Μαλαισιανός ποδοσφαιριστής και προπονητής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αμπντούλ Γκάνι μπιν Μινχάτ (μαλαϊκά: Abdul Ghani bin Minhat, 23 Δεκεμβρίου 1935 – 28 Σεπτεμβρίου 2012) ήταν Μαλαισιανός ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε με τη Σελανγκόρ ΦΚ τη δεκαετία του 1950 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Μαλαισίας αγωνιζόμενος ως επιθετικός και αποκαλούνταν Raja Bola («Βασιλιάς της Μπάλας»). Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ακολούθησε προπονητική καριέρα για 15 χρόνια στη χώρα του.[1][2]
 Ο Μινχάτ (δεξιά) με το Γιόχαν Κρόιφ | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 23 Δεκεμβρίου 1935 | ||
| Τόπος γέννησης | Καμπούνγκ Σολόκ, Μαλάγια | ||
| Ημερ. θανάτου | 28 Σεπτεμβρίου 2012 (76 ετών) | ||
| Τόπος θανάτου | Κουάλα Λουμπούρ, Μαλαισία | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1955–1968 | Σελανγκόρ ΦΚ | ||
| 1969 | Νεγέρι Σεμπίλιαν ΦΜ | ||
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1956–1962 | Μαλάγια | 57 | (58) |
| 1963–1966 | Μαλαισία | 14 | (3) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1969 | Μαλαισία | ||
| 1970–1973 | Σελανγκόρ ΦΚ | ||
| 1971 | Μαλαισία Β | ||
| 1973 | Μαλαισία | ||
| 1975–1976 | Μαλαισία | ||
| 1983–1985 | Σελανγκόρ ΦΚ | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Το ενδιαφέρον του Γκάνι για το ποδόσφαιρο χρονολογείται από τότε που ήταν μικρό παιδί. Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας έπαιζε συχνά ποδόσφαιρο με μπάλες από καουτσούκ με τους φίλους του. Σε ηλικία 10 ετών, εκπροσώπησε το σχολείο του σε μία ξυπόλυτη ποδοσφαιρική εκδήλωση. Κι αυτό γιατί εκείνη την εποχή μόνο όσοι είχαν υψηλά εισοδήματα είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ποδοσφαιρικά παπούτσια. Ακόμα κι έτσι, δεν επηρεάστηκε από το να κάνει αισθητή την παρουσία του επιδεικνύοντας τις εντυπωσιακές του δεξιότητες ευκινησίας. Οι ικανότητές του στο γήπεδο τράβηξαν την προσοχή παρατηρητών που αποτελούνταν από αστυνομικούς. Στη συνέχεια, οι αστυνομικοί έδωσαν στον Γκάνι ένα ζευγάρι παπούτσια για να διευκολύνουν περαιτέρω τις δεξιότητές του στο άθλημα.[3]
Σε ηλικία 17 ετών, το ταλέντο του ήταν τέτοιο που η τοπική αστυνομία τον κάλεσε να παίξει με την ομάδα ποδοσφαίρου της αστυνομίας του Σελανγκόρ, που συμμετείχε στο τοπικό πρωτάθλημα. Το 1955, επιλέχθηκε να παίξει με την Σελανγκόρ ΦΚ στην προσπάθειά της να κερδίσει το Κύπελλο για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια. Σημείωσε ένα από τα δύο γκολ της νίκης με 2–1 επί της Σινγκαπόρ και η απόδοσή του εγκωμιάστηκε από τους συμπαίκτες του. Λίγο μετά τον αγώνα, κλήθηκε από τον εθνικό προπονητή, για να εκπροσωπήσει την εθνική ομάδα της Μαλάγιας σε φιλική συνάντηση με την Καμπότζη. Το 1959 και το 1960 ψηφίστηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της χώρας.