Γεωγραφία της Ιρλανδίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ιρλανδία είναι μεγάλο νησί στον βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, κοντά στη βορειοδυτική ηπειρωτική Ευρώπη, στην οποία και υπάγεται ως μέρος της ευρασιατικής τεκτονικής πλάκας και ευρισκόμενη στην ευρωπαϊκή ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα. Τα βασικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά της νήσου είναι χαμηλές κεντρικές πεδιάδες που περιβάλλονται από παραλιακά υψώματα. Το υψηλότερο σημείο είναι το Καραντούελ, με υψόμετρο 1.038 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η δυτική ακτογραμμή παρουσιάζει πλούσιο διαμελισμό, με πολλές χερσονήσους, νησίδες, ακρωτήρια και όρμους. Από φυσικής απόψεως η νήσος χωρίζεται σε δύο περίπου ίσα τμήματα από τον ποταμό Σάνον, που με μήκος 360,5 χιλιόμετρα είναι ο μακρύτερος ποταμός όχι μόνο της Ιρλανδίας, αλλά και των Βρετανικών Νήσων γενικότερα. Υπάρχουν μερικές αρκετά μεγάλες λίμνες στη νήσο, που βρίσκονται κατά μήκος ποταμών. Η μεγαλύτερη είναι η Λοχ Νέι, στα βορειοανατολικά.
Από πολιτικής απόψεως, η νήσος χωρίζεται στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, ανεξάρτητο κράτος που καταλαμβάνει περίπου τα πέντε έκτα της Ιρλανδίας, και στη Βόρεια Ιρλανδία, μια από τις τέσσερις συνιστώσες χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Ιρλανδία βρίσκεται στα δυτικά της νήσου της Μεγάλης Βρετανίας και έχει συνολική έκταση 84.421 τετραγωνικά χιλιόμετρα.[1] Από τη Μεγάλη Βρετανία τη χωρίζει η Ιρλανδική θάλασσα, ενώ από την ηπειρωτική Ευρώπη η Κελτική θάλασσα.