Έρικ Γκούναρ Ασπλούντ
Σουηδός αρχιτέκτονας και καθηγητής / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Έρικ Γκούναρ Ασπλούντ (Erik Gunnar Asplund, 22 Σεπτεμβρίου 1885 - 20 Οκτωβρίου 1940) ήταν Σουηδός αρχιτέκτονας και καθηγητής.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Έρικ Γκούναρ Ασπλούντ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Erik Gunnar Asplund (Σουηδικά) |
Γέννηση | 22 Σεπτεμβρίου 1885[1][2][3] Στοκχόλμη[4] |
Θάνατος | 20 Οκτωβρίου 1940[1][2][3] Engelbrekt church parish[5] |
Τόπος ταφής | Skogskyrkogården (59°16′36″ s. š., 18°6′ v. d.)[6] |
Χώρα πολιτογράφησης | Σουηδία[7][8] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Σουηδικά[9][10] |
Σπουδές | Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Royal Swedish Academy of Fine Arts |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[1][11] |
Εργοδότης | Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας |
Αξιοσημείωτο έργο | Skogskapellet |
Περίοδος ακμής | 1905[12] - 1940[12] |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Hans Asplund[13] |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Γεννήθηκε στη Στοκχόλμη. Η παρουσία του παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της σκανδιναβικής αρχιτεκτονικής στο Μεσοπόλεμο και η δουλειά του έχει επηρεάσει αρχιτέκτονες και σχεδιαστές όπως τους Alvar Aalto, Erik Bryggman, Arne Jacobsen, Jorn Utzon.
Αυτό που είχε κοινό με άλλους αρχιτέκτονες της γενιάς του στη Σκανδιναβία είναι ότι ξεκίνησαν με κλασσική εκπαίδευση και σχεδίαζαν αρχικά σ’ ένα Σκανδιναβικό νεοκλασικό στυλ πριν μεταβούν στο Μοντέρνο. Τα έργα της περιόδου 1911-1930 χαρακτηρίζονται νεοκλασικά, ο λεγόμενος Μοντέρνος Κλασικισμός ( Nordic Classicism / Swedish Grace). Ήταν ένα καινούριο κίνημα στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, που δείχνει πώς η παράδοση και το μοντέρνο μπορούν να συνδυαστούν για να δημιουργήσουν τέχνη, αρχιτεκτονική και design μεγάλης ομορφιάς και επιβλητικότητας και συνακόλουθα επηρέασε την Ευρώπη και τις Η.Π.Α. Το 1930 είναι η χρονιά της έκθεσης της Στοκχόλμης , η χρονιά της μετάβασης του Asplund από μια ελεύθερη προσωπική και επιλεκτική έκφραση στο Μοντέρνο κίνημα, και πάλι προσωπικά ερμηνευμένο.