Αβελισαυρίδες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι αβελισαυρίδες (Abelisauridae, σαύρες του Άμπελ) είναι οικογένεια (ή κλάδος) των κερατοσαύριων θηριόποδων δεινοσαύρων. Οι Αβελισαυρίδες ευδοκίμησαν κατά την Κρητιδική περίοδο, στην αρχαία νότια υπερήπειρο Γκοντβάνα, και τα κατάλοιπά τους βρίσκονται στις σύγχρονες ηπείρους της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής, καθώς και στην Ινδική υποήπειρο και στο νησί της Μαδαγασκάρης. Οι αβελισαυρίδες πρωτοεμφανίζονται στο αρχείο απολιθωμάτων στην πρώιμη Κρητιδική περίοδο (εντούτοις οστά από τη μέση Ιουρασική περίοδο ενδέχεται να ανήκουν σε αβελισαυριδες), και τουλάχιστον ένα γένος (Majungasaurus) επέζησε μέχρι το τέλος της Μεσοζωϊκής περιόδου, 65 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Αβελισαυρίδες Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων: Κατώτερο-Ανώτερο Κρητιδικό, 110–65Ma | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Αναδομημένος σκελετός Aucasaurus | ||||||||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Όπως τα περισσότερα θηριόποδα, οι αβελισαυρίδες ήταν σαρκοφάγα δίποδα. Τους χαρακτήριζαν τα στοιβαρά οπίσθια άκρα και οι εκτεταμένες αυλακώσεις και βαθουλώματα των οστών του κρανίου. Σε πολλούς αβελισαυρίδες, όπως στον Carnotaurus, τα εμπρόσθια άκρα είναι υπολειμματικά, το κρανίο βραχύτερο ενώ υπάρχουν οστέινα λοφία πάνω από τα μάτια. Οι περισσότεροι από τους γνωστούς αβελισαυρίδες είχαν μήκος από το ρύγχος έως την ουρά, 5 έως 9 μέτρα. Πριν γίνουν καλά γνωστοί, αποσπασματικά κατάλοιπά τους, κατά καιρούς αναγνωρίζονταν εσφαλμένα ως πιθανά κατάλοιπα Νοτιοαμερικανικών τυραννοσαυρίδων.[1]