![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25B1_%25CE%2593%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD_%25CE%259D%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD_2.jpg/640px-%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25B1_%25CE%2593%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD_%25CE%259D%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD_2.jpg&w=640&q=50)
Γλυκά Νερά Αττικής
προάστιο της Αθήνας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Τα Γλυκά Νερά (παλαιότερα Λυκάνουρα) είναι δημοτική ενότητα του Δήμου Παιανίας και ταυτόχρονα πέρασμα προς το Λεκανοπέδιο της Αττικής. Στην αρχαιότητα αποτελούσαν έκταση του αρχαίου δήμου Παλλήνης της Αντιοχίδος φυλής, που απλωνόταν στις βορειοανατολικές πλαγιές του Υμηττού.
![]() |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Γλυκά Νερά | |
---|---|
![]() | |
37°59′30″N 23°50′54″E | |
![]() | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Αττικής |
Δήμος | Παιανίας |
Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Παιανίας |
• Δήμαρχος | Ισίδωρος Μάδης |
Υψόμετρο | 220 μέτρα |
Πληθυσμός | 11.877 (2021) |
Ταχ. κωδ. | 153 54 |
Τηλ. κωδ. | 210 |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
![]() | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Από τον 5ο αι. π.Χ. και μέχρι τη ρωμαϊκή κατάκτηση ευρήματα που έρχονται στο φως στην περιοχή μαρτυρούν διαρκή εποικισμό. Σε πρόσφατες ανασκαφές δε σε προϊστορικό νεκροταφείο που εντοπίζεται στο λόφο Φούρεσι, αποκαλύπτονται μυκηναϊκά ειδώλια που ανάγονται στο 1.400 π.Χ. Επιπλέον, τα ερείπια παλαιοχριστιανικού ναού μαρτυρούν την πρώιμη οργάνωση χριστιανικής κοινότητας.
Στα νεότερα χρόνια, τα Γλυκά Νερά συνιστούν πευκόφυτη αγροτική έκταση της Παιανίας, απ' όπου επιχειρούν ανεπιτυχώς να αποσπασθούν για πρώτη φορά το 1966, ενώ το 1969 κατορθώνουν να αναγνωριστούν με νέα δικαστική απόφαση ως αυτόνομη "Κοινότητα Γλυκών Νερών".
Η σύγχρονη περιοχή αποτελεί προάστιο των Αθηνών και εκτείνεται 13 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του κέντρου της Αθήνας και 4 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Παλλήνης. Διοικητικά υπάγεται στην Περιφερειακή Ενότητα Ανατολικής Αττικής και απλώνεται σε έκταση 9.250 στρεμμάτων.
Ο πληθυσμός της περιοχής ανέρχεται σύμφωνα με την απογραφή του 2001 σε 6.623 κατοίκους, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 2000 αναγνωρίζεται ως δήμος συγκεντρώνοντας περί τους 10.000 δημότες. Το 2001 αντιστοιχούσαν 716 κάτοικοι σε κάθε τ. χμ.2, ενώ σήμερα αντιστοιχούν περί τα 1.189 άτομα.
Τα Γλυκά Νερά συνδέονται με την υπόλοιπη Αθήνα και την Ανατολική Αττική μέσω των Λεωφόρων Λαυρίου, Σπάτων, και Μαραθώνος, ενώ μετά το 2004 αποτελούν ιδιαιτέρως προνομιούχο περιοχή με τη σύνδεσή τους με την Περιφερειακή Υμηττού, την Αττική Οδό, καθώς και το Μετρό και τον Προαστιακό μέσω των Σταθμών "Δουκίσσης Πλακεντίας" και "Κάντζα".
Η περιοχή χωρίζεται σε δύο τμήματα, το ένα εκ των οποίων είναι οικοδομημένο πέριξ του λόφου Φούρεσι και το δεύτερο στις πλαγιές του Υμηττού. Το σχέδιο πόλεως επεκτείνεται σταδιακά προς την Παιανία (περιοχή Μιχούλι), ενώ γειτνιάζει με δασική ζώνη προστασίας του βουνού, κάτι που καθιστά τα Γλυκά Νερά δημοφιλή προορισμό για κατοικία. Σταδιακά μετατρέπεται σε περιοχή αμιγούς κατοικίας και το κέντρο της περιοχής συγκεντρώνεται επί της Λεωφ. Λαυρίου, στα σύνορα με την Κάντζα. Η εμπορική αξία εκτείνεται κατά μήκος της Λεωφ. Λαυρίου, κυρίως στο ύψος του κέντρου, ενώ στα όρια της δημοτική ενότητας εντάσσεται και ο Ιερός Ναός Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στο ανατολικό άκρο του λεκανοπεδίου. Η αρχιτεκτονική παρουσιάζει ομοιομορφία, με χαμηλά οικοδομήματα στη φιλοσοφία της κεραμοσκεπούς, χαμηλού ύψους, αυτόνομης κατοικίας στα πρότυπα του Γέρακα και του Πατήματος.
Μεγάλη προσέλευση πληθυσμού παρατηρείται κατά τη δεκαετία του '80, ενώ στη δεκαετία του 1990 διαφαίνεται διστακτικότητα λόγω λειτουργίας του σταθμού και του κέντρου ερευνών της ΔΕΗ στα σύνορα με την Κάντζα. Αυτή η διστακτικότητα αναχαιτίζεται μετά τα σημαντικά έργα του 2004.