Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία (ισπανικά: Segunda República) ονομάζεται η περίοδος κατά την οποία η Ισπανία λειτούργησε υπό το καθεστώς αβασίλευτης προεδρικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από το 1931 μέχρι το 1939. Ιστορικά τοποθετείται μεταξύ της Ισπανικής Παλινόρθωσης και τη δικτατορία του στρατηγού Φράνκο που επιβλήθηκε στη χώρα μετά τον Ισπανικό Εμφύλιο, θύμα του οποίου υπήρξε η ίδια.
Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία Segunda República Española (Σεγούνδα Ρεπούμπλικα Εσπανιόλα) | ||||||
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
Σύνθημα Plus Ultra («Παρά πέρα») | ||||||
Ύμνος Ύμνος του Ριέγο | ||||||
Πρωτεύουσα | Μαδρίτη (1931-1936) Βαλένθια (1936-1937) Βαρκελώνη (1937-1939) | |||||
Γλώσσες | Ισπανική | |||||
Πολίτευμα | Πολυκομματική Ημιπροεδρική Δημοκρατία | |||||
Πρόεδρος | ||||||
- | 1931-1936 | Νιθέτο Αλκαλά-Θαμόρα | ||||
- | 1936-1939 | Μανουέλ Αθάνια | ||||
Πρωθυπουργός | ||||||
- | 1931 | Νιθέτο Αλκαλά-Θαμόρα | ||||
- | 1937-1939 | Χουάν Νεγρίν | ||||
Νομοθετικό Σώμα | Κοινοβούλιο της Ισπανίας | |||||
Ιστορική εποχή | Μεσοπόλεμος | |||||
- | Ίδρυση | 14 Απριλίου 1931 | ||||
- | Υιοθέτηση Συντάγματος | 9 Δεκεμβρίου 1931 | ||||
- | Ισπανικός εμφύλιος | 17 Ιουλίου 1936 | ||||
- | Κατάλυση | 1 Απριλίου 1939 | ||||
Νόμισμα | Πεσέτα | |||||
Σήμερα | Ισπανία | |||||
Η αβασίλευτη δημοκρατία εισήχθη στην Ισπανία με το Σύνταγμα του Δεκεμβρίου του 1931. Το σύνταγμα ήταν αποτέλεσμα της φυγής του βασιλιά Αλφόνσου ΙΓ΄, μετά την ήττα των φιλομοναρχικών δυνάμεων στις πρώτες ελεύθερες δημοτικές εκλογές μετά τη δικτατορία του Μιγέλ Πρίμο δε Ριβέρα. Παραδοσιακά η Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία χωρίζεται σε τρεις περιόδους: την πρώτη διετία, κατά την οποία ο συνδυασμός ρεπουμπλικανών και σοσιαλιστών υπό τον Μανουέλ Αθάνια έφερε εις πέρας διάφορα μέτρα με σκοπό τον εκσυγχρονισμό της χώρας, τη «Μαύρη Διετία», κατά την οποία κυβέρνησε η Ισπανική Συνομοσπονδία Αυτόνομων Δεξιών υπό τον Αλεχάντρο Λερούξ, που με τη στήριξη της καθολικής δεξιάς προσπάθησε να αναιρέσει τα φιλελεύθερα βήματα των προηγουμένων, υποκείμενη σε διαρκείς πιέσεις από γεγονότα όπως της εξέγερσης στις Αστούριες το 1934, και τέλος την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου που κυβέρνησε εν ειρήνη μονάχα για πέντε μήνες πριν την εξέγερση μέρους του στρατού και την έναρξη του Ισπανικού Εμφυλίου. Εκ των πραγμάτων, ως καθεστώς έληξε την 1η Απριλίου 1939 με την εξορία της δημοκρατικής κυβέρνησης από τη Βαρκελώνη, μετά την παράδοσή τους στα νικηφόρα στρατεύματα του στρατηγού Φράνκο.
Στην εξορία, η κυβέρνηση συνέχισε να υφίσταται, κατέχοντας πρεσβεία στην Πόλη του Μεξικού, χώρας που ποτέ δεν αναγνώρισε το φρανκικό καθεστώς, μέχρι το 1976· με την επαναφορά της δημοκρατίας τον επόμενο χρόνο διαλύθηκε.