Καθεδρικός του Μπούργος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Καθεδρικός ναός του Μπούργος (ισπανικά: Catedral de Burgos) είναι γοτθικός ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός ναός που βρίσκεται στο Μπούργος, Ισπανία. Είναι αφιερωμένος στην Παναγία (Σάντα Μαρία) και είναι διάσημος για το μεγάλο του μέγεθος και τη μοναδική αρχιτεκτονική. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1221 και άρχισε να χρησιμοποιείται ως εκκλησία εννέα χρόνια αργότερα, αλλά οι εργασίες συνέχισαν με διαλείμματα μέχρι το 1567. Είναι κτισμένος κυρίως σε γαλλικό γοτθικό ρυθμό, αν και έχουν προστεθεί έργα τέχνης αναγεννησιακού ρυθμού τον 15ο και 16ο αιώνα.
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Καθεδρικός του Μπούργκος | |
|---|---|
| Catedral de Burgos | |
 | |
_-_22069900956.jpg) | |
 | |
| Είδος | καθεδρικός ναός της Καθολικής Εκκλησίας |
| Αρχιτεκτονική | γοτθική αρχιτεκτονική και ισπανική γοτθική αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | |
| Θρήσκευμα | Καθολικισμός[1] |
| Θρησκευτική υπαγωγή | Roman Catholic Archdiocese of Burgos |
| Διοικητική υπαγωγή | Μπούργος[2][3] |
| Τοποθεσία | Μπούργος |
| Χώρα | Ισπανία[2][3] |
| Έναρξη κατασκευής | 1221[4] |
| Προστασία | Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 1984), Κληρονομιά πολιτιστικού ενδιαφέροντος (από 1885), τμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς και Μνημείο ιστορικής κληρονομιάς της Ισπανίας[2] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο καθεδρικός έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO τις 31 Οκτωβρίου 1984. Είναι ο μόνος ισπανικός καθεδρικός που έχει αυτήν τη διάκριση μόνος του, χωρίς να είναι μαζί με το ιστορικό κέντρο μίας πόλης (όπως στη Σαλαμάνκα, το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, τα Άβιλα, την Κόρδοβα, το Τολέδο, την Αλκαλά ντε Ενάρες ή την Κουένκα) ή μαζί με άλλα κτίρια, όπως ο καθεδρικός της Σεβίλλης. Έχει παρόμοιο σχεδιασμό με τον καθεδρικό ναό των Βρυξελλών.
Η κατασκευή του καθεδρικού διατάχθηκε από τον βασιλιά Φερδινάρδο Γ΄ και τον Μαουρίσιο, επίσκοπο του Μπούργος. Η κατασκευή του ναού άρχισε στη θέση ενός παλαιότερου ρομανικού καθεδρικού τις 20 Ιουλίου 1221, ξεκινώντας με το κλίτος, το οποίο ολοκληρώθηκε σε εννέα χρόνια. Η Αγία Τράπεζα καθαγιάστηκε το 1260, και στη συνέχεια υπήρξε μια διακοπή των εργασιών για σχεδόν 200 χρόνια πριν ξαναρχίσει η κατασκευή. Ο καθεδρικός ολοκληρώθηκε το 1567, με την ολοκληρώση του πύργου πάνω από τον κύριο σταυρό.
Οι αρχιτέκτονες οι οποίοι διεύθυναν την κατασκευή ήταν Γάλλοι τον 13ο αιώνα και ένας Γερμανός τον 15ο. Το 1417, ο επίσκοπος του Μπούργος παραβρέθηκε στη σύνοδο της Κωνσταντίας και επέστρεψε και μαζί με τον αρχιμάστορα Χουάν δε Κολόνια, ο οποίος ολοκλήρωσε τους πύργους με κεραίες από ανοικτή λιθοδομή παραθύρων.
