![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a2/Julie_Philipault_-_Racine_Reading_Athalie_Before_Louis_XIV_and_Madame_de_Maintenon_m503604_96de5598_p.jpg/640px-Julie_Philipault_-_Racine_Reading_Athalie_Before_Louis_XIV_and_Madame_de_Maintenon_m503604_96de5598_p.jpg&w=640&q=50)
Αθαλία (Ρακίνας)
τραγωδία του Ρακίνα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Αθαλία (γαλλικός τίτλος: Athalie) είναι έμμετρη πεντάπρακτη τραγωδία του Ρακίνα που παρουσιάσθηκε και δημοσιεύθηκε το 1691, είναι το τελευταίο έργο του συγγραφέα. Το έργο έχει βιβλικό θέμα, εμπνευσμένο από τη βασίλισσα Αθαλία. Η ιστορία αναφέρεται στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, Δ΄ Βασιλειών.[2]
![]() | |
Συγγραφέας | Ρακίνας |
---|---|
Τίτλος | Athalie |
Γλώσσα | Γαλλικά |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1690[1] |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1691 |
Πολιτιστικό κίνημα | κλασικισμός |
Μορφή | θεατρικό έργο drama in Alexandrine verse |
Χαρακτήρες | d:Q24734212, d:Q24734167, d:Q24734166, d:Q24734162, d:Q24734161, d:Q24734160, d:Q24734157, d:Q24734155, d:Q24734153, d:Q24734151, Αθαλία και d:Q24734144 |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το έργο είναι μια παραβολή γιανσενιστικής έμπνευσης, ένας προβληματισμός για την εξουσία και τη νομιμότητά της. Είναι η βίαιη τραγωδία μιας θρησκευτικής συνωμοσίας για την αντικατάσταση της αιματοβαμμένης και ασεβούς βασίλισσας Αθαλίας με τον νόμιμο βασιλιά και την αποκατάσταση της λατρείας του αληθινού Θεού. Όλοι οι χαρακτήρες της τραγωδίας αποκτούν ηθικές διαστάσεις, δεν υπάρχει ερωτικό πάθος και η προσωπική κρίση δίνει τη θέση της στην πολιτική κρίση. Στο τέλος κάθε πράξης ακολουθούν χορωδιακά τμήματα που προσδίδουν στο έργο πνευματική και ποιητική διάσταση.[3]
Η τραγωδία ενέπνευσε τον Γκέοργκ Φρίντριχ Χαίντελ να γράψει το ορατόριο Αθαλία.