Βασίλειο της Ιβηρίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην ελληνορωμαϊκή γεωγραφία, η Ιβηρία (αρχαία ελληνικά: Ἰβηρία), (γεωργιανά: იბერია), (ibɛriɑ) ήταν το όνομα για το βασίλειο του Νοτίου Καυκάσου, με επίκεντρο τη σημερινή ανατολική Γεωργία.
Ιβηρία Ιβηρία του Καυκάσου Βασίλειο της Ιβηρίας იბერია | |||||
Βασίλειο υποτελές:
___________
| |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Κολχίδα και Ιβηρία του Καυκάσου | |||||
Πρωτεύουσα | Αρμάζι Μτσχέτα Τιφλίδα | ||||
Γλώσσες | Παλαιά Γεωργιανά | ||||
Θρησκεία | Μιθραϊσμός Ζωροαστρισμός Δωδεκαθεϊσμός Χριστιανισμός (κρατική θρησκεία από 326 ή 337) | ||||
Πολίτευμα | Βασίλειο | ||||
Βασιλιάς | |||||
- | 299 π.Χ. – 234 π.Χ. | πρώτος (1ος) βασιλιάς: Φαρνάβαζος Α΄ της Ιβηρίας | |||
- | ως 580 | τελευταίος (37ος) βασιλιάς: Βακούριος Γ΄ της Ιβηρίας | |||
Ιστορική εποχή | Ελληνιστική εποχή, Ρωμαϊκή εποχή, Βυζαντινή εποχή | ||||
- | Έναρξη το 302 π.Χ. με τη βασιλεία Φαρναβάζου Α΄ της Ιβηρίας | ||||
- | Λήξη το 580 με την κατοχή των Σασσανίδων, την κατάργηση της βασιλείας και τη δημιουργία της Σασσανικής Ιβηρίας | ||||
Σήμερα | Γεωργία ! Γεωργία Τουρκία ! Τουρκία Ρωσία ! Ρωσία Αρμενία ! Αρμενία Αζερμπαϊτζάν ! Αζερμπαϊτζάν | ||||
Μεταξύ του πρώτου αιώνα π.Χ. και του πρώτου αιώνα μ.Χ. η γη νότια του Μείζονος Καυκάσου και βόρεια του Ελάσσονος Καυκάσου διαιρέθηκε μεταξύ της Κολχίδας στα δυτικά, της Ιβηρίας του Καυκάσου στο κέντρο και της Αλβανίας του Καυκάσου στα ανατολικά. Προς τον νότο ήταν η Αρμενία. Η Ιβηρία είναι, επίσης γνωστή στα γεωργιανά ως Κάρτλι (αγγλικά: Kartli, γεωργιανά: ქართლი), από την κεντρική επαρχία του Κάρτλι, και ήταν κατά τη διάρκεια της κλασικής αρχαιότητας και του πρώιμου μεσαίωνα σημαντικό κράτος στην Καυκασία, είτε ως ανεξάρτητο κράτος, είτε ως εξαρτώμενο μεγαλύτερων αυτοκρατοριών, και ιδίως της Αυτοκρατορίας των Σασσανιδών και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.[1]
Ο πληθυσμός του, που είναι γνωστός ως οι Ίβηρες του Καυκάσου, αποτέλεσαν τον πυρήνα των Γεωργιανών (Κάρτβελοι) και το κράτος μαζί με την Κολχίδα, στα δυτικά του, θα αποτελέσουν, μεταξύ των ετών 1008–1490, τον πυρήνα του μεσαιωνικού Βασιλείου της Γεωργίας.[2][3]
Από τις αρχές του 6ου αιώνα, η θέση του βασιλείου, από υποτελές κράτος της Αυτοκρατορίας των Σασσανιδών, άλλαξε, ευρισκόμενο σε άμεση περσική κυριαρχία. Το 580, ο βασιλιάς Ορμίσδας Δ΄ της Περσίας (578-590) κατάργησε τη μοναρχία μετά τον θάνατο του βασιλιά Βακουρίου Γ΄ της Ιβηρίας (Bacurius III of Iberia) και η Ιβηρία έγινε πλέον περσική επαρχία η οποία κυβερνιόταν από Πέρση κυβερνήτη «μαρζπάν» (marzpan ή marzban).
Ο όρος Καυκασιανή Ιβηρία ή Ιβηρία του Καυκάσου, χρησιμοποιείται κυρίως, για να αποφεύγεται η σύγχυση με την Ιβηρική χερσόνησο, το νοτιοδυτικό άκρο της Ευρώπης.