[4][5][6] Το 1960 πέτυχε ακατάρριπτο ρεκόρ για το σύλλογο σημειώνοντας 9 γκολ στον αγώνα με τη Νεγκερί Σεμπιλάν, ενώ σε 9 αγώνες πρωταθλήματος 34 γκολ.[2][7] Πολύπλευρο ταλέντο με πολλαπλές επιδεξιότητες στη χρήση και των δύο ποδιών του, συχνά σούταρε από μεγάλες αποστάσεις. Το 1959 του δόθηκε ο χαρακτηρισμός του «βασιλιά του ποδοσφαίρου» από περισσότερους από 200 Μαλαισιανούς παίκτες και πρώην παίκτες στον ασημένιο εορτασμό ιωβηλαίου της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Μαλαισίας.[8]
Ο Γκάνι συνέχισε να παίζει για τη σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια και η Σελανγκόρ θεωρήθηκε ο καλύτερος σύλλογος στη Ομοσπονδία της Μαλάγια με το όνομα «Οι κόκκινοι γίγαντες».[2] Το 1961 σημείωσε 10 γκολ με την επίλεκτη ομάδα του Σελανγκόρ στον ημιτελικό που έληξε με 19–0 στο Κύπελλο FAM του Κελαντάν, γεγονός το οποίο προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Μπίλι Τζόουνς, του προπονητή της Κάρντιφ Σίτι, που μόλις υποβιβάστηκε τότε από την πρώτη κατηγορία της Αγγλίας. Αυτό το γεγονός του προσέφερε μία από τις πιο ανεκτίμητες εμπειρίες του, όταν εστάλη να υποβληθεί σε υψηλότερου επιπέδου προπόνηση σε συλλόγους στην Αγγλία (Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ), Ουαλία (Κάρντιφ Σίτι) και Γερμανία (Άιντραχτ Φρανκφούρτης) το 1962 και για συνολικά τέσσερις μήνες. Ήταν αναμενόμενο να δεχθεί προτάσεις να αγωνιστεί κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία αλλά αυτός προτίμησε την επιστροφή στην πατρίδα του. Τα αποτελέσματα ήταν εμφανή ήδη την επόμενη χρονιά, όταν σημείωσε 34 γκολ σε 15 μόνο αγώνες στο τοπικό πρωτάθλημα, και η ομάδα πέτυχε 106 συνολικά και μόνο νίκες.[9] Στον τελικό του Κυπέλλου του 1963 (με αντίπαλο την Πενάνγκ, αποτέλεσμα 6–2) σημείωσε επίσης τέσσερα γκολ, επίδοση που ισοφάρισε το μέχρι τότε ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο.[10][11]
Το 1967, ο Γκάνι βοήθησε τη Σελανγκόρ να προκριθεί στο πρώτο ασιατικό πρωτάθλημα συλλόγων που διοργανώθηκε εκείνη τη χρονιά. Κατάφεραν να περάσουν στους τελικούς αφού κέρδισαν την Τουνγκστένγκ ΚΦ της Νότιας Κορέας. Ο ισραηλινός σύλλογος Χάποελ Τελ Αβίβ καταφέρνει να την κερδίσει στον τελικό με 2–1 στην Μπανγκόκ.[12][13] Ωστόσο, ήταν η πρώτη ομάδα που προκρίθηκε στους τελικούς στο Ασιατικό Πρωτάθλημα Συλλόγων. Ο Γκάντι αποχώρησε επίσημα από το ποδόσφαιρο το 1968 με τον τελικό του Κυπέλλου Μαλαισίας το 1968 με αντίπαλο την Πενάνγκ να είναι ο τελευταίος αγώνας του. Η Σελανγκόρ νίκησε με 8–1 χωρίς δικό του γκολ. Για τον ίδιο ήταν το έβδομο Κύπελλο της καριέρας του σε οκτώ τελικούς έχοντας σκοράρει στους τέσσερις.[14][15]
