Γάλλος σκηνοθέτης From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αντρέ Καγιάτ (γαλλικά: André Cayatte) (Καρκασσόν, 1909 - Παρίσι, 1989) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης και δικηγόρος, ο οποίος έγινε γνωστός για τις ταινίες του με επίκεντρο θέματα εγκληματικότητας, δικαιοσύνης και ηθικής ευθύνης.[12]
| Αντρέ Καγιάτ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | André Cayatte (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 3 Φεβρουαρίου 1909[1][2][3] Καρκασσόν[4][5] |
| Θάνατος | 6 Φεβρουαρίου 1989[1][2][3] 4ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[6][7][5] |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Ψευδώνυμο | Armand Tréguière |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[8] |
| Σπουδές | lycée Pierre-de-Fermat Πανεπιστήμιο Τουλούζ 1 - Καπιτόλ[9] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας δημοσιογράφος σκηνοθέτης κινηματογράφου σεναριογράφος δικηγόρος σκηνοθέτης[10] |
| Περίοδος ακμής | 1942 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Prix Cazes[11] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αντρέ Καγιάτ ξεκίνησε τη σκηνοθετική του καριέρα στην υπό γερμανικό έλεγχο κινηματογραφική εταιρεία Continental Films κατά τη διάρκεια της γαλλικής κατοχής κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες του που ασχολήθηκαν με τα χαρακτηριστικά του θέματα περιλαμβάνουν τις Justice est faite (Η δικαιοσύνη μίλησε, 1950), την πρώτη από μια σειρά ταινιών με τις οποίες στράφηκε κατά του γαλλικού δικαστικού συστήματος [13] και με την οποία κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, το Είμαστε όλοι δολοφόνοι, (Nous sommes tous des assassins,1952), μια καταγγελία της θανατικής ποινής, και Le Passage du Rhin (Το πέρασμα του Ρήνου, 1960).[14]
Το 1963, έκανε ένα τολμηρό πείραμα στην αφηγηματική ταινία με ένα σύνολο δύο ταινιών: Jean-Marc ou La vie conjugale (Ανατομία ενός γάμου: Οι μέρες μου με τον Ζαν-Μαρκ) και Françoise ou La vie conjugale (Ανατομία ενός γάμου: Οι μέρες μου με τη Φρανσουάζ). Αυτές οι δύο ταινίες αφηγούνται την ίδια ιστορία από διαφορετική αφηγηματική άποψη. Η ταινία του του 1973, Il n'y a pas de fumée sans feu, κέρδισε το βραβείο Χρυσή Άρκτος στο 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. [15]
Περαιτέρω θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ήταν κοινωνικά προβλήματα, διαφθορά, κατάχρηση εξουσίας, παιδεραστία, ευθανασία, ατομική βόμβα, γαλλο-γερμανική συμφιλίωση, θανατική ποινή.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
