Διάταγμα του Βιλέ-Κοτερέ
Νομοθετικό κείμενο / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το διάταγμα του Βιλέ-Κοτερέ (Γαλλικά: Ordonnance de Villers-Cotterêts) είναι νομοθετικό κείμενο που εκδόθηκε από τον Φραγκίσκο Α' της Γαλλίας στις 10 Αυγούστου 1539, στην πόλη Βιλέ-Κοτερέ, στην Πικαρδία, στον σημερινό νομό Αιν. Είναι το παλαιότερο νομοθετικό κείμενο εν μέρει σε ισχύ ακόμη στη Γαλλία. [1]
Με το διάταγμα αυτό, τα γαλλικά έγιναν η επίσημη γλώσσα των εγγράφων που σχετίζονταν με τη δημόσια ζωή του βασιλείου της Γαλλίας, αντικαθιστώντας τα λατινικά[2]. Μέχρι τότε, σε θέματα νομοθεσίας και διοίκησης ήταν κοινή η χρήση των λατινικών.
Επιπλέον, αυτό το διάταγμα μεταρρύθμισε την εκκλησιαστική δικαιοδοσία, μείωσε ορισμένα προνόμια πόλεων και έκανε υποχρεωτικό για τους ιερείς να τηρούν μητρώα βαπτίσεων και θανάτων
Το νομοθετικό διάταγμα είχε 192 άρθρα και συντάχθηκε στη Μέση γαλλική γλώσσα.