Ερρίκος του Αλμαίν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ερρίκος του Αλμαίν (Henri d'Almayne, 2 Νοεμβρίου 1235 - 13 Μαρτίου 1271) από τον Οίκο του Ανζού ήταν γιος του Ριχάρδου της Κορνουάλης και της Ισαβέλλας Μαρσάλ.[5][6] Το προσωνύμιο "Αλμαίν" (γαλλ. Allemagne = Γερμανία) του δόθηκε από τους αριστοκρατικούς κύκλους της Βρετανίας και έχει σχέση με την εκλογή του πατέρα του στη θέση του βασιλιά της Γερμανίας.[7][8]
Ερρίκος του Αλμαίν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 2 Νοεμβρίου 1235 ή 2 Νοεμβρίου 1235[1] Haughley Castle |
Θάνατος | 13 Μαρτίου 1271 ή 13 Μαρτίου 1271[1][2] Βιτέρμπο |
Αιτία θανάτου | τραύμα από μαχαίρι |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Τόπος ταφής | Hailes Abbey |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αριστοκράτης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Constance of Béarn (από 1269)[3] |
Γονείς | Ριχάρδος Α΄ της Κορνουάλης[4] και Isabel Marshal[4] |
Αδέλφια | Amice de Clare Isabella of Gloucester and Hertford Richard de Clare, 6th Earl of Gloucester Εδμόνδος της Κορνουάλης |
Οικογένεια | Οίκος του Ανζού |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Ερρίκος στέφτηκε ιππότης μετά τη στέψη του πατέρα του στο Άαχεν στις 17 Μαΐου 1257 σύμφωνα με τα Γερμανικά έθιμα. Οι θείοι του ήταν ο Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας και Σιμόν ντε Μοντφόρντ βρέθηκαν σε εμφύλια σύγκρουση στον "Α΄ Πόλεμο των Βαρόνων", ο Ερρίκος αφού άλλαξε στάση πολλές φορές τελικά υποστήριξε τους βασιλικούς και ήταν ένας από τους ομήρους στη μάχη του Λιους (1264), κρατήθηκε στο Γουόλινγκφορντ και στη συνέχεια ελευθερώθηκε.[9][10] Συμμετείχε στην Η΄ Σταυροφορία (1268), o ξάδελφος του Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας τον έστειλε από τη Σικελία στη Γασκώνη μετά τις ταραχές που είχαν ξεσπάσει στην περιοχή για να κλείσει ειρήνη, επέστρεψε με τον Φίλιππο Γ΄ της Γαλλίας και τον Κάρολος τον Ανδεγαυό.