Εμίλ Φίσερ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Εμίλ Φίσερ (Hermann Emil Fischer, 9 Οκτωβρίου 1852 - 15 Ιουλίου 1919) ήταν Γερμανός χημικός, ο οποίος το 1902 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Χημείας για το σημαντικό ερευνητικό του έργο στους υδατάνθρακες και την παρουσία πουρινικών ομάδων σε διάφορες οργανικές ενώσεις.[6][7][8] Θεωρείται ως ένας από τους κυριότερους χημικούς του 20ου αιώνα.[9][10][11][12]
Γρήγορες Πληροφορίες Εμίλ Φίσερ, Όνομα στη μητρική γλώσσα ...
Εμίλ Φίσερ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Hermann Emil Fischer (Γερμανικά) |
Γέννηση | 9 Οκτωβρίου 1852[1][2][3] Οϊσκίρχεν[4] |
Θάνατος | 15 Ιουλίου 1919[1][2][3] Βερολίνο[5][4] |
Υπηκοότητα | Γερμανική Αυτοκρατορία |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βόννης και Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου |
Σύζυγος | Agnes Gerlach |
Βραβεύσεις | Faraday Lectureship Prize (1907), Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες, βραβείο Νόμπελ Χημείας (1902), Μετάλλιο Ελιότ Κρεσόν (1913), Μετάλλιο Χέλμχολτς (1909), Μετάλλιο Κοτένιους (1898), Βαυαρικό Μαξιμιλιανό Τάγμα για τις Επιστήμες και Τέχνες (1898), μετάλλιο Ντέιβι (1890), αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (1 Ιουνίου 1899) και μετάλλιο Μπέιλι (1909) |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ερευνητικός τομέας | χημεία |
Ιδιότητα | βιοχημικός, χημικός και διδάσκων πανεπιστημίου |
Διδακτορικός καθηγητής | Αδόλφος φον Μπάιερ |
Ακαδημαϊκός τίτλος | καθηγητής πανεπιστημίου |
Φοιτητές του | Oskar Piloty, Ότο Ντιλς, Adolf Otto Reinhold Windaus, Ludwig Knorr, Φριτς Πρεγκλ και Ότο Βάρμπουργκ |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κλείσιμο