![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d8/Reggia_di_Venaria_Reale_%2528Italy%2529.jpg/640px-Reggia_di_Venaria_Reale_%2528Italy%2529.jpg&w=640&q=50)
Ανάκτορο της Βενάρια
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Ανάκτορο του Κυνηγίου (ιταλικά: Reggia di Venaria Reale) είναι μια πρώην βασιλική κατοικία και κήποι, που βρίσκονται στο Βασιλικό Κυνήγι (Venaria Reale), κοντά στο Τορίνο στην περιοχή του Πιεμόντε στη βόρεια Ιταλία. Είναι μια από τις κατοικίες του Βασιλικού Οίκου της Σαβοΐας, που περιλαμβάνεται στον Κατάλογο Κληρονομιάς της UNESCO το 1997.
Ανάκτορο της Βενάρια | |
---|---|
Reggia di Venaria Reale | |
![]() | |
Είδος | εθνικό μουσείο, βασιλική κατοικία, κάστρο, palazzo museum[1][2][3], historical park museum[1], Ιταλικό εθνικό μουσείο[1], θρησκευτικό μουσείο[4], μουσειακό τεχνούργημα βιομηχανικής αρχαιολογίας[5] και d:Q124830411[6] |
Διεύθυνση | Piazza della Repubblica, 4 - Venaria Reale[7], Piazza della Repubblica 4, 10078 Venaria Reale[1], Piazza della Repubblica 4, 10078[3] και Piazza Della Repubblica 4, 10078 Venaria Reale[6] |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 45°8′9″N 7°37′25″E |
Διοικητική υπαγωγή | Βεναρία Ρεάλε[7][1] |
Χώρα | Ιταλία[7][8] |
Ιδιοκτήτης | Ιταλία |
Αρχιτέκτονας | Αμεντέο ντι Καστελαμόντε |
Χρηματοδότης | Κάρολος Εμμανουήλ Β΄ της Σαβοΐας |
Προστασία | τμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς (από 1997) και ιταλικό πολιτισμικό αγαθό[7] |
Ιστότοπος | |
Επίσημος ιστότοπος | |
![]() | |
δεδομένα (π) |
Το ανάκτορο σχεδιάστηκε και κτίστηκε από το 1675 από τον Aμεδαίο ντι Καστελαμόντε, με εντολή του δούκα ΚΑρόλου-Εμμανουήλ Β΄, ο οποίος χρειαζόταν μια βάση για τις κυνηγετικές του αποστολές στην με ρείκια λοφώδη χώρα βόρεια του Τορίνο. Το ίδιο το όνομα προέρχεται από το λατινικό, Venatio Regia που σημαίνει "Βασιλικό Κυνήγι". Διευρύνθηκε για να γίνει μια πολυτελής κατοικία για τον Οίκο της Σαβοΐας. Το συγκρότημα των ανακτόρων έγινε ένα αριστούργημα της μπαρόκ αρχιτεκτονικής και ήταν γεμάτο με διακosm;hseiw και έργα τέχνης. Έπεσε σε αχρηστία στα τέλη του 18ου αι. Μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους, χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς μέχρι το 1978, όταν ξεκίνησε η ανακαίνισή του, οδηγώντας στο μεγαλύτερο έργο αναστήλωσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Άνοιξε για το κοινό στις 13 Οκτωβρίου 2007 και έκτοτε έχει γίνει σημαντικός τουριστικός πόλοw έλξης και εκθεσιακός χώρος.
Διακρίνεται για τη μνημειακή αρχιτεκτονική και τους μπαρόκ εσωτερικούς χώρους του Φιλίπο Γιουβάρα, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Στοάς (Galleria Grande) και των μαρμάρινων διακοσμητικών της, το παρεκκλήσι του Σάντο Ουμπέρτο και τους εκτεταμένους κήπους της. Δέχτηκε 1.048.857 επισκέπτες το 2017, καθιστώντας το το έκτο μουσείο με τις περισσότερες επισκέψεις στην Ιταλία. [9]