Με την εθνική ομάδα της Μαλάγια και έκανε το επίσημο ντεμπούτο του στις 17 Μαρτίου 1956 σε αγώνα για την προκριματική φάση του Ασιατικού Κυπέλλου Εθνών του 1956 στη νίκη επί της Καμπότζης με 9–2, όπου σημείωσε 7 γκολ, επίδοση ακατάρριπτο ρεκόρ κόσμου.[16] Το 1962 βοήθησε τη νέα της εθνική ομάδα της Μαλαισίας να κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στους Ασιατικούς Αγώνες.[17] Ο ίδιος σημείωσε πέντε γκολ στη διοργάνωση. Το χρονικό διάστημα 28 Μαΐου 1961 έως 28 Αυγούστου 1962 σκόραρε σε 11 συνεχόμενους διεθνείς αγώνες, αριθμός που παραμένει ακατάρριπτο ρεκόρ κόσμου.[18] Συνολικά, αγωνίστηκε σε 71 αγώνες και σημείωσε 61 γκολ και με τις δύο διαδοχικές εθνικές. Ήταν ο πρώτος παίκτης εκτός Ευρώπης που ξεπέρασε τα 50 διεθνή γκολ και ο πέμπτος συνολικά για τις εθνικές ομάδες ανδρών μετά τους Ίμρε Σλόσσερ-Λάκατος, Πόουλ Νίλσεν, Φέρεντς Πούσκας και Σάντορ Κότσις.[19] Είναι επίσης ένας από τους τέσσερις παίκτες που είχαν μέσο όρο περισσότερο από ένα γκολ ανά διεθνή αγώνα από όσους έχουν σημειώσει περισσότερα από 50 γκολ, μετά τους Κότσις με 75 γκολ σε 68 αγώνες (1,1), Γκερντ Μίλερ με 68 γκολ σε 62 αγώνες (1,1) και Νίλσεν με 52 γκολ σε 38 αγώνες (1,37): πέτυχε 58 γκολ σε 57 αγώνες (1,02).[20] Αν συμπεριληφθούν και οι ανεπίσημοι αγώνες τα διεθνή του τέρματα είναι περισσότερα από 100, ενώ με το σύλλογό του πάνω από 300 σε επίσημους αγώνες.[6]
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ακολούθησε επιτυχημένη προπονητική καριέρα στην εθνική ομάδα και στην Σελανγκόρ. Πήρε δίπλωμα προπονητή από την πρώτη σχολή της FIFA στην Ασία το 1969.[21] Το 2004 έγινε μέλος του Hall of fame της Ολυμπιακής Επιτροπής της Μαλαισίας (OCM).[22] Εκφραστής της ρομαντικής εποχής του ποδοσφαίρου είχε χαρακτηριστικά δηλώσει: «νομιμοποιώντας τα στοιχήματα για την έκβαση των αγώνων, δεν θα βελτιώσουμε την ποιότητα του παιχνιδιού! Αντίθετα, θα μπορούσε να διαστρεβλώσει και να ανατρέψει το άθλημα».[23]
Σελανγκόρ ΦΚ
Μαλάγια/Μαλαισία
Ατομικές διακρίσεις
Σελανγκόρ ΦΚ
Μαλαισία
Μαλαισία Β
Μαλαισία:
_-_SMN.svg){kind=small}
Μέλος του Τάγματος του Υπερασπιστή του Βασιλείου (1967)
Διοικητής του Τάγματος Αξιόλογων Υπηρεσιών (2009)
Διοικητής του Τάγματος της Πίστης στο Στέμμα της Μαλαισίας (2012)
Σελανγκόρ:
Ιππότης Σύντροφος του Τάγματος του Σουλτάνου Σαλαχουντίν Αμπντούλ Αζίζ Σαχ (DSSA) (2001)
Παχάνγκ:
Ιππότης Σύντροφος του Τάγματος του Στέμματος της Παχάνγκ (2000)Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
