Βιοακουστική
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η βιοακουστική (bioacoustics) αποτελεί ένα διεπιστημονικό κλάδο που συνδυάζει τη βιολογία με την ακουστική, με σκοπό τη μελέτη της παραγωγής ήχου, της διάδοσής του μέσω ελαστικών μέσων και στη λήψη του από τα ζώα.[1] Η λειτουργία των μηχανισμών παραγωγής και λήψης των ήχων από τον άνθρωπο αποτελεί αντικείμενο ενός άλλου διεπιστημονικού κλάδου, της φυσιολογικής ακουστικής. Τα αποτελέσματα των σχετικών ερευνών μας παρέχουν στοιχεία αναφορικά με την εξέλιξη των μηχανισμών της ακοής, και δια μέσω αυτού, της γενικότερης εξέλιξης των ζώων που τους αξιοποιούν.
Η βιοακουστική ασχολείται επίσης με τις αντικειμενικές ηλεκτροφυσιολογικές μετρήσεις, οι οποίες εκτελούνται σε ζώα, με σκοπό τη μελέτη του οργάνου της ακοής και ιδιαίτερα των βιοηλεκτρικών δυναμικών.
Οι παραγόμενοι από ζώα ήχοι που εμπίπτουν στο πεδίο μελέτης της βιοακουστικής περιλαμβάνουν ευρεία κλίμακα συχνοτήτων και μέσων, και δεν είναι πάντα ήχος με την αυστηρή έννοια του όρου, δηλαδή κύματα που διαδίδονται δια μέσου του αέρα και γίνονται αντιληπτά από το ανθρώπινο αυτί.
Στην υδροακουστική και στην αλιεία, ο όρος χρησιμοποιείται επίσης για τη μελέτη της επίδρασης του υποβρύχιου ήχου στα φυτά και στα ζώα, τυπικά για τον προσδιορισμό της θαλάσσιας βιομάζας με τεχνολογία sonar.[2][3]