Ενωμένη Αρμενία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ενωμένη Αρμενία (κλασικά αρμενικά: Միացեալ Հայաստան, μεταρρυθμισμένη ορθογραφία: Միացյալ Հայաստան, μεταγραφή: Μιατσιάλ Χαγιαστάν), επίσης γνωστή ως Μεγάλη Αρμενία, είναι αρμενική εθνοεθνικιστική αλυτρωτική έννοια που αναφέρεται σε περιοχές εντός της παραδοσιακής αρμενικής πατρίδας—τα αρμενικά υψίπεδα—τα οποία επί του παρόντος ή ιστορικά κατοικούνται ως επί το πλείστον από Αρμένιους. Η ιδέα αυτού το οποίοι οι Αρμένιοι βλέπουν ως ενοποίηση της ιστορικής γης τους διαδόθηκε σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα και υποστηρίχθηκε από ιδιώτες, οργανισμούς και ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων και των εθνικιστικών κομμάτων όπως η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία (ΑΕΟ ή Ντασνακτσουτιούν) και Κληρονομιάς, τον ΜΑΣΑΑ και άλλοι.
Η ιδέα της ΑΕΟ για την «Ενωμένη Αρμενία» περιλαμβάνει τις αξιώσεις για τη Δυτική Αρμενία (ανατολική Τουρκία), τοΝαγκόρνο-Καραμπάχ (Αρτσάχ), τον μεσόγειο θύλακα Ναχιτσεβάν του Αζερμπαϊτζάν και τη περιοχή Τζαβαχέτι (Τζαβάχκ) της Γεωργίας[1]. Το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και το Τζαβάχκ κατοικούνται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από Αρμένιους. Η Δυτική Αρμενία και το Ναχιτσεβάν είχαν σημαντικούς αρμενικούς πληθυσμούς στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά δεν έχουν πλέον. Ο αρμενικός πληθυσμός της ανατολικής Τουρκίας εξολοθρεύθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου κατά τη γενοκτονία του 1915, όταν η χιλιόχρονη αρμενική παρουσία στη περιοχή έληξε σε μεγάλο βαθμό και η πολιτιστική κληρονομιά των Αρμένιων καταστράφηκε κυρίως από την τουρκική κυβέρνηση[8] [9]. Το 1919 η κυβέρνηση της Πρώτης Δημοκρατίας της Αρμενίας στην οποία κυριαρχούσε η ΑΕΟ κήρυξε την επίσημη ενοποίηση των αρμενικών εδαφών. Η ΑΕΟ βασίζει τους ισχυρισμούς της προς την Τουρκία με βάση τη συνθήκη των Σεβρών του 1920, η οποία ουσιαστικά αναιρέθηκε από τα επόμενα ιστορικά γεγονότα. Οι εδαφικοί ισχυρισμοί της Τουρκίας συχνά θεωρούνται ως ο τελικός στόχος της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων και των υποθετικών αποζημιώσεων της γενοκτονίας[10] [11].
Το πιο πρόσφατο αρμενικό αλυτρωτικό κίνημα, το κίνημα του Καραμπάχ που ξεκίνησε το 1988, προσπάθησε να ενοποιήσει το Ναγκόρνο-Καραμπάχ με την τότε Σοβιετική Αρμενία. Ως αποτέλεσμα, λόγω του επακόλουθου πόλεμου με το Αζερμπαϊτζάν, οι αρμενικές δυνάμεις έχουν καθιερώσει αποτελεσματικό έλεγχο πάνω από το μεγαλύτερο μέρος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και τις γύρω περιοχές, έχοντας ως αποτέλεσμα την επιτυχή ντε φάκτο ένωση της Αρμενίας και του Καραμπάχ.[12][13] Μερικοί Αρμένιοι εθνικιστές θεωρούν το Ναγκόρνο-Καραμπάχ "το πρώτο στάδιο της Ενωμένης Αρμενίας."[14]
H Ενωμένη Αρμενία θεωρείται από την πλειοψηφία των χωρών του Δυτικού κόσμου, ως κίνημα αντίστασης, ενώ πολλά κράτη, το κατατάσσουν ως τρομοκρατική και εγκληματική οργάνωση, ενώ ευθύνεται ακόμη και για αιματηρό και βίαιο διωγμό Αρμενόφωνων κατοίκων, από τις περιουσίες τους. Κανένα κράτος πότε δεν επιχείρησε να αναγνωρίσει την Δημοκρατία του Αρτσάχ, ως κυρίαρχο κράτος, επειδή στην περιοχή δεν υπάρχει νομική υπόσταση. Παρότι όμως του ότι η πλειοψηφία της περιοχής είναι οι Αρμένιοι, όλα τα κράτη διεθνώς, αναγνωρίζουν τόσο την Δημοκρατία του Αρτσάχ, όσο και το Ναγκόρνο Καραμπάχ, ως νόμιμα περιοχές του Αζερμπαϊτζάν, ενώ κάθε προσπάθεια απόσχισης του από αυτό, θεωρείται παράνομη και αντισυνταγματική, έναντι όλων των χωρών. Επίσης πολλά κράτη διεθνώς θεωρούν τους Αρμένιους εθνικιστές και την "Ενωμένη Αρμενία", δάκτυλο και υποστηρικτή της Μόσχας, ενώ φέρεται ακόμα να υπάρχει ακόμη και εμπλοκή της Ρωσικής κυβέρνησης, στην μακροχρόνια κατάσταση της περιοχής, ενώ αντίστοιχα πολλά κράτη κατηγορούν εδώ και πολλά χρόνια την Ρωσία, ως διάδοχο κράτος της άλλοτε ΕΣΣΔ, για την μακροχρόνια πολιτική σύρραξη της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν, επειδή η άλλοτε ΕΣΣΔ, δεν διαχώρισε σωστά τα σημερινά σύνορα των δύο χωρών (η μια χώρα με την άλλη, έχουν θυλάκες και εδάφη η μία στην άλλη), με αποτέλεσμα να υπάρχει σήμερα αναρχία και συγκρούσεις, στις δύο αυτές υπερκαυκάσιες χώρες, άλλα και πληθυσμοί της μίας χώρας στην άλλη, ενώ τόσο το Γιερεβάν όσο και το Μπακού, δεν έχουν κάνει καμία προσπάθεια να επιλυθούν οι πολιτικές συγκρούσεις και η κατάσταση στην περιοχή.