Αυτοπροσωπογραφία με το Θάνατο Βιολιστή

Η Αυτοπροσωπογραφία με το Θάνατο Βιολιστή (Selbstporträt mit fiedelndem Tod) είναι ελαιογραφία του Ελβετού ζωγράφου Άρνολντ Μπαίκλιν. Το έργο δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της διαμονής του καλλιτέχνη στο Μόναχο.

Αυτοπροσωπογραφία με το Θάνατο Βιολιστή Selbstporträt mit fiedelndem Tod
Ονομασία	Αυτοπροσωπογραφία με το Θάνατο Βιολιστή Selbstporträt mit fiedelndem Tod
Δημιουργός	Q123071
Έτος δημιουργίας	1872
Είδος	Ελαιογραφία σε καμβά
Ύψος	75 εκατοστά
Πλάτος	61 εκατοστά
Πόλη	Βερολίνο, Γερμανία
Μουσείο	Nationalgalerie
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Υπόβαθρο

Από την εποχή του Μαύρου Θανάτου (της βουβωνικής πανώλης), η οποία εκδηλώθηκε στην Ευρώπη το 1347, ήταν πολύ συνηθισμένο να απεικονίζεται ο θάνατος με μορφή σκελετού.

Περιγραφή

Ο πίνακας απεικονίζει τον Μπαίκλιν να κρατάει πινέλο και παλέτα, με το βλέμμα στραμμένο στον παρατηρητή. Την προσοχή του όμως αποσπά ο θάνατος, που καραδοκεί πίσω του παίζοντας βιολί. Ο θάνατος ως βιολιστής ήταν μια ζωγραφική παράσταση κοινή στους καλλιτέχνες της εποχής, για αρκετούς αιώνες μετά. Ο άνδρας στο πορτραίτο δείχνει αμέριστη προσοχή στον ήχο του βιολιού και στέκεται τόσο κοντά στον θάνατο που σχεδόν νιώθει την αναπνοή του. Ο θάνατος παίζει με μία μόνο χορδή στο βιολί, ενώ φαίνεται σαν να γελάει, καθώς έχει το στόμα ανοιχτό και τα δόντια εκτεθειμένα. Ο Μπαίκλιν, ως ζωγράφος εργαζόταν με βάση τους συμβολισμούς. Με βάση αυτό το δεδομένο η εικόνα θα μπορούσε να έχει κάποιες πιθανές μεταφορές. Η πρώτη θα μπορούσε να είναι ότι ο θάνατος καλεί τον άνδρα, χρησιμοποιώντας σαν δέλεαρ τη μουσική του. Σε δεύτερη εκδοχή, ο καλλιτέχνης ακούει με προσοχή το θάνατο. Στο ύφος του δεν διακρίνεται φόβος, ενώ κρατά παλέτα και πινέλο. Το πράσινο χρώμα το οποίο διακρίνεται στην άκρη του πινέλου συμβολίζει την ελπίδα για ζωή, την αναγέννηση και την ανάσταση. Αυτό εξηγεί, κατά κάποιο τρόπο, την άποψη που είχε ο καλλιτέχνης για την αθανασία, μέσω της τέχνης του, καθώς η αδυσώπητη φύση του θανάτου έρχεται να χλευάσει τη ζωή του ανθρώπου.