Ανθρωπισμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Με τον όρο ανθρωπισμό εννοούμε τη στάση ζωής που βασίζεται στην επιστημονική μέθοδο για να κατανοήσει τη λειτουργία του σύμπαντος, απορρίπτει την ιδέα του υπερφυσικού και της μετά θάνατον ζωής και υπερασπίζεται την ικανότητα του ανθρώπου να λαμβάνει ηθικές αποφάσεις που βασίζονται στη λογική, την ενσυναίσθηση, στο ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο και στη φιλοδοξία του προς το γενικότερο καλό της ανθρωπότητας. Η έννοια του ανθρωπισμού μπορεί ακόμα να οριστεί ως φιλοσοφική στάση η οποία θεωρεί τον άνθρωπο κέντρο του κόσμου και κεντρική αξία της, μια αντίληψη που πρεσβεύει ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινωνίας και του πολιτισμού και κριτήριο της προόδου σε κάθε τομέα οφείλει να είναι η ελευθερία του και η ποιότητα της ζωής του και οι τρόποι συμπεριφοράς που (πρέπει να) επιδεικνύει ο άνθρωπος στον συνάνθρωπό του.[2][3][4]
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
Οι ρίζες του Ανθρωπισμού εντοπίζονται στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους φιλόσοφους όπως είναι ο Επίκουρος, Αίσωπος, Δημόκριτος, Πρωταγόρας [5] ή ο Μάρκος Αυρήλιος, στους μεσαιωνικούς Άραβες φιλόσοφους, όπως είναι ο Αβερρόης, στους στοχαστές της Αναγέννησης σαν τον Βολταίρο, τον Τζον Λοκ, τον Τζέιμς Μάντισον και τον Τόμας Τζέφερσον, καθώς και στους σύγχρονους σκεπτικιστές, αγνωστικιστές και άθεους όπως είναι ο Μπέρτραντ Ράσελ και ο Ρόμπερτ Ίνγκερσολ.