Βασιλιάς της Θεσσαλονίκης
κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο βασιλιάς της Θεσσαλονίκης, λατιν.: rex Thessalonica, ήταν ο ηγεμόνας του βασιλείου της Θεσσαλονίκης, ενός από τα σταυροφορικά κράτη που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα στον απόηχο της Δ΄ Σταυροφορίας (1202–1204). Ο βασιλιάς της Θεσσαλονίκης δεν ήταν ανεξάρτητος ηγεμόνας: το βασίλειο της Θεσσαλονίκης ήταν ένα από τα πολλά υποτελή κράτη, που δημιουργήθηκαν από τους σταυροφόρους, υποτελή στη νέα Λατινική αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης, η οποία είχε υποκαταστήσει ένα μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Το βασίλειο αποδείχθηκε βραχύβιο, με τη Θεσσαλονίκη να καταλαμβάνεται από τον Θεόδωρο Κομνηνό Δούκα της Ηπείρου το 1224, μόλις είκοσι χρόνια μετά την ίδρυση του βασιλείου. Ο τελευταίος βασιλιάς, ο Δημήτριος του Μομφερράτου, διέφυγε στην εξορία και μετά το τέλος του παραχώρησε τον τίτλο στον Φρειδερίκο Β΄ της Γερμανίας, ο οποίος μερικά χρόνια αργότερα τον παραχώρησε πίσω στην οικογένεια του Δημητρίου. Η σειρά των τιτουλάρων βασιλέων της Θεσσαλονίκης έληξε με το γάμο της Γιολάντας του Μομφερράτου με τον Αυτοκράτορα των Ρωμαίων Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο το 1284, οπότε η τιτουλάρια ιδιοκτησία της Θεσσαλονίκης περιήλθε στους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες.
Άλλες σειρές τιτουλάρων βασιλέων της Θεσσαλονίκης προήλθαν, από το ότι ο Βαλδουίνος Β΄ τιτουλάριος Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης θεώρησε τη χρήση του τίτλου από τον Φρειδερίκο Β΄ ως άκυρη, καθώς εκείνος είχε αφοριστεί και είχε καταδικαστεί ως αιρετικός. Δύο φορές ο Βαλδουίνος Β΄ παραχώρησε τον τίτλο σε ευγενείς της Δυτικής Ευρώπης, πρώτα στον Ούγο Δ΄ δούκα της Βουργουνδίας και στη συνέχεια στον Φίλιππο των Καπετιδώ-Ανζού, γιο του Καρόλου Α΄ της Σικελίας. Οι διεκδικήσεις για τον τίτλο δεν σταμάτησαν μέχρι τη δεκαετία του 1330, περισσότερο από έναν αιώνα μετά την πτώση του βασιλείου.