![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fe/%25D0%259A%25D0%259F%25D0%25A1%25D0%25A1.svg/langel-640px-%25D0%259A%25D0%259F%25D0%25A1%25D0%25A1.svg.png&w=640&q=50)
Γράμμα προς το Συνέδριο
Επιστολή του Β.Ι. Λένιν προς τα μέλη του κόμματος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Γράμμα προς το Συνέδριο - (επίσης γνωστό ως η Η πολιτική διαθήκη του Λένιν), είναι επιστολή που υπαγόρευσε ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν τον Δεκέμβριο του 1922, προκειμένου να διαβαστεί στο συνέδριο του Ρ.Κ.Κ. (μπ). Το γράμμα γράφτηκε από τις 23 Δεκεμβρίου έως τις 26 Δεκεμβρίου 1922 ενώ μια τελευταία προσθήκη έγινε στις 4 Ιανουαρίου του 1923. Διαβάστηκε, μετά το θάνατο του Λένιν, (όπως ο ίδιος επιθυμούσε) στο 113ο συνέδριο του Κόμματος, τον Μάρτιο του 1924.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fe/%D0%9A%D0%9F%D0%A1%D0%A1.svg/320px-%D0%9A%D0%9F%D0%A1%D0%A1.svg.png)
Στην επιστολή αυτή ο Λένιν - άρρωστος εδώ και ένα χρόνο περίπου - εκφράζει τις ανησυχίες του για την διαφαινόμενη αντιπαράθεση ανάμεσα στον Λέον Τρότσκι και τον Ιωσήφ Στάλιν, και προτείνει στην Κεντρική Επιτροπή, τρόπους να ξεπεράσουν τις διαμάχες και να θωρακίσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες στο Κόμμα. Κύριο μέλημα του Λένιν, είναι να προστατεύσει το Κόμμα από την γραφειοκρατία[1], τον αυταρχισμό και την συγκέντρωση εξουσίας.[2]
Η επιστολή αυτή είναι ίσως το πιο διάσημο κείμενο του Λένιν, καθώς σε αυτήν εκφράζονται οι απόψεις του για τα στελέχη του κόμματος, για τον Τρότσκι και το σημαντικότερο, για τον Στάλιν. Η παρατήρηση του Λένιν, ότι ο Στάλιν πρέπει να μετατεθεί από τη θέση του Γενικού Γραμματέα, υπήρξε στα χρόνια που θα ακολουθήσουν ένα από τα σημαντικότερα όπλα των πολέμιων του Στάλιν κα του τρόπου διακυβέρνησής του.
Το Γράμμα αντικατοπτρίζει την ανησυχία του Λένιν, για την δομή του κράτους όταν αυτός θα έχει εκλείψει. Ήδη ήταν φανερό πως δεν θα μπορούσε να επανέλθει στα καθήκοντά του, γι΄ αυτό και ήθελε να συμβουλεύσει τους επιγόνους σχετικά με το πως θα στερεώσουν καλύτερα την κυριαρχία του Κόμματος. Δεν είχε σκοπό να διορίσει αντικαταστάτη του, μια που τέτοιες αστικές νοοτροπίες δεν υπήρχαν στο μπολσεβίκικο κόμμα, που ήταν κόμμα συλλογικό και όχι προσώπων. Η λύση που προτείνει ολοκάθαρα ο Λένιν, είναι η αύξηση των μελών της Κεντρικής Επιτροπής και μάλιστα αύξηση με μέλη εργάτες και αγρότες. [3] Η αύξηση των μελών με τον πλουραλισμό που θα κυριαρχούσε θα υποβίβαζε τη σημασία των προσώπων. Η τολμηρή αυτή πρόταση του Λένιν, ήθελε να αντιμετωπίσει δυο βασικά προβλήματα που έβλεπε να φαίνονται ήδη: το σχίσμα μεταξύ ηγεσίας αλλά και το ακόμα σημαντικότερο στη βάση του κόμματος, το σχίσμα (η αποξένωση) μεταξύ αγροτών και εργατών.[4]