![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a4/Misc_pollen.jpg/640px-Misc_pollen.jpg&w=640&q=50)
Αλλεργική ρινίτιδα
ανθρώπινη νόσος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η αλλεργική ρινίτιδα είναι τύπος φλεγμονής στη μύτη που εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά υπερβολικά στα αλλεργιογόνα στον αέρα.[2] Σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν καταρροή ή βουλωμένη μύτη, φτέρνισμα, κόκκινα και υγρά μάτια με φαγούρα και πρήξιμο γύρω από τα μάτια.[3] Το υγρό από τη μύτη είναι συνήθως διαυγές.[4] Η έναρξη των συμπτωμάτων είναι συχνά εντός λίγων λεπτών από την έκθεση σε αλλεργιογόνα και μπορεί να επηρεάσει τον ύπνο και την ικανότητα εργασίας ή μελέτης.[4][5] Μερικοί άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα μόνο συγκεκριμένες περιόδους του έτους, συχνά ως αποτέλεσμα της έκθεσης στη γύρη.[6] Πολλά άτομα με αλλεργική ρινίτιδα έχουν επίσης άσθμα, αλλεργική επιπεφυκίτιδα ή ατοπική δερματίτιδα.[4]
Αλλεργική ρινίτιδα | |
---|---|
![]() Κόκκοι γύρης από ποικιλία φυτών | |
Ειδικότητα | ανοσολογία |
Συμπτώματα | αλλεργική αντίδραση[1] |
Ταξινόμηση | |
ICD-10 | J30 |
ICD-9 | 477 |
OMIM | 607154 |
DiseasesDB | 31140 |
MedlinePlus | 000813 |
eMedicine | ent/194 med/104, ped/2560 |
MeSH | D012221 |
Η αλλεργική ρινίτιδα συνήθως προκαλείται από περιβαλλοντικά αλλεργιογόνα όπως η γύρη, οι τρίχες κατοικίδιων ζώων, η σκόνη ή η μούχλα.[6] Η κληρονομικότητα και η περιβαλλοντική έκθεση συμβάλλουν στην ανάπτυξη αλλεργιών.[6] Το μεγάλωμα σε φάρμα και η ύπαρξη πολλών αδελφιών μειώνει αυτόν τον κίνδυνο.[4] Ο υποκείμενος μηχανισμός περιλαμβάνει αντισώματα IgE που προσκολλώνται σε ένα αλλεργιογόνο και στη συνέχεια καταλήγουν στην απελευθέρωση φλεγμονωδών χημικών ουσιών όπως η ισταμίνη από τα μαστοκύτταρα.[4] Η διάγνωση βασίζεται τυπικά σε έναν συνδυασμό συμπτωμάτων και σε δερματικές δοκιμασίες ή εξετάσεις αίματος για ειδικά για το αλλεργιογόνο αντισώματα IgE.[7] Αυτά τα τεστ, ωστόσο, μπορεί να είναι ψευδώς θετικά.[7] Τα συμπτώματα των αλλεργιών μοιάζουν με αυτά του κοινού κρυολογήματος. Ωστόσο, συχνά διαρκούν περισσότερο από δύο εβδομάδες και συνήθως δεν περιλαμβάνουν πυρετό.[6]
Η έκθεση σε ζώα νωρίς στη ζωή μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης αυτών των ειδικών αλλεργιών.[6] Αρκετοί διαφορετικοί τύποι φαρμάκων μειώνουν τα αλλεργικά συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένων των ρινικών στεροειδών, των αντιισταμινικών, όπως η διφαινυδραμίνη, η νατριούχος κρομολίνη και οι ανταγωνιστές των υποδοχέων λευκοτριενίων όπως η μοντελουκάστη.[8] Συχνά, τα φάρμακα δεν ελέγχουν πλήρως τα συμπτώματα και μπορεί επίσης να έχουν παρενέργειες.[4] Η έκθεση των ανθρώπων σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες αλλεργιογόνων, γνωστή ως ανοσοθεραπεία αλλεργιογόνων, είναι συχνά αποτελεσματική.[2] Το αλλεργιογόνο μπορεί να χορηγηθεί με ένεση κάτω από το δέρμα ή ως δισκίο κάτω από τη γλώσσα.[2] Η θεραπεία διαρκεί συνήθως τρία έως πέντε χρόνια, μετά τα οποία τα οφέλη μπορεί να παραταθούν.[2]
Η αλλεργική ρινίτιδα είναι ο τύπος αλλεργίας που επηρεάζει τον μεγαλύτερο αριθμό ατόμων.[9] Στις δυτικές χώρες, μεταξύ 10 και 30% των ανθρώπων επηρεάζονται κάθε έτος.[4][10] Είναι πιο συχνή μεταξύ είκοσι και σαράντα ετών.[4] Η πρώτη ακριβής περιγραφή είναι από τον γιατρό του 10ου αιώνα Ραζί.[11] Το 1859, ο Τσαρλς Μπάκλεϊ προσδιόρισε τη γύρη ως την αιτία.[12] Το 1906, ο μηχανισμός καθορίστηκε από τον Κλέμενς φον Πίρκετ.[9] Η σύνδεση με τα άχυρα προέκυψε λόγω μιας πρώιμης (και λανθασμένης) θεωρίας ότι τα συμπτώματα προκαλούνται από τη μυρωδιά του σανού.[13][14] Αν και το άρωμα αυτό καθεαυτό είναι άσχετο, ο συσχετισμός με το σανό παραμένει κάτι παραπάνω από τυχαίος, καθώς η περίοδος αιχμής συγκομιδής σανού επικαλύπτεται με την περίοδο αιχμής της γύρης και η εργασία συγκομιδής σανού φέρνει τους ανθρώπους σε στενή επαφή με εποχιακά αλλεργιογόνα.