Ανάκτορο του Λατερανού
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το ανάκτορο τού Λατερανού, (λατινικά: Palatium Lateranese) είναι ένα ανάκτορο της αρχαίας Ρώμης, που μετέπειτα έγινε η παπική κατοικία· είναι στα νοτιοανατολικά της πόλης.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ανάκτορο του Λατερανού | |
---|---|
Palazzo del Laterano | |
Είδος | παλάτσο και αστικό ανάκτορο[1] |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°53′12″N 12°30′19″E |
Διοικητική υπαγωγή | Μόντι[2] |
Χώρα | Ιταλία[3] |
Ιδιοκτήτης | Ιδιοκτησίες της Αγίας Έδρας |
Αρχιτέκτονας | Ντομένικο Φοντάνα |
Προστασία | ιταλικό πολιτισμικό αγαθό[4] |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Βρίσκεται στην πλατεία τού Αγ. Ιωάννη στο Λατερανό επί τού Καίλιου λόφου και εφάπτεται στην αρχιβασιλική τού Αγ. Ιωάννη του Λατερανού, καθεδρικού ναού της Ρώμης. Από τον 4ο αιώνα, το ανάκτορο ήταν η κύρια κατοικία των παπών και συνέχισε έτσι ως το 1309· όταν ο πάπας επέστρεψε από την Αβινιόν, η έδρα μετακινήθηκε στο Βατικανό. Το κτήριο χρησιμοποιείται από το Ιστορικό Μουσείο Βατικανού και δείχνει την ιστορία τού παπικού κράτους. Επίσης στεγάζει το γραφείο και την κατοικία τού αντιπροσώπου τού πάπα (βικάριου), υπεύθυνου για την καθημερινή διοίκηση της επισκοπής της Ρώμης. Ως το 1970 στέγαζε και τις σημαντικές συλλογές τού Λατερανού Μουσείου, που τώρα έχουν διασπαρεί στα διάφορα Μουσεία τού Βατικανού.
Μετά τη Συνθήκη του Λατερανού το 1929, το ανάκτορο και η γειτονική βασιλική είναι ιδιοκτησίες έξω από έδαφος της Αγίας Έδρας.