![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/72/Giselle_-Carlotta_Grisi_-1841_-2.jpg/640px-Giselle_-Carlotta_Grisi_-1841_-2.jpg&w=640&q=50)
Ζιζέλ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ζιζέλ (με αρχικό γαλλικό τίτλο Giselle, ou les Wilis) είναι ένα ρομαντικό μπαλέτο σε δύο πράξεις με μουσική του Αντόλφ Αντάμ. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού (Ballet du Théâtre de l'Académie Royale de Musique) στο θέατρο Salle Le Peletier[σημ. 1] στο Παρίσι στις 28 Ιουνίου 1841.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/72/Giselle_-Carlotta_Grisi_-1841_-2.jpg/640px-Giselle_-Carlotta_Grisi_-1841_-2.jpg)
Το λιμπρέτο των Ζυλ-Ανρί Βερνουά ντε Σαιν-Ζωρζ και Θεόφιλου Γκωτιέ ήταν εμπνευσμένο από ένα απόσπασμα που αφορούσε στα ξωτικά με την ονομασία Ουιλί ή Βίλι του έργου De l'Allemagne (1833), του Χάινριχ Χάινε, και από το ποίημα Φαντάσματα της ποιητικής συλλογής Les Orientales[1] (1829) του Βίκτωρος Ουγκώ. Οι Ζαν Κοραλί και Ζυλ Περρό δημιούργησαν την πρωτότυπη χορογραφία. Η χορογραφία ωστόσο που έχει περάσει μέχρι τις μέρες μας προέρχεται κυρίως από τις παραστάσεις που δημιούργησε ο Μαριούς Πετιπά στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα για το Αυτοκρατορικό Μπαλέτο στην Αγία Πετρούπολη.[2]
Η υπόθεση αφορά στη σωτήρια δύναμη της αγάπης: η Ζιζέλ χάνει τα λογικά της και πεθαίνει όταν μαθαίνει ότι ο αγαπημένος Άλμπρεχτ είναι μνηστευμένος με άλλη, το πνεύμα της επιστρέφει και τον συγχωρεί για την προδοσία του, τον σώζει από τον θανατηφόρο χορό των ξωτικών (ερινυών) και αυτή με τη σειρά της σώζεται από τις εκδικητικές δυνάμεις του σκότους και το πνεύμα της βρίσκει αναπαμό.
Η Ζιζέλ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του παγκόσμιου χορευτικού ρεπερτορίου, συνοψίζει όλα τα στιλιστικά, τεχνικά και εκφραστικά στοιχεία του κλασικού ρομαντικού μπαλέτου. Περιέχει δε δυο βασικές θεματικές του ρομαντισμού του 19ου αιώνα, συγκεκριμένα την εξιδανίκευση της αγροτικής ζωής και την αλληλεπίδραση της πραγματικότητας με το υπερφυσικό. Αυτά τα δύο θέματα δίνουν το σχήμα του μπαλέτου, με την Α΄ Πράξη να τοποθετείται σε ένα χωριουδάκι και την Β΄ Πράξη σε ένα απόκοσμο δάσος.