Στον καθεδρικό έλαβαν χώρα πολύ σημαντικές μετατροπές τον 15ο και 16ο αιώνα (οβελοί στην κύρια πρόσοψη, το Παρεκκλήσι δελ Κοντεστάμπλε από τον Σιμόν δε Κολόνια, θόλοι του κεντρικού κλίτους από τον Χουάν δε Βαγίεχο: αυτά τα στοιχεία προχωρημένου γοτθικού ρυθμού δίνουν στον καθεδρικό τη χαρακτηριστική του εμφάνιση). Το τελευταίο σημαντικό έργο (το σκευοφυλάκειο ή Παρεκκλήσι της Αγίας Θέκλας) έλαβε χώρα τον 18ο αιώνα, τον αιώνα κατά τον οποία τα γοτθικά αγάλματα στις πόρτες της κύριας πρόσοψης επίσης άλλαξαν.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, κάποια από τα ημιεξαρτημένα κτίρια του καθεδρικού αφαιρέθηκαν, όπως το Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο και ο ανώτερος όροφος του μοναστηριού. Το 1919 ο καθεδρικός έγινε ο τόπος ταφής του Ροδρίγο Ντίαθ δε Βιβάρ («Ελ Σιντ») και της συζύγου του Ντόνια Χιμένα. Τις 31 Οκτωβρίου 1984 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Ο ρυθμός του καθεδρικού ναού είναι γοτθικός, και μέσα υπάρχουν αναγεννησιακά και μπαρόκ διακοσμητικά στοιχεία. Ο Καθεδρικός περιλαμβάνει έργα καλλιτεχνών όπως τα αγάλματα της οικογένειας Κολόνια (Χουάν, Σιμόν και Φρανθίσκο) και των γλυπτών Χιλ δε Σιλοέ, Φελίπε Βιγάρνι ή Χουάν δε Αντσιέτα, του καγγελοποιούν Κριστόμπαλ δε Ανδίνο ή του ζωγράφου Σεμπαστιάνο δεν Πιόμπο, μεταξύ άλλων.
Η κύρια πρόσοψη είναι παρόμοια με αυτή των καθεδρικών του Παρισίου και της Ρεμς. Αποτελείται από τρεις εισόδους και έχει δύο πλάγιους πύργους. Οι απότομοι οβελοί είναι γερμανικής επιρροής και είναι έργο του Χουάν δε Κολόνια.
Η δυτική πρόσοψη είναι του 15ου αιώνα και είναι βόρειου γαλλικού γοτθικού ρυθμού, με πύργους με τετράγωνο σχήμα να καταλήγουν σε οκτάγωνους οβελούς. Η πρόσοψη είναι τριώροφη, είναι τριπλές εισόδους με γοτθικά οξυκόρυφα πλαίσια, με μία στοά περικλεισμένη από ένα ακιδωτό κιγκλίδωμα και ένα απαλά τρυπημένο παράθυρο ρόδακας. Στον ανώτερο όροφο, υπάρχουν δύο οξυκόρυφα παράθυρα με διπλή αψίδα και αγάλματα σε βάθρα. Ο κύριος οβελός έχει ύψος 88 μέτρα.
Το σταυροειδές σχήμα, με κλίτος μήκους 106 μέτρων και πλατείς διαδρόμους, είναι σχεδόν τελείως κρυμμένο όταν κάποιος βλέπει τον ναό απ'έξω από 15 παρεκκλήσια, τον μοναστήρι του 14ου αιώνα στα βορειοδυτικά και το αρχιεπισκοπικό μέγαρο στα νοτιοδυτικά.
Μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία του καθεδρικού είναι το «Παπαμόσκας», ένα αρθρωτό άγαλμα το οποίο ανοίγει το στόμα του με τον χτύπο των καμπανών κάθε ώρα, το ρομανικό μνήμα του Μουδάρα, του εκδικητικού ετεροθαλή αδελφού για τον θάνατο των εφτά πριγκίπων δε Λάρα (μεταφέρθηκε στον καθεδρικό από την αρχική του θέση στο Μοναστήρι του Σαν Πέδρο δε Αρλάνθα εξαιτίας της εγκατάληψής του), οι σκαλιστές καρέκλες της χορωδίας, το μνήμα του επισκόπου Μαουρίσιο, τα βιτρώ και ο τάφος του Ελ Σιντ και της συζύγου του Ντόνια Χιμένα.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
