Αιμάρ του Βαλάνς (2ος Κόμης του Πέμπροκ)

Ο Αιμάρ του Βαλάνς, γαλλ. Aymer de Valence (π. 1275 - 23 Ιουνίου 1324) από τον Οίκο των Λουζινιάν ήταν κόμης του Πέμμπροκ.

Αιμάρ του Βαλάνς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Aymer de Valence (Αγγλικά)
Γέννηση	1270 (περίπου)
Θάνατος	23  Ιουνίου 1324 ή 23  Ιουνίου 1324[1] Πικαρδία
Τόπος ταφής	Αββαείο του Ουέστμινστερ
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Θρησκεία	Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης
Περίοδος ακμής	1306
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαρία του Σαιν-Πολ (από 1321)[3] Beatrice de Clermont (από 1296)
Γονείς	Γουλιέλμος του Βαλάνς[4] και Ιωάννα ντε Μυνσενζί[4]
Αδέλφια	Αγνή ντε Βαλένς Ισαβέλλα της Αγγλίας Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας Ιωάννα της Σκωτίας Ελεονώρα της Αγγλίας Ριχάρδος Α΄ της Κορνουάλης
Οικογένεια	Οίκος του Λουζινιάν
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	First War of Scottish Independence, Battle of Methven, Battle of Loudoun Hill, Battle of Bannockburn και Battle of Old Byland
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Ήταν ο μόνος επιζήσας γιος του Γουλιέλμου ντε Βαλένς κόμη του Πέμμπροκ και της Ιωάννας ντε Μυνσενζί. Η μητέρα του ήταν η πάμπλουτης κόρη του Βαρίν ντε Μυνσενζί και της Ιωάννας Μάρσαλ (κόρης του Γουλιέλμου Μάρσαλ κόμη του Πέμμπροκ). Το 1307 διαδέχθηκε τη μητέρα του στο Πέμμπροκ, Γουέξφορντ, κλπ., εκτάσεις από την Ιρλανδία ως την ανατολική Αγγλία.

Γαλλικής καταγωγής, έδρασε στην Αγγλία και είχε διασυνδέσεις με τους Οίκους της Γαλλίας. Από τους πιο πλούσιους και με επιρροή της εποχής του, πήρε μέρος στην αντιπαράθεση των ευγενών -και ειδικά του Θωμά κόμη του Λάνκαστερ- με τον Εδουάρδο Β΄ της Αγγλίας. Ήταν με το μέρος των πρώτων και προσπάθησε να εφαρμόσει διατάξεις που περιόριζαν τη δύναμη του βασιλιά και του ευνοουμένου του Πηρς Γκάβεστον.

Όταν φυλακίστηκε ο Γκάβεστον, ο Αϋμέρ ορκίστηκε για την ασφάλειά του, όμως ο Τόμας απέσπασε τον κρατούμενο και τον αποκεφάλισε. Ο Αϋμέρ προσβλήθηκε βαθιά και από τότε συνεργάστηκε στενά με τον βασιλιά. Αργότερα οι πολιτικές καταστάσεις και οι οικονομικές του δυσκολίες του προκάλεσαν προβλήματα, που τον απομάκρυναν από την εξουσία.

Αρχικά ήταν μετριοπαθής και κράτησε μεσαία γραμμή με τους ευγενείς και τον βασιλιά, αργότερα όμως υποστήριξε τον δεύτερο. Με τη δεύτερη σύζυγό του ίδρυσαν το Κολέγιο Πέμμπροκ στο Κέιμπριτζ. Το επιτύμβιο μνημείο του στο αββαείο του Γουεστμίνστερ είναι εντυπωσιακής γοτθικής τέχνης. Πρόσφερε σημαντικά στους πολέμους υπόταξης της Σκωτίας. Το 1324 απεβίωσε στην Πικαρδία σε ηλικία 4 ετών, χωρίς νόμιμα τέκνα.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε πρώτα πριν το 1295 τη Βεατρίκη, κόρη του Ραούλ Β΄ κυρίου του Κλερμόν-Νεσλ, υποκόμη του Σατωντάν και κοντόσταυλου της Γαλλίας. Το 1320 απεβίωσε η Βεατρίκη.

Το επόμενο έτος ο Αϋμέρ έκανε δεύτερο γάμο με τη Μαρία των Σατιγιόν, κόρη του Γκυ Δ΄ κόμη του Σαιν-Πολ. Δεν απέκτησε απογόνους από τους γάμους του.

Είχε ένα νόθο τέκνο, τον Ερρίκο ντε Βαλένς.

Πηγές

• Maddicott, John. Thomas of Lancaster, 1307-1322 (Oxford, 1970), ISBN 0-19-821837-0.
• McKisack, May. The Fourteenth Century 1307-1399 (Oxford, 1959), ISBN 0-19-821712-9.
• Phillips, J.R.S. Aymer de Valence, Earl of Pembroke 1307-1324 (Oxford, 1972), ISBN 0-19-822359-5
• Phillips, J.R.S. 'Valence, Aymer de, eleventh earl of Pembroke (d. 1324)', Oxford Dictionary of National Biography (Oxford, 2004).
• Prestwich, Michael. Plantagenet England 1225–1360 (Oxford, 2007), ISBN 978-0-19-922687-0.
• Tout, Thomas. The Place of the Reign of Edward II (Manchester, 1918).

Παραπομπές σε πηγές

1. p43692.htm#i436917.
2. «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 139082638. Ανακτήθηκε στις 5  Μαρτίου 2020.
3. p43692.htm#i436917. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
4. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.