Δακτυλίωση του φλοιού
From Wikipedia, the free encyclopedia
Δακτυλίωση του φλοιού (αγγλ. Girdling), πολύ συχνά γνωστή και ως χαραγή, είναι η περιφερειακή αφαίρεση του εξωτερικού και του εσωτερικού φλοιού, καθώς και του καμβίου από τον κυρίως βλαστό ή τον κορμό ενός δέντρου ή ξυλώδους φυτού. Ορισμένες φορές, στη δασοκομία και τη δενδροκομία λέγεται και "δακτύλιος του φλοιού".[1][2][3]
Η χαραγή έχει ως αποτέλεσμα την προοδευτική θανάτωση της περιοχής πάνω από τον "δακτύλιο" με την πάροδο του χρόνου. Όταν ο κύριος κορμός ενός δασικού δέντρου είναι περιτυλιγμένος, ολόκληρο το δέντρο θα πεθάνει. Προτιμάται συχνά, ως τεχνική στη Σκανδιναβία και τη Β. Αμερική, για την θανάτωση δένδρων που έχουν βιολογικά ή παθολογικά προβλήματα. Αν η χαραγή δεν είναι ολική -δηλ. δεν καλύπτει όλη την περιφέρεια του βλαστού- τότε, επιφέρει προσωρινές μόνον επιδράσεις.
Συχνά η τεχνική της δακτυλίωσης του φλοιού απαντάται:
- στην δασοπονία
- στη δενδροκομία
- σε βανδαλισμούς από ζώα
Στη δασική διαχείριση, δασολόγοι εφαρμόζουν τη χαραγή σε συγκεκριμένα δασικά οικοσυστήματα. Σε βανδαλισμούς, αυτό μπορεί να συμβεί είτε από ανθρώπους, με πρόθεση, είτε από τρωκτικά τον χειμώνα που τρέφονται από τον φλοιό ελλείψει τροφής, ή από θηλαστικά λ.χ. ζαρκάδια και ελάφια, τα οποία σε περιόδους υψηλής χιονόπτωσης τρώνε τον φλοιό ορισμένων πλατύφυλλων και προκαλούν σοβαρές πληγώσεις (χαραγές) στα δένδρα του δάσους.
Στην δενδροκομία, χρησιμοποιείται ως τεχνική αναζωογόνησης των οπωροφόρων δέντρων, ώστε να δώσουν καλύτερα και ποιοτικότερα φρούτα, ή για να καρποφορήσουν.[4] Επίσης εφαρμόζεται και στην αμπελουργία.