Γκάμπριελ Ναρουτόβιτς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Γκάμπριελ Γιούζεφ Ναρουτόβιτς (πολωνικά: Gabriel Józef Narutowicz) (29 Μαρτίου 1865 – 16 Δεκεμβρίου 1922) ήταν Πολωνός καθηγητής υδροηλεκτρικής μηχανικής και πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως ο πρώτος Πρόεδρος της Πολωνίας από τις 11 Δεκεμβρίου 1922 μέχρι τη δολοφονία του στις 16 Δεκεμβρίου, πέντε ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Προηγουμένως υπηρέτησε ως Υπουργός Δημοσίων Έργων από το 1920 έως το 1922 και για λίγο ως Υπουργός Εξωτερικών το 1922. Ο Ναρουτόβιτς ήταν διάσημος μηχανικός και πολιτικά ανεξάρτητος, και ήταν ο πρώτος εκλεγμένος αρχηγός κράτους μετά την ανάκτηση της κυριαρχίας της Πολωνίας από τις δυνάμεις διαμελισμού.
Γεννημένος σε μια οικογένεια ευγενών με έντονο πατριωτικό αίσθημα, ο Ναρουτόβιτς σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, πριν μετακινηθεί στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης και ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Ελβετία.[11] Μηχανικός στο επάγγελμα, ήταν πρωτοπόρος της ηλέκτρισης και τα έργα του παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις σε όλη τη Δυτική Ευρώπη. Διηύθυνε επίσης την κατασκευή των πρώτων ευρωπαϊκών υδροηλεκτρικών σταθμών στο Μοντέ, στο Μύλεμπεργκ και στο Άντελσμπουχ. Το 1907, διορίστηκε καθηγητής υδροηλεκτρικής και μηχανικής νερού στη Ζυρίχη, και στη συνέχεια του ανατέθηκε η συντήρηση του ποταμού Ρήνου. Τον Σεπτέμβριο του 1919, προσκλήθηκε από τις πολωνικές αρχές για την ανοικοδόμηση της υποδομής του έθνους μετά την καταστροφή που προκάλεσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Στις 23 Ιουνίου 1920, έγινε Υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση του Βουαντίσουαφ Γκράμπσκι. Μετά την επιτυχημένη διαχείρισή του στην πολωνική αντιπροσωπεία στη Διάσκεψη της Γένοβας, στις 28 Ιουνίου 1922 έγινε Υπουργός Εξωτερικών στο υπουργικό συμβούλιο του Άρτουρ Σλιβίνσκι.
Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 1922, ο Ναρουτόβιτς υποστηρίχθηκε από την κεντροαριστερά, κυρίως από το Πολωνικό Λαϊκό Κόμμα «Απελευθέρωση», και από τις εθνικές μειονότητες, αλλά επικρίθηκε σκληρά από τους δεξιούς Εθνικοδημοκράτες. Ακροδεξιοί ζηλωτές, υπερκαθολικά συνδικάτα και εθνικιστές τον έβαλαν στο στόχαστρο για συμπάθεια προς τους Πολωνοεβραίους. Όταν νίκησε τον άλλο υποψήφιο, τον Μαουρίτσι Κλέμενς Ζαμοΐσκι, ο Ναρουτόβιτς εξελέγη ο πρώτος πρόεδρος της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας. Μετά από μόλις πέντε ημέρες στην εξουσία, δολοφονήθηκε από τον αντιπολιτευόμενο Ελίγκιους Νιεβιαντόμσκι, ενώ έβλεπε πίνακες στην Πινακοθήκη Ζαχέντα.[12] Η κηδεία του, στην οποία συμμετείχαν σχεδόν 500.000 κόσμου, ήταν ταυτόχρονα μια εκδήλωση ειρήνης που μείωσε τη δύναμη του ακροδεξιού κινήματος τα επόμενα χρόνια. Ο Ναρουτόβιτς κηδεύτηκε με τιμές στις 22 Δεκεμβρίου 1922 στην κρύπτη Καθεδρικού Ναού του Αγίου Ιωάννη στη Βαρσοβία.
Ο Ναρουτόβιτς ήταν μη ασκούμενος Καθολικός και δραστήριος τέκτονας. Συμμετείχε σε τελετουργίες σε όλη τη χώρα.
Βιογραφία
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |