Ισαβέλλα Νέβιλ, δούκισσα του Κλάρενς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ισαβέλλα Νέβιλ, δούκισσα του Κλάρενς (Κάστρο Γουόρικ, 5 Σεπτεμβρίου 1451 - 22 Δεκεμβρίου 1476) σύζυγος του Γεωργίου Πλανταγενέτη, 1ου δούκα του Κλάρενς ήταν μεγαλύτερη κόρη του Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμητος του Γουόρικ και της Άννας Μποσάμπ, 16ης κόμισσας του Γουόρικ. Η Ισαβέλλα ήταν η μεγαλύτερη αδελφή της Άννας Νέβιλ που έγινε πριγκίπισσα της Ουαλίας με τον γάμο της με τον Εδουάρδο του Ουεστμίνστερ και βασίλισσα της Αγγλίας με τον γάμο της με τον Ριχάρδο Γ΄ της Αγγλίας. Ο φιλόδοξος πατέρας της την αρραβώνιασε (1469) με τον Γεώργιο Πλανταγενέτη, δούκα του Κλάρενς και διάδοχο του Αγγλικού θρόνου, αδελφό του Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και του Ριχάρδου του Γκλόστερ.
Ισαβέλλα Νέβιλ, δούκισσα του Κλάρενς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 5 Σεπτεμβρίου 1451 Warwick Castle |
Θάνατος | 22 Δεκεμβρίου 1476 Warwick Castle |
Τόπος ταφής | αββαείο του Τιουκέσμπουρι |
Θρησκεία | Καθολικισμός |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | Κυρία επί των τιμών |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Γεώργιος, 1ος δούκας του Κλάρενς (από 1469)[1][2] |
Τέκνα | Μαργαρίτα Πολ, 8η κόμισσα του Σόλσμπερι[1] Anne Plantagenet[3] Εδουάρδος Πλανταγενέτης, 17ος κόμης του Γουόρικ[3][1] Richard Plantagenet[3] |
Γονείς | Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ[1] και Anne Neville, 16th Countess of Warwick[1] |
Αδέλφια | Άννα Νέβιλ[1] |
Οικογένεια | οίκος του Νέβιλ |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο βασιλιάς αντιτάχθηκε στον γάμο επειδή έφερε τον ισχυρότατο κόμη του Γουόρικ πολύ κοντά στον θρόνο. Η τελετή έγινε μυστικά στις 11 Ιουλίου 1469 στο Καλαί υπό την διεύθυνση του Γεωργίου Νέβιλ, αρχιεπισκόπου της Υόρκης θείου της Ισαβέλλας. Ο δούκας του Κλάρενς μετά τον γάμο μαζί με τον πεθερό του ενώθηκε με τον Οίκο του Λάνκαστερ και την Μαργαρίτα του Ανζού, σύζυγο του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγγλίας εναντίον του αδελφού του Εδουάρδου Δ΄. Μετά τον γάμο της Άννας μικρότερης αδελφής της Ισαβέλλας με τον Εδουάρδο του Ουεστμίνστερ, πρίγκιπα της Ουαλίας, γιο και διάδοχο του Ερρίκου ΣΤ΄, ο Γεώργιος συμμάχησε με τον αδελφό του αφού είδε ότι ελαττώθηκαν σημαντικά οι πιθανότητες να γίνει βασιλιάς.