Αυτοερωτισμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο αυτοερωτισμός, ή αυτοσεξουαλικότητα,[1][2] είναι πρακτική σεξουαλικής διέγερσης του ίδιου του εαυτού ενός ατόμου, ειδικά του ίδιου του σώματός του, μέσω συσσώρευσης εσωτερικών ερεθισμάτων.[3]
Ο όρος διαδόθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Βρετανό σεξολόγο Χάβελοκ Έλις, ο οποίος όρισε τον αυτοερωτισμό ως «τα φαινόμενα αυθόρμητων σεξουαλικών συναισθημάτων που δημιουργούνται απουσία εξωτερικού ερεθίσματος που προέρχεται, άμεσα ή έμμεσα, από άλλο άτομο».[4]
Η πιο κοινή αυτοερωτική πρακτική είναι ο αυνανισμός. Αν και οι όροι αυτοερωτισμός και αυνανισμός χρησιμοποιούνται συχνά εναλλακτικά, δεν είναι συνώνυμοι, καθώς δεν είναι όλες οι αυτοερωτικές συμπεριφορές αυνανιστικές. Οι ονειρώξεις, οι ερωτικές ονειροπολήσεις και η σεξουαλική διέγερση σε «σεξουαλικά ουδέτερα» ερεθίσματα (μουσική, σκηνικά, τέχνη, ρίσκο, πνευματική ονειροπόληση, κ.λπ.) είναι επίσης παραδείγματα αυτοερωτισμού.