Θεωρία της παλαιολιθικής συνέχειας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Θεωρία της παλαιολιθικής συνέχειας (PCT) προτείνει ότι οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες κατάγονται από την Ευρώπη και έχουν συνεχή παρουσία και εξέλιξη από την παλαιολιθική εποχή
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η θεωρία βασίζεται σε μια σύνθεση γλωσσολογικών μελετών, αρχαιογενετικών μελετών που υποδεικνύουν ότι το 80% της γενετικής δεξαμενής των Ευρωπαίων έχει παλαιολιθική προέλευση, καθώς και αρχαιολογικών δεδομένων που υποδεικνύουν ευρωπαϊκή πολιτισμική συνέχεια.
Οι βασικοί υποστηρικτές είναι οι Ιταλοί γλωσσολόγοι Μάριο Αλινέι (Mario Alinei), Γκαμπριέλε Κόστα (Gabriele Costa) και Τσιτσέρο Πόγκιρκ (Cicero Poghirc) καθώς και Γερμανοί και Βέλγοι αρχαιολόγοι Αλεξάντερ Χάουσλερ (Alexander Hausler) και Μαρσέλ Οτ (Marcel Otte).
Οι υποστηρικτές στιγματίζουν την ανεπάρκεια αποδείξεων μιας ινδοευρωπαϊκής εισβολής την εποχή του χαλκού, την έλλειψη γενετικής αλλαγής από την παλαιολιθική εποχή, καθώς και την αναλογία με την παλαιολιθική καταγωγή των Ουραλικών πληθυσμών και γλωσσών στην Ευρασία. Οι επικριτές απαντούν ότι η γενετική συνέχεια δεν σημαίνει γλωσσική συνέχεια.
Φαίνεται ότι η βασική διαφωνία είναι η χρονική κλίμακα. Οι περισσότεροι σύγχρονοι γλωσσολόγοι θεωρούν ότι σε δέκα χιλιάδες χρόνια θα πρέπει να έχει εκλείψει οποιοσδήποτε συσχετισμός μεταξύ των γλωσσών. Ως εκ τούτου η παλαιολιθική καταγωγή των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών δίνει στην εξέλιξη των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών παράλογα μεγάλη ιστορική διάρκεια. Αντίθετα, οι υποστηρικτές της συνέχειας φαίνεται να θεωρούν ότι η γλωσσολογικές μεταβολές έχουν κύρια αιτία κοινωνικοπολιτικές μεταβολές, διαφορετικά η εξέλιξή τους είναι πολύ περισσότερο συντηρητική. Ως εκ τούτου η καταγωγή των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών από την εποχή του χαλκού (4η π.Χ. χιλιετία) έχει ανεπαρκή ιστορική διάρκεια για να δικαιολογήσει την ποικιλία της ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας.