Η κυβέρνηση της Ελλάδας το 1832 From Wikipedia, the free encyclopedia
Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος (28 Μαρτίου 1832 - 25 Ιανουαρίου 1833) ονομάστηκε το κυβερνητικό σχήμα που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα από την παραίτηση του Αυγουστίνου Καποδίστρια μέχρι και την έλευση του βασιλιά Όθωνα (Αντιβασιλεία).
Ελληνική Πολιτεία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 28 Μαρτίου 1832 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 25 Ιανουαρίου 1833 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | δεν υπήρχε τέτοιο αξίωμα |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Γεώργιος Κουντουριώτης (από 2 Απριλίου έως 9 Σεπτεμβρίου 1832)[1] |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | νομιμοποιήθηκε από την Γερουσία και από την Δ΄ κατά συνέχειαν Εθνική των Ελλήνων Συνέλευση |
Ιστορία | |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Αυγουστίνου Καποδίστρια |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Τρικούπη Ιανουαρίου 1833 |
Αμέσως μετά την παραίτηση και αποχώρηση από την Ελλάδα του Αυγουστίνου Καποδίστρια, και με έντονες τις πιέσεις των ξένων Αντιπρέσβεων (Edward Dawkins, Βρετανική Αυτοκρατορία, βαρώνος Achille de Rouen, Ιουλιανή Μοναρχία,Γαλλία και βαρώνος Rückmann, Ρωσική Αυτοκρατορία) που είχαν πάρει εντολή από την μόνιμη Διάσκεψη του Λονδίνου (με το πρωτόκολλο της 7ης Μαρτίου του 1832), να επιδιώξουν κυβέρνηση με την συμμετοχή όλων των παρατάξεων, η Γερουσία αποφάσισε να δημιουργήσει την Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος, για να κατευθύνει τις τύχες της χώρας μέχρι την προγραμματισμένη έλευση του βασιλιά.
(...)...Η σύνθεση της νέας Διοικητικής Επιτροπής, που προέκυψε μετά από ατέρμονες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον Κωλέττη, την Καποδιστριακή Γερουσία, τους Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς και τους αντιπρέσβεις, αντιπροσώπευε ένα μείγμα αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων σε τέτοια αναλογία που η λήψη οποιασδήποτε απόφασης, ακόμα και για επουσιώδη ζητήματα, ήταν πρακτικά αδύνατη.Στο εξής, η εκτελεστική εξουσία παρέλυσε εντελώς. Επί εννέα μήνες η χώρα τελούσε εν αναμονή της αντιβασιλείας.(...)[2]
Κύριο έργο της «Διοικητικής Επιτροπής» ήταν η σύγκληση νέας Εθνοσυνέλευσης, η οποία ως μόνη αρμόδια θα έλυνε το κυβερνητικό αδιέξοδο. Η επίσημη έναρξη των συνεδριάσεων, έγινε στις 14 Ιουλίου (π. ημ.) του 1832 και η συνέλευση ονομάστηκε Δ΄ κατά συνέχειαν Εθνική των Ελλήνων Συνέλευση. Το σημαντικότερο ίσως ψήφισμα της Εθνοσυνέλευσης και αυτό που σίγουρα προκάλεσε την μεγαλύτερη αναρχία τους επόμενους μήνες ήταν το «Γ΄ Ψήφισμα»της 27ης Ιουλίου 1832, το οποίο διέλυσε τη Γερουσία και ζήτησε την αυθημερόν παράδοση του αρχείου της και της σφραγίδας της.[3]
Η Γερουσία, αντέδρασε και αρνήθηκε να διαλυθεί, καταγγέλοντας μάλιστα την Εθνοσυνέλευση, (ότι...) ήθελε παραβή ουσιωδώς τα καθήκοντα της, εάν παρέδιδε την δύναμιν, την οποίαν ενεπιστεύθη εις ταύτην η ομόφωνος θέλησις του Έθνους εις την εν Αργεί Συνέλευσιν του αειμνήστου Κυβερνήτου Ι. Καποδίστρια (...). Η Εθνοσυνέλευση μετά από αυτήν την πράξη διαλύθηκε βίαια, και δεν τελείωσε ποτέ τις εργασίες της.[4]
Μετά τη διάλυση της Εθνοσυνελεύσεως και την μείωση των μελών της «Διοικητικής Επιτροπής» (θάνατος Δ. Υψηλάντη, αναχώρηση για το Μόναχο, των Μπότσαρη και Πλαπούτα προκειμένου να συνοδεύσουν στην Ελλάδα τον Όθωνα), η αναρχία κορυφώθηκε. Η Ελλάδα, και κυρίως η Πελοπόννησος, είχαν παραδοθεί στα άτακτα σώματα στρατιωτών που λεηλατούσαν αδιάκοπα. Οι οπλαρχηγοί - Ρουμελιώτες και Πελοποννήσιοι- αποφάσισαν προκειμένου να επιβάλλουν την τάξη να ιδρύσουν μια «Στρατιωτική επιτροπή», η οποία διαιρεμένη σε τρεις γεωγραφικές περιφέρειες, προσπάθησε να επιβάλει την τάξη.
