Αρθρίτιδα
φλεγμονή σε μια άρθρωση / From Wikipedia, the free encyclopedia
Αρθρίτιδα είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει φλεγμονή και πόνο στις αρθρώσεις. Τα συμπτώματα γενικά περιλαμβάνουν πόνο και δυσκαμψία, ερυθρότητα, ζέστη, πρήξιμο και μειωμένο εύρος κίνησης.[1][2] Σε ορισμένους τύπους αρθρίτιδας προσβάλλονται και άλλα όργανα.[3] Οι πόνοι μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά ή σταδιακά.[4]
Αρθρίτιδα | |
---|---|
Ρευματοειδής αρθρίτιδα | |
Ειδικότητα | Ρευματολογία, Ορθοπαιδική (χειρουργικά) |
Συμπτώματα | Πόνος στις αρθρώσεις, δυσκαμψία, κοκκίνισμα, πρήξιμο στις αρθρώσεις, μειωμένο εύρος κίνησης |
Είδη | >100, με τις πιο συχνές την οστεοαρθρίτιδα και τη ρευματοειδής αρθρίτιδα |
Θεραπεία | Ξεκούραση, εφαρμογή πάγου ή θερμότητας, απώλεια βάρους, άσκηση, χειρουργική αποκατάσταση της βλάβης |
Φαρμακευτική αγωγή | Ιβουπροφαίνη, παρακεταμόλη (ακεταμινοφαίνη) |
Ταξινόμηση |
Υπάρχουν πάνω από 100 διαφορετικοί τύποι αρθρίτιδας.[5][4] Οι πιο κοινές μορφές είναι η οστεοαρθρίτιδα (εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων) και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται συνήθως με την ηλικία και επηρεάζει τα δάχτυλα, τα γόνατα και τους γοφούς. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση διαταραχή που επηρεάζει συχνά τα χέρια και τα πόδια.[3] Όταν εκτός από αρθρώσεις επηρεάζονται τένοντες, συνδέσμοι, οστά και μύες τότε προκύπτουν οι λεγόμενες ρευματικές παθήσεις (ρευματισμοί). Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η ουρική αρθρίτιδα, ο λύκος, η ινομυαλγία, και η σηπτική αρθρίτιδα.[1]
Η αντιμετώπιση της αρθρίτιδας μπορεί να χωριστεί σε συντηρητικές και χειρουργικές επιλογές. Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων όπως την άσκηση, βελτίωση της τεχνικής στην κίνηση, απώλεια βάρους, αποφυγή των επιβαρυντικών δραστηριοτήτων, τις θεραπείες με εναλλαγές ζεστού και κρύου, τις θεραπείες χαλάρωσης, τους νάρθηκες και τις τιράντες, και τις βοηθητικές συσκευές. Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση του πόνου, την επιβράδυνση της κατάστασης και την πρόληψη περαιτέρω βλάβης. Η χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται για την ανακούφιση του πόνου και ομαλοποίηση ή αποκατάσταση της άρθρωσης με εμφυτεύματα .[3]
Το 2010, υπολογίστηκε ότι η οστεοαρθρίτιδα επηρεάζει περισσότερο από το 3,8% των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ η ρευματοειδής αρθρίτιδα επηρεάζει περίπου το 0,24% των ατόμων.[6] Η ουρική αρθρίτιδα επηρεάζει περίπου το 1-2% του πληθυσμού στις αναπτυγμένες χώρες κάποια στιγμή στη ζωή του.[7] Στις ΗΠΑ, το 24% όλων των ενηλίκων, ή 58,5 εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν κάποιας μορφής αρθρίτιδα, ενώ οι περισσότεροι από τους μισούς (57,3%) είναι σε ηλικία που εργάζονται (18 έως 64 ετών). Γενικά, η νόσος γίνεται πιο συχνή με την αύξηση της ηλικίας.[8]