική) Κλάση Αριθμός 13 (σχεδιαζόμενη) |
Κόστος: | 235.150.000 JPY[1] |
Εύρος: | 1937–1942 |
Σε υπηρεσία: | 1941–1945 |
Σχεδιάστηκαν: | 5 |
Ολοκληρώθηκαν: | 3 (2 θωρηκτά, 1 μετατράπηκε σε αεροπλανοφόρο) |
Ακυρώθηκαν: | 2 |
Χάθηκαν: | 3 |
Γενικά χαρακτηριστικά ως προς το τελικό σχέδιο (A-140F6) | |
Τύπος: | Θωρηκτό |
Εκτόπισμα: |
69.300t δοκιμαστικό 71.111t τυπικό[2] 73.000t με πλήρες φορτίο.[2] |
Μήκος: |
256m στην ίσαλο[3] 263 συνολικά[3] |
Πλάτος: | 38.9m[3] |
Ταχύτητα: | 27 κόμβοι[3] |
Εμβέλεια: | 7.200 ναυτικά μίλια στους 16 κόμβους[3] |
Πλήρωμα: | 2,767[4] |
Οπλισμός: |
9 × 46 cm (3×3).[2] 6 × 15.5 (2×3).[2] 12 × 12.7 cm (6×2).[2] 24 × 25 mm AA (8×3) 13 × 13 mm AA (2×2)[5] |
Θωράκιση: |
650 mm στην πρόσοψη των κυρίων πύργων[5] 410 mm πλευρική θωράκιση (400 mm στο Μουσάσι),[5] κεκλιμένη 20 μοίρες 200 mm θωρακισμένο κατάστρωμα (75%) 230 mm θωρακισμένο κατάστρωμα (25%)[5] |
Αεροσκάφη: |
7 αεροσκάφη Aichi E13A, 2 καταπέλτες Mitsubishi F1M1 (Γιαμάτο, Μουσάσι) 47 αεροσκάφη (Σινάνο) |
Λόγω της απειλής από τα αμερικανικά υποβρύχια και αεροπλανοφόρα, το Γιαμάτο και το Μουσάσι παρέμεναν σε ναυτικές βάσεις στο Μπρουνέι, στο Τρουκ και το Κούρε, επιχειρώντας σποραδικά μετά από αμερικανικές επιδρομές σε ιαπωνικές βάσεις, πριν συμμετάσχουν στην Ναυμαχία του Κόλπου Λέυτε, ως μέρος της Κεντρικής Δύναμης του ναυάρχου Κουρίτα. Το Μουσάσι βυθίστηκε κατά την διάρκεια της ναυμαχίας από αμερικανικά αεροσκάφη. Το Σινάνο βυθίστηκε 10 μέρες μετά την παραλαβή του τον Νοέμβριο του 1944 από το υποβρύχιο USS Archer-Fish, ενώ το Γιαμάτο βυθίστηκε τον Απρίλιο του 1945 κατά την Επιχείρηση Τεν-Γκο.
Τις παραμονές της κατοχής της Ιαπωνίας από τους συμμάχους, ειδικοί αξιωματούχοι του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού κατέστρεψαν σχεδόν όλα τα αρχεία, σχέδια και φωτογραφίες που είχαν σχέση με τα θωρηκτά της κλάσης Γιαμάτο, αφήνοντας μόνο αποσπασματικά αρχεία σχεδιαστικών χαρακτηριστικών και άλλων τεχνικών ζητημάτων. Η καταστροφή αυτών των εγγράφων ήταν τόσο αποδοτική ώστε μέχρι το 1948 οι μόνες γνωστές φωτογραφίες του Γιαμάτο και του Μουσάσι ήταν αυτές που τραβήχτηκαν από αεροσκάφη του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών που συμμετείχαν στις επιθέσεις εναντίον των δύο θωρηκτών. Παρ' όλο που κάποιες επιπλέον φωτογραφίες και πληροφορίες από έγγραφα που δεν είχαν καταστραφεί ήρθαν στο φως με τον καιρό, η απώλεια του μεγαλύτερου μέρους των γραπτών αρχείων για την κλάση έχει κάνει την έρευνα για αυτήν αρκετά δύσκολη.[6][7] Το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών εξαιτίας αυτής της απώλειας προέρχεται από ανακρίσεις Ιαπώνων αξιωματικών μετά την παράδοση της Ιαπωνίας.[8]