Τον Σεπτέμβριο του 1832 μετά την αποχώρηση και του Γ. Κουντουριώτη η Γερουσία (που δεν είχε, φυσικά, αποδεχτεί την διάλυσή της) διόρισε τα εναπομείναντα μέλη (Ζαΐμη, Μεταξά και Κωλέττη) ως νέα «Διοικητική επιτροπή». Οι διαφωνίες των μελών της επιτροπής ήταν τόσες που ουσιαστικά δεν της επέτρεπαν να λειτουργεί, ενώ το υπουργικό συμβούλιο είχε αναλάβει (παράτυπα) το κυβερνητικό έργο και την έκδοση διαταγμάτων. Πάντως, η εξουσία και των δυο αυτών οργάνων περιορίζονταν μέσα στην πόλη του Ναυπλίου μόνο, και αυτό χάρις στην δύναμη των όπλων του Γαλλικού στρατού,[5] ενώ στο υπόλοιπο κράτος τοπικές αρχές προσπαθούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο.
Η Γερουσία, αρχές Νοεμβρίου του 1832 κατέφυγε στο Άστρος και από εκεί, μαζί με όλους τους Έλληνες, περίμενε την Αντιβασιλεία.
Επιστολή του κατοίκων Καλίανης προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη
Προς τον εκλαμπρότατον αρχιστράτηγον της Πελοποννήσου. Τη 26 Αυγούστου 1832. εκ του σπηλαίου Καλιανίου Οι κάτοικοι του χωριού Καλίανη |
Καθώς ο σχηματισμός της «Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος» ήταν προϊόν ατέρμονων διαβουλεύσεων και συναλλαγών μεταξύ καποδιστριακών και συνταγματικών, τα μέλη της άλλαξαν πολλές φορές. Έτσι έχουμε:
Η πρώτη «Διοικητική Επιτροπή» διορίστηκε από την Γερουσία στις 28 Μαρτίου 1832. Αποτελούνταν δε από τους:
Αυτήν την απόφαση της Γερουσίας δεν την παραδέχτηκαν οι συνταγματικοί ζητώντας μεγαλύτερη συμμετοχή στην κυβέρνηση. Έτσι στις 2 Απριλίου 1832, και με δεδομένη την απόφαση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη να μην συμμετέχει στην Επιτροπή η Γερουσία αποφάσισε «(...)η συσταθείσα διοικητική επιτροπή καθίσταται επταμελής συγκειμένη εκ των κυρίων Γ. Κουντουριώτου, Δ. Υψηλάντου, Α. Ζαιμη, Α. Μεταξά, Ιω. Κωλέττη, Δ. Πλαπούτα και Σ. Τρικούπη (τον Τρικούπη τελικά, αντικατέστησε ο Κώστας Μπότσαρης) και αύτη θέλει αναλάβη τα χρέη της νομοτελεστικής εξουσίας υπό το όνομα διοικητική επιτροπή της Ελλάδος και θέλει κυβερνήσει μέχρι της ελεύσεως του ηγεμόνος της Ελλάδος,ή του τοποτηρητού αυτού, και κατά τα υπ' αριθμ. 277 καθήκοντα της παυσάσης τριμελούς διοικητικής επιτροπής (...)»[8]
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1832 η Γερουσία, διόρισε ως Διοικητική Επιτροπή τα τρία εναπομείναντα μέλη:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.