Εποχή της αεριώθησης
ιστορική περίοδος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Εποχή της Αεριώθησης είναι η περίοδος στην ιστορία της αεροπορίας που χαρακτηρίζεται από την έλευση των αεροσκαφών που τροφοδοτούνται από κινητήρες με στρόβιλους, και την κοινωνική αλλαγή που επέφεραν αυτά.
Τα επιβατικά αεροσκάφη είχαν την δυνατότητα να πετούν ψηλότερα, γρηγορότερα και σε μεγαλύτερη απόσταση από τα παλαιότερα ελικοφόρα με κινητήρες πιστονιών, κάνοντας τα υπερηπειρωτικά και τα διηπειρωτικά ταξίδια αρκετά ταχύτερα και ευκολότερα[1]: για παράδειγμα, αεροσκάφη που αναχωρούσαν από την Βόρεια Αμερική και διέσχιζαν τον Ατλαντικό Ωκεανό (και αργότερα, τον Ειρηνικό Ωκεανό) μπορούσαν πλέον να πετάξουν στον προορισμό τους χωρίς στάση, δίνοντας για πρώτη φορά τη δυνατότητα για πρόσβαση σε όλο τον κόσμο με ταξίδια που διαρκούσαν μια ημέρα. Αφού τα μεγάλα αεριωθούμενα επιβατηγά μπορούσαν να μεταφέρουν περισσότερους επιβάτες από τα πιστονοκίνητα αεροπλάνα, η τιμή των αεροπορικών εισητηρίων μπορούσε να μειωθεί[2] (σε σχέση με τον πληθωρισμό), και έτσι άνθρωποι από μεγαλύτερο εύρος κοινωνικών τάξεων μπορούσαν να ταξιδέψουν πέρα από τις χώρες τους.
Πέρα από τα απλά αεριωθούμενα, οι στροβιλοκίνητοι ελικοφόροι κινητήρες είχαν βελτιώσεις στους κινητήρες πιστονιών τους παρέχοντας ομαλή διαδρομή και καλύτερη αποτελεσματικότητα καυσίμων.[3] Μια εξαίρεση στην κυριαρχία των αεριωθούμενων από τα μεγάλα επιβατηγά αεροπλάνα ήταν τα μοντέλα ελικοστροβιλοκινητήρα αντίθετης περιστροφής όπως το Tu-114[4] (πρώτη πτήση το 1957). Αυτό το αεροπλάνο είχε τη δυνατότητα να καλύψει ή ακόμη να περάσει την ταχύτητα, χωρητικότητα και εμβέλεια των συνηθισμένων αεριωθούμενων. Ωστόσο, η χρήση τέτοιων κινητήρων σε μεγάλα αεροσκάφη περιορίστηκε αποκλειστικά σε στρατιωτική χρήση μετά το 1976.
Η εισαγωγή των υπερηχητικών επιβατικών αεροσκαφών τύπου Κονκόρντ σε υπηρεσία το 1976 αναμενόταν να φέρει παρόμοιες κοινωνικές αλλαγές, αλλά το αεροσκάφος δεν είχε ποτέ εμπορική επιτυχία.[5] Μετά από 2,5 δεκαετίες σε υπηρεσία, μια θανάσιμη συντριβή κοντά στο Παρίσι τον Ιούλιο του 2000 καθώς και άλλοι παράγοντες οδήγησαν τελικά στην διακοπή των πτήσεων των Κονκόρντ το 2003.[6] Αυτή ήταν η μοναδική απώλεια στην υπερηχητική μεταφορά στην πολιτική αεροπορία. Μόνο ένα ακόμη μοντέλο υπερηχητικής μεταφοράς χρησιμοποιήθηκε στην πολιτική αεροπορία, το Σοβιετικό Tu-144, αλλά σύντομα αποσύρθηκε εξαιτίας του υψηλού κόστους συντήρησης και άλλων θεμάτων.[7] Οι McDonnell Douglas, Lockheed και Boeing ήταν τρεις Αμερικανικές βιομηχανίες που αρχικά σχεδίαζαν να αναπτύξουν μοντέλα υπερηχητικών μεταφορών από την δεκαετία του 1960, αλλά τα σχέδια εγκαταλήφθηκαν για διάφορους αναπτυξιακούς, χρηματικούς και πρακτικούς λόγους.[8]